ตอนที่ 3
1213 คำ
“เพียง... แน่ใจนะว่าจะไม่ไปเที่ยวเมืองไทยด้วยกันจริงๆ”
เชอเอมนอนกลิ้งไปมาบนเตียง ขณะสนทนาอยู่กับเพื่อนสนิท
เพียงออเป็นลูกติดของหญิงชาวไทยที่เดินทางมาทำงานนวดที่อเมริกา ฐานะค่อนข้างขัดสน แต่เพราะเรียนดีทำให้ได้ทุนมาตลอด
“เพียงต้องช่วยแม่นวดน่ะ ไปไม่ได้หรอกเอม”
“หว้า เสียดายจังเลย เอมอยากมีเพื่อน”
“ขอโทษจริงๆ นะเอม”
น้ำเสียงของเพียงออเศร้าสร้อย ทำให้เชอเอมอดสงสารเพื่อนรักไม่ได้
“ไม่เป็นไรจ้ะ เอาไว้ทริปหน้าเนอะ เราค่อยไปเที่ยวกัน”
“เพียงคงเที่ยวได้แค่ในรัฐน่ะจ้ะ ถ้าออกไปไกลๆ เงินคงไม่พอ”
“เรื่องนั้นไม่ต้องห่วง เอมจัดการเอง”
“ไม่ได้หรอกเอม เพียงไม่อยากเอาเปรียบเอมมากไปกว่านี้แล้ว”
เพียงออพูดขึ้นด้วยความเกรงใจสุดซึ้ง เพราะเชอเอมมักจะออกเงินเลี้ยงข้าวเสมอ ในขณะที่หล่อนไม่มีเงินเหลือพอที่จะทำแบบนั้นได้
“อย่าคิดมากสิเพียง เราเป็นเพื่อนกันนะ”
“ก็เพราะเป็นเพื่อนนี่แหละเอม เพียงถึงรู้สึกเกรงใจมาก”
เชอเอมกลัวเพื่อนรักเครียด จึงรีบเปลี่ยนเรื่องคุยใหม่อย่างรวดเร็ว
“เพียง... เมื่อวานเอมเจอพี่ฟาเบียนด้วยนะ”
“เอ่อ...”
“แหม พูดไม่ออกเลยล่ะสิ พอได้ยินชื่อผู้ชายเจ้าของหัวใจน่ะ” เชอเอมแซวเพื่อนรัก
“เอมอย่าพูดดังสิ เพียงกลัวใครจะมาได้ยิน”
เพียงออรู้สึกเกลียดตัวเองนัก ที่บังอาจไปหลงรักผู้ชายสูงส่งอย่างคุณหมอฟาเบียน จอห์นสัน
หล่อนเคยเห็นเขาเมื่อสามปีก่อน ตอนที่เชอเอมชวนไปหาคุณหมอแพทริกที่บ้าน แต่หล่อนมั่นใจว่าฟาเบียนมองไม่เห็นหล่อนแม้แต่น้อย เพราะเขามีสาวสวยหุ่นดีมากเคียงข้างอยู่ไม่ห่าง
“เราก็พูดกันอยู่แค่สองคนนี้แหละ ไม่ต้องอายหรอก”
“เพียง... กำลังจะหยุดรักเขาน่ะ”
“อ้าว ทำไมล่ะ ไหนว่าพี่ฟาเบียนเป็นผู้ชายในฝันไง หรือว่าเจอผู้ชายในฝันคนใหม่แล้ว”
“เปล่าหรอก แต่เพียงไม่อยากปล่อยให้ตัวเองถลำใจลึกไปกว่านี้น่ะ เอมก็รู้ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ เพียงกับคุณหมอฟาเบียน เราเหมือนอยู่คนละโลก...”
“แต่เอมช่วยให้ได้เจอกันได้นะ”
“ไม่เอาหรอกเอม เพียงกลัว”
“เอาไว้เอมกลับมาจากเมืองไทยก่อน แล้วเอมจะจัดการให้นะเพียง”
“เอม... ไม่เอาหรอก เพียงกลัวจริงๆ”
“พี่ฟาเบียนก็ทำหน้าดุไปงั้นแหละ แต่จริงๆ แล้วเป็นผู้ชายธรรมดาเอง”
เพียงออยิ้มเศร้าๆ ให้กับตัวเอง ก่อนจะหันไปขานรีบมารดาที่เปิดประตูมาเรียก
“คะแม่”
“รถมารอรับแล้วเพียง”
“ค่ะแม่ เดี๋ยวเพียงไปเดี๋ยวนี้แหละจ้ะ”
เพียงออบอกมารดา ก่อนจะรีบขอตัวกับเชอเอม
“เอม เพียงต้องไปนวดให้แขกที่โรงแรมน่ะ ขอตัวก่อนนะ”
“จ้า... แล้วอย่าลืมคิดถึงพี่ฟาเบียนนะ”
“บ้าน่ะเอม...”
