ตอนที่ 2
1691 คำ
บรรยากาศเย็นสบายของสวนสาธารณะที่เงียบขึ้นเพราะเริ่มเย็นมากแล้วไม่ได้ทำให้ความเศร้าจางลงไป กีรดามักจะมานั่งเล่นตรงนี้กับพ่อแม่ประจำ แต่ว่าวันนี้ไม่มีอีกแล้ว เธอได้แต่มองครอบครัวคนอื่นที่ทำให้ยิ้มตามบ้างในบางครั้ง
"ขอนั่งด้วยได้ไหมครับ?" เรย์โนว์ไม่สามารถทนได้อีกแล้วกับอาการที่เธอเป็นอยู่แบบนี้ เขาเป็นห่วงมากจริงๆ
"เชิญค่ะ" กีรดาพูดไปโดยที่ไม่หันมามองด้วยซ้ำ
"มองอะไรเหรอครับ?"
"ดูเด็กคนนั้นค่ะ นึกถึงตัวเองตอนเล็กๆแล้วเป็นแบบเด็กคนนั้นเลย" เรย์โนว์มองไปตามเห็นเป็นเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆที่วิ่งเล่นกับพ่อแม่อย่างมีความสุขมาก
"ขอตัวก่อนนะคะ ตอนนี้ค่ำมากแล้ว"
ไม่รู้ว่าเขานั่งมองเธอนานขนาดไหน
รู้ตัวอีกทีเธอก็หันมาบอกลาก่อนจะเดินจากไป
กีรดายังคงใช้ชีวิตต่อไปแม้ว่าบางครั้งเธอจะเหนื่อยมากจนแทบไม่มีแรงเลยก็ตาม พ่อแม่จากไปหนึ่งอาทิตย์แล้วและเป็นหนึ่งอาทิตย์ที่ทรมาน กระทั่งคุณป้าที่เธอนับถือเสมือนญาติโทรมาถามสารทุกข์และได้ชวนเธอไปพักที่โน้นสักอาทิตย์หนึ่ง
"แล้วหนูดาจะกลับมานะคะ" กีรดาจุดธูปบอกดวงวิญญานของพ่อแม่ลาลับ แล้วจึงไปสนามบินเพื่อพักผ่อนตามคำเชิญ
การเดินทางไปเมืองนอกครั้งนี้ก็เพื่อพักผ่อนจิตใจและทำใจรับสิ่งที่เกิดขึ้นแบบกะทันหันจนทำใจไม่ทัน ใช้เวลาอยู่บนเครื่องบินนานหลายชั่วโมงกว่าจะมาถึงและคุณป้าก็มารอรับออย่างอบอุ่นเหมือนทุกครั้งที่มาหาเลย
"เหนื่อยไหมหนูดา พักผ่อนเถอะนะ เดี๋ยวตอนเย็นป้าจะมาเรียกไปกินข้าวด้วยกัน" เธอเคยมาที่นี่ครั้งหนึ่งในตอนที่พ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่ แต่ว่าคุณป้าเคยไปเยี่ยมครอบครัวเธอหลายครั้งมากเพราะว่าเป็นเพื่อนของพ่อแม่ นี่เลยทำให้เธอกล้าไว้ใจมากและเดินทางมาที่นี่คนเดียวตามคำเชิญด้วยความเป็นห่วง
อย่างน้อยเธอก็ไม่ได้ตัวคนเดียวใช่ไหม
คุณป้าน่ารักไม่เปลี่ยนเลย
"ฮัลโหล ขอสายท่านอากอนหน่อยสิ" คล้อยหลังกีรดาพักผ่อนในห้อง ลิลลี่ก็รีบต่อสายหาท่านอากอนมาเฟียเจ้าของคาสิโนชื่อดังมาก ความจริงเธอเป็นหนีการพนันถึงสิบล้าน เธอไม่สามารถหามาคืนได้ เธอเคยโทรไปหามะลิฉัตรแม่ของกีรดาเพื่อขอยื่มเงินแต่ถูกปฎิเสธ นั่นเลยเป็นเหตุให้เธอต้องหนีไปทั่ว
"ว่าไงคุณลิลลี่มีเงินมาคืนเหรอถึงได้โทรมา" เสียงแหบห้าวของชายวัยสามสิบสองปีทำเอาลิลลี่ใจสั่นเพราะความกลัว
"เปล่าค่ะท่านอากอน แต่ว่าฉันมีข้อเสนอค่ะท่าน ฉันจะยกหลานสาวให้แลกกับหนี้ที่เป็นอยู่ค่ะ" ในเมื่อแม่ของมันเป็นคนทำให้เธอเดือนร้อนขนาดนี้ ลูกมันก็ต้องรับผิดชอบแทนสิ
"หมดหนทางถึงขั้นขายหลานเลยเหรอ เลวจริงๆนะคุณเนี่ย แต่ฉันรับข้อเสนอนี้"
