EPISODE5
1553 คำ
วิศวะขย้ำรัก
(Engineer'nTaboo)
EPISODE5
“ไม่ต้องรอเพื่อนนะครับน้อง ใครจับชื่อไปแล้วก็ออกไปตามหาได้เลย ต่อไปน้องปั้นแป้งครับ” เสียงของเตย์ที่สุ่มรายชื่อน้องออกมาจับฉลากขานเรียกน้องคนต่อไป ทำให้ปั้นแป้งยกมือขึ้นแล้วลุกขึ้นไปจับฉลากทันที
“ปั้นแป้งคะ” สาวน้อยเอ่ย แล้วล้วงมือเข้าไปจับฉลากออกมาหนึ่งใบ
“อย่าลืมแลกป้ายชื่อกับพี่บัดดี้นะครับ” เตย์ว่า
“ไม่ลืมค่ะ” ปั้นแป้งเอ่ย เมื่อเธอได้รายชื่อพี่ปี 3 ไปแล้ว จึงเดินไปหายูที่โดนขานชื่อไปก่อน
ซินที่ยังคงนั่งอยู่ในแถวมองเพื่อน ๆ คนแล้วคนเล่าลุกขึ้นไปจับฉลากและออกไปตามหาพี่บัดดี้ก็ได้แต่ชะเง้อคอมองเตย์ เมื่อไหร่เขาจะขานชื่อเธอสักทีนะ คนจะหมดลานกิจกรรมอยู่แล้วแท้ ๆ เพื่อนแถวเดียวกับเธอก็ลุกกันไปหมดแล้วด้วย
“น้องควีนครับ” เตย์ขานชื่อน้องคนถัดมา ซินก็เห็นว่าเธอเป็นคนเดียวที่วันนี้สวมกระโปรงทรงเอมารับน้อง หุ่นทรงนาฬิกาทรายราวนางแบบที่เยื้องกรายไปยังกลุ่มรุ่นพี่ปี 2 ที่มองเธอตาเป็นมันราวถูกใจนักหนา ทว่าเจ้าของใบหน้าสวยกลับทำสีหน้าเรียบเฉยราวไม่รู้สึกอะไร
‘หุ่นดี หน้าก็สวย ท่าทางหลังจากรับน้องเธอคงจะปังน่าดูเลย ขาเธอเรียวสวยจังแฮะ’ ซินได้แต่เอ่ยชมอีกฝ่ายในใจ
“อ๊ะ! เดี๋ยวครับ” ขณะที่ ‘ควีน’ กำลังจะล้วงมือลงไปในโหลฉลาก เสียงของรุ่นพี่ที่ยืนอยู่กับเตย์ก็โพล่งขึ้น ทำให้เธอเหลือบสายตาสวยเฉี่ยวมองหน้าเขา
“จับเบา ๆ นะครับ พอดีเมื่อกี้พี่เผลอทำหัวใจหล่นลงไปในโหล กลัวน้องจะจับโดนอะ” ถ้อยคำที่แสดงถึงการเกี้ยวพาสาวสวย ทำเอาเจ้าตัวถึงกับโดนเตย์โบกกะโหลกในทันที
เพียะ!
