บทที่14
“ไม่!”
หลิวเหว่ยปฏิเสธทันที เขาไม่ต้องเสียเวลาคิด แค่เขารับนางมาอยู่ในเรือนก็มากพอแล้ว และที่ยอมให้นางได้แตะเนื้อต้องตัวก็เพราะมันเกิดขึ้นตั้งแต่ตอนที่เขาไม่ทันรู้ตัว
ตอนที่เขาหมดสติ ทหารส่วนใหญ่ต้องออกไปรบ พวกแม่ทัพนายกองต้องไปจัดการคนที่ลอบเข้ามาทำร้าย จึงมีนายกองคนหนึ่งที่บ้านอยู่ที่เมืองนี้เรียกให้บุตรสาวมาช่วยดูแลเขา
ตื่นขึ้นมาก็เห็นนางเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้แล้ว
ตอนนั้นมันเป็นเหตุสุดวิสัย และก็ทำให้เขาจำต้องยอมรับนางมา แต่ถ้าจะให้อะไรที่มากกว่านั้นคงทำไม่ได้
“เจ้าไปได้แล้ว”
ซูจินคิดว่าแผนของตนเองจะง่ายกว่านี้เสียอีก แต่อีกฝ่ายกลับไม่ยินยอมพร้อมใจง่าย ๆ เชอะ นางเผลอแสดงกิริยาไม่งามออกมาจนเหล่าสาวใช้แอบมอง
“มองอะไรกันเล่าไม่เคยเห็นคนหรือไง จะไปไหนก็ไปเลยนะ” ตอนแรกนางไล่สาวใช้ทั้งสองออกไปแต่เพียงครู่เดียวก็ตะโกนเรียกเอาไว้
“ไปเตรียมน้ำร้อนให้ข้าหน่อย”
สาวใช้ขมวดคิ้ว “ท
