ร่างสูงรีบนั่งลงบนเตียงใหญ่ทันที
“พูดแล้วจะกลับคำไม่ได้” นัยน์ตาสีอำพันสบกลับลึกซึ้ง นิ้วเรียวค่อย ๆ เชยดวงหน้าหวานแต้มสีแดงขึ้น “ข้าไม่จำเป็นต้องขอรางวัลแล้วใช่หรือไม่”
หัวใจดวงน้อยกระตุกวาบยามสบสายตาคมกริบนั้น ก่อนหญิงสาวจะหลบตาต่ำพร้อมพยักหน้าเบา ๆ
มือใหญ่รั้งท้ายทอยเล็กเข้าหาตนก่อนโน้มริมฝีปากลงครอบครองตามความปรารถนาโดยปราศจากข้ออ้างอีกต่อไป
อี้ฟานตอบรับจุมพิตที่เต็มไปด้วยความโหยหาครั้งแล้วครั้งเล่า สัมผัสอ่อนโยนของเขาทำให้ขอบตาของเธอเริ่มร้อนผ่าว การหลงรักคนที่ไม่มีตัวตนนั้นเป็นเรื่องทรมาน แต่เมื่อติดกับดักอยู่ในความรู้สึกนั้นต่อให้เป็นแค่ความฝัน เธอก็ยินดี
อี้ฟานอาจไม่ใช่คนที่ประสีประสาในเรื่องของความรัก การได้ตื่นขึ้นมาในอ้อมกอดของคนที่รักเธอนั้นช่างเป็นเรื่องแปลกใหม่อยู่ไม่น้อย ถึงแม้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่โดนกอดเพราะหลานหวางชอบแอบขึ้นมานอนกับเธออยู่บ่อยครั้ง แต่เป็นครั้งแ
