Ep6:โซฟาในห้องรับแขก

1346 คำ

(โซฟาในห้องรับแขก) ตกค่ำนั้นขวัญฤทัยกลับเข้ามาในห้องพัก อาบน้ำชำระร่างกายให้สะอาดหอมฟุ้ง หลังจากเจ้านายต้องขับรถออกไปทำธุระด่วน เขาบอกให้เธอนอนพักต่อหายเหนื่อยแล้วค่อยกลับห้อง แต่ขวัญฤทัยยังมีงานบ้านต้องทำต่อให้เสร็จ เธอจึงแบกร่างหนักอึ้งเดินขาถ่างเจ็บหน่วงตรงเนินเนื้อสาวลงมาทำงานที่ทำค้างไว้จนเสร็จเรียบร้อยทุกประการ ต่อให้ตกเป็นของเจ้าของบ้านแต่เธอก็ยังมีสถานะเป็นเพียงแม่บ้านแลกเงินเดือนให้เขาอยู่ดี ขวัญฤทัยพยายามไม่คิดมาก ยังไงสิ่งที่เสียไปแล้วก็ไม่อาจทวงคืนกลับมา เธอจะคิดซะว่า...มันเป็นประสบการณ์หนึ่งในชีวิต การก้าวขาแต่ละทีของขวัญฤทัยช่างสุดแสนทรมาน เธอต้องข่มอาการเจ็บกัดฟันกรอดเวลาทำงานแต่ละอย่าง รู้สึกว่าตัวมันรุมๆคล้ายจะเป็นไข้ คิดว่าถ้าได้อาบน้ำให้สดชื่น กินยาไข้ดักไว้สักชุดอาการนี้ก็จะหายไปเอง... พอได้กินยาขวัญฤทัยก็หลับเป็นตาย มาสะดุ้งตื่นเมื่อเธอรู้สึกตัวคล้ายกับจะลอยจากพื้นเตียงได้... “ขวัญจ๋า ไปนอนกับฉันข้างบนเถอะนะ...” ลมหายใจร้อนผ่าเป่ารดลงข้างแก้มเนียนนุ่มเนียน ขวัญฤทัยกระพือขนตาพยายามเพ่งมองผ่านความมืดสลัวก็พบว่าเป็นใบหน้าของเจ้านายหนุ่มอยู่ใกล้แค่เอื้อม หญิงสาวจึงคลี่ยิ้มหวานหยดคล้องแขนไว้รอบลำคอแกร่ง เอนซบวงหน้าหวานลงกับซอกคอ จงใจเบียดความนุ่มหยุ่นสัมผัสผ่านหน้าอกแข็งแรง ออสตินสวมชุดลำลองสบายๆ เป็นเสื้อยืดกับกางเกงยีน ธุระที่เขาว่าคงเป็นการโทรนัดเลี้ยงระหว่างเพื่อนฝูง แล้วนี้เขาก็เมากลับมาเพราะขวัญฤทัยได้กลิ่นแอลกอฮอล์ชัดเจน “นี่เจ้านายขับรถกลับมาทั้งที่ยังเมาหรือคะ อันตรายแย่เลย...” “เปล่า...ให้นายรุตขับรถมาส่ง รถฉันยังจอดทิ้งไว้ที่โรงแรม...” “ถึงว่า...ขวัญไม่ได้ยินเสียงรถของเจ้านายเลย...” “ตอนแรกพวกนั้นมันคะยั้นคะยออยากจะให้ฉันค้างที่นั่นเลย แต่เพราะฉันคิดถึงขวัญเหลือเกินรู้ไหม? จึงปฏิเสธ...” น้ำเสียงเขาฟังดูอ้อแอ้ นัยน์ตาหยาดเยิ้มยิ่งกว่าน้ำเชื่อมเชียวแหละ ขวัญฤทัยสะเทิ้นอายกับคำพูดหวานๆ “ไม่ทราบสิคะ...” “โดยเฉพาะตรงนี้...มันคิดถึงเธอเป็นพิเศษ” เขาวางร่างกลมกลึงไว้บนเบาะโซฟา คว้าเอาฝ่ามือเล็กมาคลึงไว้ตรงเป้าตุงๆ มันโปร่งพองตัวขึ้นจนเห็นเป็นสันลำขนาดใหญ่ มือนุ่มขยับถูไถอย่างเป็นงานเพราะถูกเขาสอนมาครั้งหนึ่งแล้ว “อา...