ตอนที่หก ความเจ็บปวดที่ย้อนกลับคืน 3
1365 คำ
แล้วพอเขาเงยหน้ามาจากกองงานอีกทีเขาก็ยังเห็นว่านลินวิภายังไม่ติดต่อกลับมา เขาติดต่อไปหาไอรีนเพื่อนสนิทของเธอก็พบว่านลินวิภาติดต่อมาหากแต่เป็นการติดต่อมาไถ่ถามข่าวและถ่ายรูปวิวจากอาคารสูงและให้ช่วยหาพิกัดให้ว่าตึกที่ถ่ายรูปน่าจะเป็นจุดไหน ซึ่งเขาเห็นรูปนั้นจากไอรีนแล้วเเน่ใจว่าเป็นเพนธ์เฮาส์ที่เขาเคยไปหาเอวิตาและสืบเพิ่มเติมมาทีหลังได้ว่าเป็นกิจการของครอบครัวเธอ ดังนั้นการคาดเดาว่าพี่ชายของเอวิตาลักพาตัวนลินวิภาไปเป็นเรื่องที่เป็นไปได้สูงมาก
"คุณไม่ควรไปพบเขา" แม้กระนั้นเอวิตายังเป็นห่วงเขา เรื่องนี้หากว่าเกิดขึ้นอย่างนี้จริงๆ ก็แปลว่าพี่ชายเธอต้องการทิน เหตุผลก็คงเดาไม่ยาก เขารู้เรื่องมากกว่าเธอเลยแก้แค้นให้เธอยังไงล่ะ
"ทั้งที่เขาลักพาคนทั้งคนไปกักขัง และคนคนนั้นเกี่ยวข้องกับผมงั้นเหรอ"
"ถ้าเขาทำจริงๆ แสดงว่าคงมีเหตุผลนะคะ" หญิงสาวบอกไปเช่นนั้น เธอเห็นทินตวัดตามองเธอตาวาว อยู่ๆ ก็รู้สึกขนลุกขึ้นมา เขามองเธอเหมือนเป็นศัตรูคู่อาฆาตมากกว่าจะเป็นคนที่เคยมีช่วงเวลาที่ดีด้วยกัน... เธอกะพริบตาหลายครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้มองผิดไป แต่ก็ยังเหมือนเดิม
"คุณเองก็สนับสนุนให้พี่ชายทำเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ"
คำพูดของเขาทำให้เอวิตาเจ็บ ซ้ำร้ายแววตาคู่นั้นของเขา ก็ไม่ได้มองเธอด้วยความอ่อนโยนอีกต่อไป
"เปล่าหรอกค่ะ อันที่จริงฉันไม่ได้เอะใจเรื่องนี้เลยจนกระทั่งเจอคุณวันนี้ ถึงนึกขึ้นมาได้ว่าพี่อาคินเคยถามฉันว่าเคยไปทำอะไรให้คุณไม่พอใจหรือเปล่า เพราะเขารู้ว่าคุณกับผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เป็นอะไรกันและเข้ามาในชีวิตฉันเพราะว่าต้องการทำลายฉัน ที่คุณขอเลิกกับฉันสาเหตุไม่น่าจะใช่เผลอทำเเฟนเก่าท้องอย่างที่ฉันเข้าใจ พี่ชายฉันคงพาผู้หญิงคนนั้นไปเพื่อถามว่าเพราะอะไรพวกคุณทั้งสองถึงต้องเข้ามาทำลายชีวิตฉันมั้งคะ"
"..."
