EPISODE7
1645 คำ
วิศวะขย้ำรัก
(Engineer'nTaboo)
EPISODE7
“โอ๊ะ! พวกพี่ยังไม่แลกป้ายนี่นา หนึ่ง...สอง...สาม ใส่แมสก์สามคนด้วย พวกพี่อาจจะเป็นพี่บัดดี้พวกเราก็ได้นะ”
ถ้อยคำของซินที่โพล่งออกมา ทำให้ทั้งควีนและเฌอปรางหันมาให้ความสนใจรุ่นพี่ทั้งสามคนทันที เมื่อเห็นแบบนั้นสีฝุ่นก็อดแค่นเสียงเยาะหยันรุ่นพี่ทั้งสามไม่ได้
‘อยากหลบน้อง แต่สุดท้ายก็เสนอออกมากันซะครบทีม’
“น้องสามคนยังไม่ได้แลกป้ายงั้นเหรอ” องศาแสร้งหยั่งเชิง นี่น้องคนสวยก็ยังไม่มีพี่บัดดี้หรอกเหรอ
“ยังค่ะ เรายังตามหาพี่บัดดี้อยู่” เฌอปรางพูดขึ้น
“ว่าแต่ในพวกพี่มีใครฉายา ‘นั่งหลับขยับซอย’ ไหมคะ” ควีนถามขึ้น ทำให้บีเบสท์เกือบจะอ้าปากตอบ แต่องศาก็รั้งคอเสื้อเพื่อนไว้เสียก่อน
“ถามง่าย ๆ เลยเหรอ แล้วน้องอีกสองคนได้คำใบ้อะไรล่ะ” องศาส่งสายตาไม่ให้บีเบสท์พูด ทำให้เฌอปรางคลี่กระดาษคำใบ้ให้พวกเขาดู
“ได้ฉายา ‘สุภาพบุรุษปกป้องสาวงาม’ ค่ะ” เธอเอ่ยขึ้น ทำให้องศากับบีเบสท์หันมองหน้ากันแล้วยกยิ้มน้อย ๆ ไม่คิดว่าสองสาวจะจับได้ฉายาพวกเขา ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ล็อครายชื่อไว้สักนิด แต่องศาคิดว่า...ฉายามันดันสลับคนนี่สิ
“แล้วน้องล่ะครับได้คำใบ้อะไร” บีเบสท์หันมาถามเจ้าของร่างน้อย เพราะคิดว่าไอ้ตัวดีคงจะไม่อ้าปากพูดอะไรกับเธอง่าย ๆ หรอก
“หนู...ของหนูได้ ‘ตัวตึงดึงปฐพี’ ค่ะ พี่เป็นเจ้าของคำใบ้รึเปล่าคะ หนูตามหาพี่ไปทั่วเลย พี่ช่วยเซ็นตรงนี้ให้หนูทีสิคะ” เสียงเล็ก ๆ ราวเด็กน้อยของซินเอ่ยกับบีเบสท์เสียยาวยืด ก่อนที่เธอจะกางสมุดบันทึกส่งให้เขาเซ็น นั่นทำให้บีเบสท์เลิ่กลั่กไปหมด
“ดะ...เดี๋ยวครับน้อง น้องหนูใจเย็น ๆ ก่อนนะ พอดีว่าพี่ฉายา นะ...” บีเบสท์ที่กำลังจะพูดว่าเขาคือเจ้าของฉายานั่งหลับขยับซอย กลับถูกองศาแทรกเสียงขึ้นเสียก่อน
“สุภาพบุรุษปกป้องสาวงาม ใช่...หมอนี่ไม่ใช่พี่บัดดี้น้องหรอกนะครับ” องศาว่า แล้วบีบไหล่เพื่อนราวกำลังจะบอกว่า ‘สลับน้องบัดดี้กันเถอะ’
“อ้าว! งั้นพี่ก็เป็นพี่บัดดี้เราน่ะสิ” เฌอปรางขยับยิ้ม แล้วหันมาหาบีเบสท์ทันที ซึ่งรอยยิ้มหวานของสาวน้อยทำเอาบีเบสท์ถึงกับตกอยู่ในอาการเคลิบเคลิ้ม จนได้แต่พยักหน้าหงึก ๆ รับคำเธอ
“ใช่ครับ พี่เองสุภาพบุรุษปกป้องสาวงาม” บีเบสท์งึมงำ ทำให้ซินได้แต่นัยน์ตาหม่นเศร้าลง ใกล้จะสี่โมงเย็นแล้ว เธอยังหาพี่บัดดี้ไม่เจอเลย คนที่คิดว่าใช่ก็เป็นพี่บัดดี้ของเฌอปรางไปแล้ว
“ถ้างั้นพี่ฉายาอะไร พี่ใช่พี่บัดดี้เรารึเปล่า” ควีนหันมาถามองศา เพราะเธอคิดว่ารุ่นพี่อีกคนคงไม่ได้ฉายานี้หรอกมั้ง ตอนแรกเธอยังแอบคิดด้วยซ้ำ ว่าพี่บัดดี้ของเฌอปรางอาจจะเป็นเจ้าของฉายาที่เธอได้ เพราะบุคลิกของเขามันน่าจะเป็นแบบนั้นมากกว่าจะเป็นสุภาพบุรุษปกป้องสาวงามไงล่ะ