มือขวัญนุ่มจัง” ออสติน โคล ครางเสียงซีดซาดขยับแอ่นบั้นท้ายไปด้านหน้าให้สาวใช้คนงามจับคลำได้เต็มไม้เต็มมือ กางเกงยีนถูกปลดกระดุมตามมาด้วยการรูดซิป ขวัญฤทัยกะพริบตาปริบๆ ไปพร้อมกับฝ่ามือเล็กยังคงเคลื่อนไหวไม่หยุดเพราะออสตินสั่งให้เธอทำต่อ ก่อนกางเกงยีนราคาแพงจะถูกรูดให้ลงไปกองบนพื้น ออสตินใช้ปลายเท้าเขี่ยทิ้งให้พ้นทาง เขาโน้มตัวดันหัวไหล่มนให้เอนตัวนอนพิงหลังลงกับพนักโซฟา ส่วนตัวเขาตามขึ้นมาวางหัวเข่าทั้งสองข้างคร่อมตัวของหญิงสาวไว้อีกทอด แอ่นกึ่งกลางลำตัวซึ่งปรากฏเป็นลำชี้โด่ตัวอวบอ้วน ตระหง่านอยู่ห่างจากใบหน้าหวานเพียงคืบ ขวัญฤทัยหน้าตาตื่น รีบส่งเสียงร้องถาม ยกมือข้างหนึ่งดันหน้าท้องที่แน่นไปด้วยซิกแพคถอยห่าง... “เจ้านายไม่ขึ้นข้างบนหรือคะ...” “ลองดูหน่อย...” ลองดูที่เจ้านายหนุ่มว่าคืออาวุธประจำกายของเขา ซึ่งออสตินอยากให้ขวัญฤทัยกลืนกินมันตรงนี้ ส่วนขวัญฤทัยเกิดอาการลังเล เขาอยากจะทำเธอตรงโซฟารับแขก ซึ่งมันก็ดูจะโล่งแจ้ง ขวัญฤทัยรู้สึกกระดากอายถ้าต้องถูกเขาจับแก้ผ้าร่วมสวาท แต่เสียงจากอีกฝั่งบอกว่าลองให้ทำดูก็ไม่เลว “แต่ขวัญอายนี่ค่ะ...” “ขวัญจะอายใคร...บ้านทั้งหลังก็มีแค่เราสองคน...” “อายผีบ้านผีเรือนนี่แหละค่ะ ก็ขวัญไม่เคยนี่ค่ะ...” เธอตอบเขาพร้อมทำแก้มพอง ทว่าฝ่ามือน้อยเริ่มกลับขึ้นไปเคลื่อนไหวบนแก่นกายชาย ออสติน โคล หัวเราะขำขันกับคำพูดของสาวใช้วัยละอ่อน ขำจนลำดุ้นสั่นไหว หัวถอกปลายบานแดงก่ำกระตุกยิกๆในมือนุ่มนั้น ... “แต่ฉันเป็นลูกครึ่ง...ไม่มีทางเชื่อเรื่องเหลวไหลที่ขวัญพูด แต่ก็เอาเถอะ...ทำโชว์ผีให้ดูสักหน่อย ก็น่าตื่นเต้นดีไม่หยอก” แก่นกายชายอวบอ้วนถูกสองมือนุ่มบีบรัดรูดขยับ ออสตินบีบปากนุ่มให้เผยอออกกว้าง เขาเหยียดสะโพกแกร่ง สอดดุ้นเนื้อทั้งลำผ่านเข้าสู่โพรงปากอิ่มที่เห็นปลายลิ้นเล็กน่ารัก ขวัญฤทัยตาเหลือกโลนเพราะถูกของใหญ่ยาวยัดเข้ามาเต็มคำ เธอทำได้เพียงส่งเสียงครางดังอู้อี้ไม่เป็นคำนักหรอกเพราะถูกดุ้นยาวกระเด้าเข้าออกจนน้ำตาคลอเบ้า รู้สึกแสบร้อนไปทั่วทั้งลำคอ “อืม...อืม...อืม...” “ขวัญ...อ๊า...ขวัญจ๋า...โอ้ว!