พอเห็นเขาไม่ปฏิเสธ เอวิตาก็เเค่นเสียงหัวเราะในลำคอ ช่างน่าผิดหวังจริงๆ ที่ผ่านมาเธอเคยคิดว่าเขารักและจริงใจ แต่ความจริงแล้วไม่ใช่อย่างนั้นเลย
"พี่ชายฉันไม่ได้เข้าใจผิดสินะ"
"พี่ชายคุณเข้าใจผิดนะที่ว่าผมกับนิ้งไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่อย่างน้อยเขาก็เข้าใจถูกว่าผมมีเป้าหมายอะไร"
ในที่สุดเขาก็พูดออกมา ความหวังที่มีอยู่น้อยนิดว่าเขาจะปฏิเสธสลายไปกับอากาศ เอวิตาสูดหายใจเข้าลึกๆ พยายามกลั้นน้ำตาและทำสีหน้าให้นิ่งที่สุดในยามที่เอ่ยปากเกี่ยวกับข้อตกลงกับเขา
"ในที่สุดคุณก็ยอมรับ... เอาเป็นว่าฉันจะไปถามพี่ชายเรื่องนิ้งถ้าเขาทำจริงฉันจะจัดการให้พี่ปล่อยผู้หญิงคนนั้นไป โดยที่คุณไม่ต้องไปปะทะกับเขา แต่มีข้อแลกเปลี่ยนอยู่อย่างหนึ่งคือ ฉันต้องการรู้ว่าที่ผ่านมาคุณทำแบบนั้นลงไปเพราะอะไร"เพราะว่าแน่ใจแล้วเธอเลยเสนอและถามเขาไปตรงๆ เพื่อเป็นการไม่เสียเวลา และถ้ารู้แล้วจะต้องเจ็บก็ทำได้อย่างเดียวคือต้องทำใจยอมรับมันเท่านั้น
"ที่ผมทำเพราะอะไรอย่างนั้นเหรอ" เขาทำท่าเหมือนจะหัวเราะ เอวิตาคิดว่าตัวเองไม่ได้ตาฝาดที่เห็นว่าเขามีสีหน้าเหมือนเจ็บปวดขึ้นมา... "ที่ผมทำทุกอย่างลงไปเพราะอยากแก้แค้นให้กับคนคนหนึ่งที่คุณเคยทำลายชีวิตเขา"
"คนคนนั้นคือใคร" เอวิตาขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูดสักนิด
"นายนท น้องชายของผม คุณยังจำเขาได้ไหม เขาเป็นผู้ชายที่ตกหลุมรักคุณจนหัวปักหัวปำเพราะคุณหลอกให้เขารักแล้วเฉดหัวทิ้งไปอย่างไม่ไยดียังไงล่ะ หมอนั่นผิดหวังเพราะคุณจนฆ่าตัวตายไป ผมเลยมาเพื่อที่จะสั่งสอนให้คุณรู้ว่าการเป็นคนโดนกระทำมันเจ็บแค่ไหน คุณจะได้ไม่ไปทำอย่างนั้นกับใครจนเกิดความสูญเสียอีก"
คำพูดของเขาทำให้เอวิตาตัวแข็งทื่อ เหมือนทุกสัดส่วนของร่างกายชาไร้ความรู้สึกไปแล้ว น้ำตาที่กลั้นไว้ไหลออกมา ในสมองหนักอึ้งไปหมด
"คุณพูดเรื่องจริงใช่ไหม นทไม่อยู่แล้วจริงๆ เหรอ" เธอถามเหมือนละเมอ
"ก็จริงๆ น่ะสิเอวิตา เขาไม่อยู่ในโลกนี้แล้ว และคนที่เป็นต้นเหตุคือคุณคนเดียว"
เสียงกล่าวหานั้นก้องอยู่ในหัว... เอวิตาส่ายหน้าเธอรับกับความจริงข้อนี้ไม่ได้ นวพลจากไปแล้วและทินก็เข้ามาในชีวิตเธอเพื่อแก้แค้นให้นวพล ในตอนนี้ที่เธอรู้เหตุผลทั้งหมดที่อยากรู้แล้ว หากแต่เธอกลับคิดว่าถ้าย้อนเวลากลับไปได้เธอจะไม่อยากรับรู้อะไรเลยเสียยังจะดีกว่าโดยเฉพาะความรู้สึกที่ทินมีต่อเธอ
ความจริงทำให้เธออ่อนแออยู่ภายใน หากแต่ภายนอกนั้นเธอกลับแสดงความเข้มแข็งออกมาได้ในแบบที่ไม่อยากจะเชื่อตัวเองเลย
กับทินนั้น ในเมื่อรู้ว่าเขาไม่รัก เธอเองก็รับรู้และเข้าใจในทุกอย่างและเห็นหนทางที่ตัวเองจะเดินไปข้างหน้าอย่างชัดเจนมากขึ้นในตอนนี้นั่นเอง...
