“เถ้าแก่ร้านตรงข้ามน่ะ จ่ายค่าแรงน้อยกว่านี้อีก” วารีสีครามแอบกระซิบ
“พวกพี่รู้ได้ยังไง” สาวน้อยตาโตเมื่ออยู่ ๆ ความลับของระบบกลับถูกศิษย์พี่ทั้งสองเปิดเผยไปเสียอย่างนั้น
“ก็เจ้านี่น่ะสิ แอบปลอมตัวไปสมัครมา” วารีสีครามโยนความผิดให้แสงจันทราในหน้าร้อนเสียดื้อ ๆ จนเพื่อนสนิทหันมาโวยวาย
“นั่นมันแกต่างหาก!”
อี้ฟานผู้เฝ้ามองดูอยู่ห่าง ๆ ได้แต่ส่ายหน้าอย่างเอือม
ระอา ถึงแม้จะอยู่มานานก็ยังทำตัวเหมือนเด็กไม่ต่างจากเมื่อก่อนเลยสักนิด ก่อนจะหันไปมองคนที่นั่งเช็ดถ้วยจานในร้านอย่างสงบตามคำสั่งของเธอ
“หลานหวาง”
ราชาหนุ่มเจ้าของชื่อเงยหน้าตามเสียงเรียกทันที
แก้มนวลขึ้นสีจาง ก่อนเอ่ยคำถามที่ทำให้คนฟังใจเต้นแรง
“ไปเที่ยวกันเถอะ” แม้จะเป็นคำถามกึ่งบังคับแบบไม่ต้องการคำตอบ เพราะไม่ว่าอย่างไรคนคนนี้ก็ไม่มีวันปฏิเสธมันอย่างแน่นอน
“ไปสิ!”
เมื่อเห็นท่าทางกระตือรือร้นของเจ้าสัตว์เลี้ยงตรงหน้าก็