ขวัญของฉัน ดีอะไรอย่างนี้” เขาขยับสะโพก ส่งดุ้นเนื้อผลุบโผล่เข้าออกอยู่ในโพรงปากอิ่มรวดเร็ว น้ำแล่นมาจ่อตรงส่วนหัว รั้งรอเพียงเวลาแตกซ่าน ขวัญฤทัยพอตั้งตัวได้เธอก็ปรนเปรอดูดดุนท่อนเนื้อร้อนผ่าวอย่างเอร็ดอร่อย ใช้ลิ้นรูดรัดจนน้ำเจ้านายหนุ่มน้ำแตกคาปากของเธอ ขวัญฤทัยเกือบสำลักดีที่เธอกลืนน้ำลงท้องได้ทัน เพราะรู้อยู่แล้วว่าเจ้านายของเธอนั้นเวลาน้ำแตกมีปริมาณมากขนาดไหน... “โอ๊ะ!โอ้ว...อืมมมมมมม “ ออสตินลากเสียงครางยาว เสียดเสียวสั่นไปทั้งร่าง เขาเหยียดสะโพกพ่นน้ำฉีดใส่โพรงปาก ดุ้นเนื้อเขาถูกดูดจนน้ำแห้งเหือด มันไหลเยิ้มเปรอะมุมปากขวัญฤทัยก็พยายามกวาดเลียไม่ยอมให้มันหกรดออกมา เธอเสียดายของ... ดุ้นเนื้อถูกชักออกมาโชว์หรา ปลายหัวทู่ที่มีรูขนาดเล็กแดงก่ำ ออสตินอยากแกล้งจึงส่ายเจ้าดุ้นเนื้อร้ายตบเบาๆเข้าที่แก้มนุ่ม... ขวัญฤทัยปรือตามองด้วยอารมณ์หวามไหว ไม่คิดเบี่ยงหน้าหลบ จนเมื่อเธอหายใจได้ปกติเจ้านายสายหื่นก็ดึงเธอขึ้นไปประกบจูบปาก ลิ้นเขาชอนไชเข้ามาผัวพัน ขวัญฤทัยก็สู้กลับเธอรัดลิ้นเขาบ้างก็ได้ยินเสียงออสตินครางระโหย รสชาติของเขายังคงกำจายอยู่ทั่วโพรงปากเธอ มันทำให้อารมณ์บางอย่างตื่นเตลิดจนอยากให้เขาเข้ามาในตัวเธอเร็วๆ หญิงสาวจึงปลดเปลื้องอาภรณ์จนเหลือเพียงตัวล่อนจ้อน มือหนาก็ทาบลงมากอบกุมนมสองเต้า บีบขยำจนเกิดรอยแดง ปากร้อนก็เฝ้าวนเวียนดูดเนื้ออ่อนตรงกลีบปากหวาน ดังจ๊วบ จ๊วบ... “อ๊า...เจ้านายขา...ขวัญอยาก...” เธอดึงปากออก แอ่นตัวโค้งให้เขาบีบนมแรงๆ พลางกระซิบร้องขอ เพราะไม่ไหวแล้วจริงๆ กึ่งกลางด้านล่างความเป็นเธอตอนนี้มันตอดตุบๆ รู้สึกร้อน ฉ่าแฉะจนน้ำรักหยดลงติ่งๆ เฝ้ารอว่าเมื่อไรเขาจะส่งเจ้าดุ้นใหญ่ๆนั่นเข้ามากระแทก เขาก็ยังทำ จนเธออดใจข่มความอายเอาไม่ไหวจนต้องร้องขอนี่แหละ... “ได้สิ...แต่ว่าตรงนี้นะ...บนโซฟา จะได้กระแทกขวัญได้แรงๆ” “ค่ะ...” ตรงนี้ก็ตรงนี้ ขวัญฤทัยจะไปกล้าขัดใจเขาได้ยังไง ยิ่งฟังคำพูดหยาบโลนสองแง่สองง่าม หัวใจของขวัญฤทัยก็แทบกระเสือกกระสนอยากจะแหกขาออกให้กว้างๆ ล่อลวงให้เขากระทุ้งเข้ามาไวไว... ----------------------------------

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more