“อ่า...อันนั้นฉายาพี่เองแหละ แต่มันก็แค่ฉายาตั้งกันเล่น ๆ ช่วงกิจกรรม ไม่ใช่เรื่องจริงหรอก” เพราะต้องการเป็นพี่บัดดี้สาวสวย ทำให้องศาจำต้องยอมรับฉายาปั่น ๆ ของบีเบสท์ไปแทน ให้ตาย! ทั้ง ๆ ที่ฉายาของเขามันน่าจะมัดใจสาวได้มากกว่าแท้ ๆ
“งั้นดีเลย พี่ช่วยเซ็นสมุดแล้วก็แลกป้ายกับเราหน่อย เราชื่อควีนนะ” ควีนเอ่ย พร้อมยื่นสมุดกิจกรรมให้องศา
พันไมล์ที่เห็นว่ายัยตัวจิ๋วทำหน้าท้อแท้ออกมาอย่างชัดเจน แถมไม่คิดจะถามเขาด้วยซ้ำว่าฉายาอะไร นี่เขามันดูไม่เหมือนพี่บัดดี้เลยรึไง
“ใครเขาเซ็นสมุดกันง่าย ๆ ล่ะน้อง ก่อนเซ็นก็ต้องสร้างความประทับใจให้รุ่นพี่ก่อนสิ” สีฝุ่นเอ่ยขึ้น
“งั้นเราต้องทำอะไรล่ะ พี่บอกมาสิ” เฌอปรางย้อนถาม แต่ยังไม่มีใครพูดอะไร ซินก็หันมาเอ่ยกับสองสาวเสียก่อน
“ควีน เฌอปรางงั้นเดี๋ยวเราไปหาพี่บัดดี้ต่อก่อนนะ ใกล้จะสี่โมงแล้วอะ”
“เดี๋ยวดิน้อง ตอนนี้ปี 3 ไม่มีใครอยู่บนตึกแล้ว” สีฝุ่นเอ่ยห้าม ก่อนจะโยกหัวไปทางพันไมล์ที่เอาแต่ยืนเงียบอยู่ ทำให้ซินเข้าใจทันทีว่ารุ่นพี่ผมแดงเย้ยฝ่ายปกครองคนนี้ อาจจะเป็นคนสุดท้ายในปี 3 ที่เหลืออยู่ และเป็นพี่บัดดี้ของเธอก็ได้
“เอ่อ...งั้นพี่...พี่ใช่ตัวตึงดึงปฐพีไหมคะ” เธอเดินมาหยุดตรงหน้าพันไมล์ ก่อนจะเงยหน้าถามเขา
“อ่า” พันไมล์ได้ยินแบบนั้นก็ครางรับเธอสั้น ๆ ทำให้เจ้าของร่างเล็กขยับยิ้มออกมา นัยน์ตากลมโตเปล่งประกายขึ้นทันที
หมับ!
แต่สิ่งที่ทุกคนไม่คาดคิดก็คือ ซินได้คว้าจับมือข้างหนึ่งของเขาไว้แน่น เธอดีใจจนยิ้มออกมาราวเจอแสงสว่างปลายทาง นั่นทำให้ทั้งองศาและบีเบสท์ได้แต่เอ็นดูปฏิกิริยาตอบสนองของเธอ
“พี่รู้ไหมหนูตามหาพี่ไปทั่วเลย ข้าวเที่ยงก็ยังไม่ได้กิน หนูเดินหาพี่จนปวดขาไปหมดแล้วอะ หนูชื่อซินนะ พี่เซ็นสมุดให้หนูหน่อยนะคะ” ซินเอ่ยยืดยาวน้ำเสียงทั้งอ้อนทั้งน้อยใจปนเปกันไปหมด ก่อนจะยื่นสมุดให้เจ้าของร่างสูง ที่ได้แต่ยืนอึ้งไปหลายอึดใจ
“น้องซินใจเย็น ๆ ก่อนนะ ส่วนน้องเฌอปราง พี่ชื่อบีเบสท์นะครับ พี่ไม่ขออะไรมาก เอาเป็นน้องเต้นไก่ย่างให้พี่ดูได้ไหม แล้วพี่จะเซ็นให้เลย” บีเบสท์พูดขึ้น ทำให้เฌอปรางเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย ก็แค่เต้นไก่ย่างไม่มีปัญหาอยู่แล้ว
“แค่ไก่ย่างเราเต้นเป็น พี่รอเซ็นได้เลย” เฌอปรางเอ่ยอย่างมั่นใจ แล้วเดินมาหยุดตรงหน้าของบีเบสท์ ก่อนที่เจ้าของร่างน้อยจะขยับยักย้ายส่ายเอวบาง ๆ เต้นเพลงไก่ย่างพร้อมร้องเพลงไปด้วย
“ไก่ย่าง...ไก่ย่าง! ไก่ย่างถูกเผา มันจะถูกไม้เสียบ มันจะถูกไม้เสียบ เสียบปีกซ้าย เสียบปีกขวา ร้อนจริง ๆ ร้อนจริง ๆ ร้อนจริง ๆ” เสียงน่ารัก ๆ พร้อมกับท่วงท่าเต้นชนิดไม่มีขวยเขินทำเอาบีเบสท์ได้แต่เผลอปรบมือฮัมเพลงไปตามเธอ…คนอะไรทำไมมันน่ารักได้ใจขนาดนี้วะ!