รายงานจากคนที่ไว้ใจส่งให้ไปทำงานที่สิงคโปร์ทำให้อาคินอยากจะไล่ลูกน้องออกยกชุดในทันทีเลยหากไม่ติดว่าคนเหล่านั้นกำลังดูแลเอวิตาอยู่
ไม่รู้ว่าทำงานกันอย่างไรถึงทำให้ไอ้ทินหลุดมือไปได้อย่างไร้ร่องรอย เที่ยวบินของมันก็เปลี่ยนจนต้องมาเริ่มนับหนึ่งในการตามหาตัวใหม่
เขาพยายามข่มความโมโห ชะตาของลูกน้องเขาไม่ขาดเพราะวิษุวัตเตือนเขาว่ายังมีนลินวิภาอยู่ในกำมือ เพียงไม่นานทินคงเข้ามาหาเองอาคินจึงได้แต่เก็บความไม่พอใจเอาไว้ เพราะช่วงนี้อะไรก็ไม่ได้ดั่งใจสักอย่าง แม้แต่จะโทรหาเอวิตาเจ้าตัวก็ไม่รับสาย พอโทรเข้าไปหาพี่ก้อยคนติดตามที่เขาให้ตามไปดูแลน้องสาวนางก็ยืนยันว่าเอวิตาไม่น่าจะได้เจอทิน เพราะอาจจะไม่สบโอกาส อีกทั้งเอวิตาก็ไม่ได้ดูแปลกอะไรไป แค่ดูนิ่งๆ อาจจะเพราะว่าเหนื่อย ตอนนี้เจ้าตัวนอนหลับพักผ่อนไปแล้ว เลยไม่ได้รับสายเขา อาคินจึงได้แต่บอกพี่เลี้ยงดูแลน้องสาวให้ดีๆ แล้วเขาจะไปรอรับตอนที่ทั้งสองบินกลับไทยเอง
พอจัดการเรื่องต่างๆ เสร็จอาคินก็เตรียมจะออกจากผับที่เขาอยู่มาสองคืนและไม่ได้หลับพักผ่อนเต็มที่จนคิดว่าต้องไปหาสักที่เพื่อจะกลับไปพักผ่อน แต่ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนว่าจะมีอีกปัญหาที่เพิ่มขึ้นแน่นอนถ้าเขากลับไปพักผ่อนที่คอนโดมีเนียม แต่จะให้กลับเพนธ์เฮาส์กลางเมืองก็เกรงจะลากสังขารไปไม่ไหว สุดท้ายก็คิดได้ว่ายังไงก็ต้องกลับไปนอนที่คอนโดมีเนียมชานเมือง หวังว่ายายตัวดีคงไปนอนห้องเล็กตามคำสั่งเขานะ
แม้คิดว่าที่คาดหวังนั้นไม่ได้หวังสูงเกินไปแต่เมื่อกลับมาที่ห้องเขาก็ต้องพบความผิดหวัง พอเปิดประตูเข้าไปเขายังเห็นลลิษานั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียงของเขาเอง
หญิงสาวสวมชุดนอนเรียบร้อยนั่งยิ้มให้เขาแบบที่เห็นแล้วทำให้เขาชะงักกึก
- ผู้เขียน