เพียงออพ้อออกมาด้วยความขัดเขิน ก่อนจะตัดสายสนทนาไปในที่สุด
เชอเอมอมยิ้มบางๆ ให้กับตัวเองอย่างมีความสุข เมื่อพรุ่งนี้หล่อนจะได้เจอกับแพทริกตัวเป็นๆ แล้ว หลังจากที่ยอมให้เขาหลบหน้ามาสองปีกว่า
เด็กสาวผุดลุกขึ้นนั่ง และเอามือจับหน้าอกที่ขยายใหญ่โตขึ้นมากของตนเองด้วยความภาคภูมิใจ
“พี่แพทจะต้องชอบแน่ๆ”
เชอเอมหลับตาและจินตนาการวาบหวาม เต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข
“นี่นายว่ายังไงนะ ราเชลถูกตำรวจสอยอย่างนั้นหรือ”
ฟาเบียนแทบจะตะโกนไปตามสายสนทนาเลยทีเดียว หลังจากเลขาส่วนตัวโทรมารายงานเรื่องราเชล นางงามจักวาลที่มีนัดขึ้นเตียงกับตนเองในค่ำคืนนี้ถูกจับด้วยข้อหาเสพยาเสพติด
“เอ่อ... ใช่... ครับคุณฟาเบียน”
“ระยำ! มันเป็นอย่างนี้ได้ยังไง”
“ผมก็คิดไม่ถึงเหมือนกันครับว่าคุณราเชลจะยุ่งเกี่ยวกับยาเสพติดด้วย ผม... ผมต้องขอโทษคุณฟาเบียนอย่างสูงเลยครับ”
“แต่นายก็รู้ใช่ไหมว่าฉันต้องได้นอนกับผู้หญิงคนนี้”
ฟาเบียนเค้นเสียงเลือดเย็นไปตามสายสนทนา
“ผมทราบดีครับ”
“แล้วนายจะแก้ไขปัญหายังไง”
“ผมติดต่อ... ผู้หญิงเอาไว้ให้คุณฟาเบียนแก้ขัดแล้วครับ”
“หึ ฉันชอบผู้หญิงนมใหญ่ เอวดี และที่สำคัญที่สุดต้องเป็นงาน เพราะฉันไม่ชอบสอน”
“ผู้หญิงคนนี้มีครอบทุกอย่างเลยครับคุณฟาเบียน”
แม้ชายหนุ่มจะรู้สึกผิดหวังเอามากๆ แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นใด
“รีบส่งผู้หญิงคนนั้นมา ฉันไม่ชอบรอใครนานๆ”
“ครับ... คุณฟาเบียน”
คุณหมอหนุ่มผู้หลงใหลในเพศรสโยนโทรศัพท์มือถือลงกับเตียงแรงๆ อย่างไม่ใส่ใจ ก่อนจะยกมือขึ้นลูบใบหน้าหล่อเหลาของตนเองไปมา
“บ้าชิบ! ทำไมเธอต้องมาโดนจับเอาคืนนี้ด้วยนะ
ราเชล”
เพียงออ ได้รับคำสั่งจากมารดาให้มานวดให้กับหญิงสูงวัยในโรงแรมหรูใจกลางเมือง ปกติหล่อนไม่เคยรับงานนวดนอกสถานที่ แต่เพราะช่วงนี้เป็นช่วงปิดภาคเรียนใหญ่ ทำให้ปฏิเสธไม่ได้
หล่อนจ่ายเงินให้กับรถแท็กซี่ เงยหน้ามองโรงแรมหรูระดับเจ็ดดาวตรงหน้า ตึกสูงระฟ้าในยามค่ำคืนสวยงามเพราะแสงไฟส่องสว่าง
เด็กสาวสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ ก่อนจะตัดสินใจก้าวเข้าไปในตัวโรงแรม
ทันทีที่ก้าวเข้ามาภายใน ไอเย็นจากเครื่องปรับอากาศปะทะเข้าใส่ร่างทันที หล่อนหนาวเหน็บจนต้องยกมือขึ้นกอดรอบตัวเอง
“หนาวจัง”
สองเท้ารีบย่ำตรงไปยังลิฟต์ตัวใหญ่ เพื่อจะขึ้นไปยังชั้นบนสุดที่เป็นห้องพักของลูกค้า
ลิฟต์ตัวใหญ่พาหล่อนขึ้นสู่ชั้นที่ต้องการในเวลาไม่ถึงนาที
ติ้งงง
หล่อนก้าวออกมาจากลิฟต์ ดวงตาไล่มองไปตามเลขห้องที่ติดอยู่กับประตู ซึ่งก็พบว่าชั้นนี้มีจำนวนห้องน้อยมาก และแต่ละห้องก็อยู่ห่างกันจนน่าแปลก
เพียงออเดินมองตามเลขห้องไปจนกระทั่งเจอห้องเป้าหมาย รอยยิ้มโล่งอกปรากฏบนใบหน้านวลไร้เครื่องสำอาง ก่อนที่มือขาวสะอาดยกขึ้นเคาะ รออยู่สักพักเมื่อไม่มีเสียงตอบรับ จึงนำคีย์การ์ดที่ลูกค้าฝากมารดามาให้ทาบลงกับอุปกรณ์อิเล็คทรอนิกส์ที่หน้าประตู พร้อมกับดันบานไม้ให้เปิดกว้างออก
เท้าบอบบางก้าวเข้าไปภายใน และก็พบกับความมืดสลัวไร้แสงสว่าง
คิ้วเรียวโก่งสวยตามธรรมชาติเลิกสูง กลิ่นฟุ้งแปลกประหลาดที่จุดฟุ้งอยู่ภายในห้องโชยเข้ามาในจมูกจนแสบไปหมด
“กลิ่นอะไร ทำไมหอมแปลกๆ”
หล่อนยืนนิ่งอยู่พักใหญ่ก็ตัดสินใจตะโกนเรียกหาเจ้าของห้องที่ตนเองรู้จักแค่เพียงชื่อเท่านั้น
“คุณเจนนิเฟอร์คะ ดิฉันหมอนวดจากร้านลายไทยมาแล้วค่ะ”
เงียบไม่มีเสียงตอบ หล่อนพยายามเดินหาสวิตซ์ไฟตามผนังห้อง แต่ก็ไม่พบ จนกระทั่งได้ยินเสียงฝีเท้าของใครบางคนดังขึ้น และดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
“มาแล้วหรือ...”
เสียงผู้ชาย?
- ผู้เขียน