“เป็นไงคะ เราเต้นให้พี่ดูแบบตั้งใจเลยนะ” เฌอปรางเอ่ยถาม ทำให้บีเบสท์ยอมเซ็นสมุดและแลกป้ายชื่อกับเธอ ก็แหม...สาวอุตส่าห์เต้นให้ดูขนาดนี้แล้วเขาจะว่าอะไรได้ล่ะ
“แล้วเราล่ะ พี่จะให้เราทำอะไร” ควีนเอ่ยถามองศา
“อืม...พี่ไม่ชอบดูเต้นไก่ย่าง เอาเป็นพรุ่งนี้น้องเลี้ยงข้าวพี่สักมื้อได้ไหมล่ะ ตอนกลางวันที่โรงอาหารก็ได้” องศาพูดขึ้น ทำเอาบีเบสท์ถึงกับหันมองหน้าเพื่อนอย่างไม่อยากจะเชื่อหู...โถ! ไอ้หอกหักเล่นขอไปกินข้าวกับน้องเลยเนี่ยนะ ทำไมเขาถึงคิดไม่ได้บ้างนะ
“ได้! มื้อเที่ยงพี่จะกินอะไร เราเลี้ยงพี่ได้หมด” ควีนรับปาก ทำให้องศาหยิบปากกาออกมาเซ็นสมุดให้เธอ
“อ่อ...พี่ชื่อองศานะ ต่อไปมีอะไรเราก็มาปรึกษาพี่ได้” ชายหนุ่มพึมพำ ขณะถอดป้ายชื่อมาแลกกับสาวสวย
“น้อง ๆ วิศวะฯปี 1 ที่หาพี่บัดดี้เจอแล้วมารวมตัวกันที่ลานกิจกรรมพร้อมพี่บัดดี้เลยนะครับ เราจะได้ผูกข้อมือรับขวัญแล้วกลับบ้านกัน ใครที่ยังหาพี่บัดดี้ไม่เจอ ยังไม่ได้ลายเซ็นแลกป้ายก็เตรียมไปโรงยิมนะครับ” เสียงประกาศจากเตย์ที่ลานกิจกรรม ทำให้ซินที่ยังไม่ได้อะไรสักอย่างร้อนใจขึ้นมา
“พี่คะแล้วหนูล่ะ พี่จะให้หนูเต้นไก่ย่างด้วยไหม หรือให้เลี้ยงข้าว หนูก็เต้นเป็นนะ เลี้ยงข้าวพี่ก็ได้ พี่จะกินอะไรบอกมาได้เลย หนูซื้อให้เองค่ะ” ซินรีบถาม ทำให้พันไมล์มองหน้าเธอนิ่ง
“ง่ายไป” เขาพึมพำ ทำให้ทั้งควีนและเฌอปรางต่างเริ่มกังวลแทนเพื่อนขึ้นมา พี่คนนี้ไม่ค่อยพูดซะด้วย เขาจะให้ซินทำอะไรแลกเปลี่ยนนะ
“อีกไม่ถึงสิบนาทีแล้วนะซิน จะสี่โมงแล้ว” เฌอปรางพูดขึ้น
“พี่จะให้หนูทำอะไรคะ พี่บอกมาเลย” ซินรบเร้า สีหน้าที่เป็นกังวลอีกครั้งของเธอ ทำให้พันไมล์ยกยิ้มภายใต้แมสก์
“เอาเป็น...ปั่นจิ้งหรีดยี่สิบ แล้วหันไปตะโกนบอกทีมรับน้องว่า ‘พี่ ๆ คะหนูเป็นน้องบัดดี้ของพี่พันไมล์ค่ะ’ น้องทำได้ไหม” พันไมล์พูดขึ้น ทำให้เพื่อนของเขาถึงกับหันมองหน้ากันทีเดียว ไอ้เวรนี่มันจะแกล้งน้องจนหยดสุดท้ายจริง ๆ สินะ
- ผู้เขียน