“ขอบคุณค่ะท่าน” ลิลลี่ยิ้มอย่างร้ายกาจ ต่อไปนี้เธอไม่ต้องอยู่อย่างหลบๆซ่อนๆอีกต่อไปแล้ว มันช่างโชคดีของเธอจริงๆที่นังเด็กนี่ไม่รู้เรื่องว่าเธอกับแม่มันทะเลาะกันมาได้สักพักจนถึงขนาดตัดเพื่อน แล้วพ่อแม่มันตายไปแบบไม่ได้ลาเลยไม่ได้รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้น ทำให้ไว้ใจเธอและเดินทางมาหา
ในตอนเย็นลิลลี่มาเรียกกีรดาแล้วบอกให้แต่งตัวสวยๆเพราะว่าวันนี้มีเพื่อนมากินอาหารด้วย แล้วอยากจะแนะนำให้เธอรู้จักเพราะต่อจากนี้น่าจะได้เจอบ่อย
"เชิญค่ะท่านเดี๋ยวหนูดาก็ออกมาแล้วค่ะ” เรื่องกีรดาที่เธอเสนอไป ท่านรู้แล้วว่าหลอกหลานตัวเองมาแน่นอน
"หนูดาจ้ะนี่ท่านอากอน ท่านอากอนคะนี่กีรดาหลานของฉันเองค่ะ" กีรดาหันไปยิ้มให้แล้วกล่าวทักทายอย่างมีมารยาท โดยที่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายมองเธอด้วยสายตาโลมเลียอย่างชัดเจน
"เอาตัวกีรดามา หนี้สิบล้านถือว่าหายกัน" กีรดาขยับตัวจะหนีแต่หนีไม่ทันถูกผู้ชายตัวใหญ่สองคนมาจับเอาไว้ก่อน
"คุณว่าทำอย่างนี้กับดาทำไม!?"
"จำไว้นะนังเด็กโง่! ทุกอย่างเป็นเพราะแม่ของแกทั้งนั้นแหละ มีความสุขมากๆนะจ้ะหลานรัก" ลิลลี่มองกีรดาด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปราวกับคนละคน แล้วหันมายิ้มให้อย่างเลือดเย็นแล้วก็เดินกลับเข้าไปภายในตัวบ้านด้วยอารมณ์ดีมาก
"ปล่อยหนูเถอะนะ!" กีรดาหันมาอ้อนวอนอากอน แต่อีกฝ่ายกลับยิ้มกว้างแล้วมองด้วยแววตาน่าขยะแขยงมาก
"ขึ้นรถได้แล้ว ฉันเสียเวลากับเธอมาเยอะแล้ว!"
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นอยู่ในสายตาคนของเรย์โนว์ที่แอบติดตามมาตลอดแต่ว่าไม่สามารถเข้าไปช่วยได้ คนของเขาน้อยเกินไปแต่ก็ไม่รอช้าเพราะว่ารีบโทรแจ้งเจ้านายให้รู้เรื่องทันที
เรื่องนี้น่าจะทำให้เจ้านายมีความกล้ามากขึ้น
ผู้หญิงที่รักตกอยู่ในอันตราย
ในขณะที่กีรดานั่งตัวสั่นน้ำตาไหลออกมาอย่างช่วยไม่ได้ เธอกลัว ยิ่งนั่งข้างมาเฟียอย่างนี้ยิ่งไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัวเลย แล้วต่อจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้างก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆมันต้องเป็นเรื่องที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของเธอแล้วละ
"คุณจะพาหนูไปไหนคะ?" เธอถามด้วยน้ำเสียงสั่นอย่างควบคุมไม่ได้แต่ก็ต้องทำใจสู้ เธอต้องหาทางหนีไปให้ได้แม้ว่าตอนนี้สมองน้อยๆจะอื้ออึงไปหมด
"ไปสวรรค์ของเราไงล่ะหนูน้อย" ใบหน้างามเชิดขึ้นมอง สายตาที่มีแต่ความกลัวบัดนี้แพรวพราวไปด้วยเสน่ห์เกินห้ามใจ
"สวรรค์เหรอคะที่ท่านต้องการ หนูจะทำให้ท่านไปได้ถึงชั้นนั้นได้ไหวนะ" คำพูดและแววตาที่ยังเต็มไปด้วยความหวาดกลัวแต่ก็พยายามจะหาทางรอดให้ตัวเอง
"รับรองว่าหนูจะได้ขึ้นจนไม่อยากลงเลยล่ะ" เด็กมันยั่วจริง
“หนูจะรอนะคะ”
รถคันหรูขับเคลื่อนไปได้สักพักก็มาถึงคาสิโนแห่งหนึ่ง ท่านอากอนพากีรดาเข้าไปพร้อมกับลูกน้องตัวใหญ่อีกหลายคนที่ดูแลความปลอดภัยให้ตามหน้าที่
"คาสิโนของคุณเหรอคะ หนูพึ่งเคยเห็นนะเนี่ยว่าเหมือนในหนังเลย" เธอเล่นละครต่อไป แต่ถ้าเผลอเมื่อไรจะหนีแน่นอน
"แล้วเธอจะได้เห็นได้เจอมากกว่านี้แน่นอน" อากอนหัวเราะในลำคอกับท่าทีของกีรดาที่ดูเหมือนจะเข้าใจอะไรได้ง่ายว่าต้องทำตัวยังไง เขาชอบนะเด็กคนนี้
"อยากเห็นจังว่าจะมีอะไรเด็ดกว่านี้ไหม" กีรดากระซิบข้างหูอากอนด้วยน้ำเสียงยั่วเล็กน้อย มือเล็กกรีดกรายไปตามหน้าอกแล้วลูบต่ำลงแล้วจึงหยุดที่หัวเข็มขัดก่อนจะยิ้มอย่างยั่วยวน
“แล้วเธอจะติดใจ” ให้ตายเถอะ! เขาถูกแม่สาวน้อยยั่วจนจะทนไม่ไหว รีบจัดการธุระแล้วก็ไปจัดการเธอให้หมดแรง
"หนูอยากเดินดูที่นี่จังเลย ท่านจะให้ลูกน้องตามไปกี่คนก็ได้ค่ะ ถึงยังไงหนูก็ไม่มีทางหนีออกไปไหนได้หรอก ที่นี่ยิ่งใหญ่มากขนาดนี้" กีรดาเดินไปนั่งบนตักอากอนใบหน้าซบลงกับหน้าอกเพื่ออ้อน มือน้อยก็ลูบไล้ไปมาที่หน้าอกมาเฟียใหญ่
"ก็ไปสิ ฉันไม่ได้ใจร้ายพอจะขังไว้ซะหน่อย พวกมึงดูผู้หญิงของกูให้ดีอย่าให้หายหรือใครมาชกไปเด็ดขาด!" ประโยคแรกที่พูดกับเธอกับประโยคหลังที่บอกลูกน้องช่างต่างกันมาก
แต่เด็กคนนี้สวยถูกใจมากจริงๆเลยนะ
จะเก็บไว้ไม่ให้ใครมาแย่งได้
กีรดาเดินดูไปทั่วแล้วถามนู้นนี้นั่นไม่หยุดคล้ายว่าอยากรู้อยากเห็นเพราะไม่เคยย่างกรายเข้ามา แต่ความจริงคือทุกอย่างเป็นทางรอดของเธอต่างหากล่ะ ผู้ชายก็เหมือนกันทุกคนนั่นแหละ พอยั่วนิดหน่อยก็ตบะแทบหลุดล่ะ เธอแค่ต้องตั้งสติให้มากๆและใช้สมองคู่กับมารยาให้ดีที่สุด
"พวกคุณเดินตามหนูเหนื่อยไหม?" กีรดาหันหลังไปถาม แล้วเดินไปตรงหน้าสบตาผู้ชายตัวใหญ่สองคน
"..." ไม่มีสัญญาณใดๆตอบกลับมา กีรดาคิดบางอย่างออกแล้วเมื่อเดินผ่านห้องน้ำไม่ไกลมาก
"ห้องน้ำอยู่ไหนเหรอ หนูอยากเข้าค่ะ" บอดี้การ์ดสองคนหันหน้ามามองกันเชิงปรึกษาว่าจะเอายังไงต่อ
"เชิญครับ แต่เร็วหน่อยนะ ตอนนี้มันใกล้ถึงเวลาท่านเสร็จธุระแล้ว ผมไม่อยากให้ท่านโมโห"
“ค่ะ” กีรดาเดินเข้าห้องน้ำทันทีและมันช่างประจวบเหมาะกับที่ผู้หญิงอีกคนกำลังมาเปลี่ยนชุดพอดี เธอเลยขอซื้อชุดเพื่อที่จะเปลี่ยนและหาทางหนีออกไปอย่างเนียนที่สุด
ทางด้านบอดี้การ์ดสองคนที่ยืนรอมาสักพักแล้วมองหน้ากันอีกครั้งนี้ด้วยความหวั่นใจมาก นี่มันนานเกินไปแล้วเจ้านายโทรมาตามไม่หยุดจนต้องลงมาตามด้วยตัวเอง
"อยู่ในนี้ใช่ไหมกูจะเข้าไปดู" อากอนเดินเข้าไปในห้องน้ำทันทีซึ่งมีแค่ผู้หญิงไม่กี่คนแต่ไม่มีกีรดาอยู่ในนี้
"พวกมึงรีบไปตามหาให้เจอ ตอนนี้คงหนีไปได้ไม่ไกล!"
- ผู้เขียน