“ไอ้ทัพ! มึงนี่เล่นไม่ดูเวลาเลยนะ ปล่อยให้น้องเขาจับไป หัวใจมึงอะมีเป็นร้อยก็ไม่พอให้เล่นมุกหรอก ไม่ช่วยก็อย่ามาไร้สาระ” เตย์เอ่ยสำทับฝ่ามือนั้น ทำให้ ‘นำทัพ’ ได้แต่ยิ้มเจื่อนให้รุ่นน้องคนสวย
“เชิญเลยครับ จับได้เลย” นำทัพว่า
“ขอบคุณนะคะพี่เตย์” ควีนพึมพำเสียงเรียบ ก่อนที่เธอจะเดินออกไปจากลานกิจกรรมด้วยสีหน้านิ่งเรียบราวนางพญาหงส์ไม่เปลี่ยน
“คนต่อไปน้อง ‘เฌอปราง’ ครับ” เตย์ขานรายชื่อ ทำให้สาวร่างเล็กเจ้าของผมลอนด์อ่อนสีดำขลับที่มัดเป็นหางม้าสูงผูกด้วยริบบิ้นสีขาวลุกขึ้นไปจับฉลากอย่างเซ็ง ๆ เพราะรอนานแล้ว
“เฮ้อ...” สาวน้อยแสร้งถอนหายใจใส่รุ่นพี่ที่เรียกชื่อเธอช้า ก่อนจะล้วงมือเข้าไปหยิบรายชื่อในโหล แล้วกรอกตาใส่เตย์ไปอีกดอกโดยไม่พูดอะไร
“น้องเขาไม่พอใจมึงป่ะวะ” นำทัพงึมงำมองตามร่างเล็กนั้นไปอย่างงง ๆ
“เฮ้อ...เฮียไมล์ให้กูทำแต่ละอย่าง” เตย์ได้แต่บ่น ๆ ถ้าเฮียไม่ได้ให้เขาล็อคชื่อ ป่านนี้น้อง ๆ คงจับฉลากกันเสร็จหมดแล้ว
“คนสุดท้ายครับน้องซิน” เตย์เอ่ย ทำให้เจ้าของชื่อรีบลุกขึ้นทันที เธอนั่งรอจนเหน็บจะกินก้นอยู่แล้ว กว่าจะถึงคิวก็ปาไปคนสุดท้ายจนได้
“ไม่ต้องเลือกเลยเนอะ” นำทัพพึมพำ แล้วขยับยิ้มให้สาวน้อยตัวจิ๋ว พอเห็นใกล้ ๆ แบบนี้พวกเขาก็แปลกใจไม่น้อยที่เธอคนนี้ถูกเฮียพันไมล์ล็อคชื่อไว้ ไม่รู้ว่าเธอไปทำอะไรขัดหูขัดตาพ่อสถาบันเข้าถึงได้โดนเพ่งเล็งตั้งแต่วันแรกแบบนี้
“อย่าลืมแลกป้ายชื่อกับพี่บัดดี้นะครับ” เตย์เอ่ยทิ้งท้าย และเห็นว่าปากสวย ๆ นั่นขยับยิ้มสดใสให้เขา
“ไม่ลืมค่ะ งั้นหนูไปก่อนนะคะ เดี๋ยวจะไม่ทันเพื่อน” เสียงใส ๆ เอ่ย แล้วเดินออกไปจากลานกิจกรรมทันที
“เมื่อกี้มึงเห็นป่ะ น้องเขายิ้มทีแบบว่าโลกนี้แม่งสดใสขึ้นเป็นกอง เด็กอะไรวะน่ารักฉิบหาย” เตย์โพล่งออกมาราวกับโดนสาวน้อยตกเข้าอย่างจัง ตัวเล็ก ๆ หน้าใส ๆ ตาโต ๆ ท่าทางจิ้มลิ้มขนาดนั้น การพูดการจาก็น่ารักน่าเอ็นดู เด็กคนนี้ไปมีปัญหาอะไรกับเฮียพันไมล์กันแน่นะ เตย์ได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ
“เห็นดิ! อย่างน่ารักเลยว่ะ ตัวจิ๋วเดียวเอง อย่างกับสาวเอลฟ์เลยว่ะ ตะมุตะมิ” นำทัพเห็นด้วยไม่น้อย
หลังจากน้องวิศวะฯปี 1 ได้รายชื่อรุ่นพี่บัดดี้ของตัวเองแล้ว แต่ละคนก็เที่ยวตามหารุ่นพี่ต้องสงสัยที่น่าจะใช่คนที่อยู่ในคำใบ้ ชายหนุ่มอย่างยูก็เช่นกัน เขาที่จับฉลากได้ฉายา ‘สวยสุดในรุ่นว้าวุ่นทีเดียว’ เดาว่ารุ่นพี่บัดดี้ของเขาจะต้องเป็นผู้หญิงแน่นอน และน่าจะสวยด้วยถึงตั้งฉายามั่นหน้าแบบนั้น นั่นทำให้ยูโฟกัสไปที่รุ่นพี่สวมช็อปที่เป็นผู้หญิงก่อน ด้วยเซ็นส์และคำใบ้ยูคิดว่าเขาคงหาตัวรุ่นพี่บัดดี้ของเขาได้ไม่ยากเท่าไหร่
ในขณะที่ปั้นแป้งได้คำใบ้ว่า ‘รุ่นพี่สายฮาลีลาที่หนึ่ง’ เธอก็ยังไม่สามารถปักใจได้ว่ารุ่นพี่ของเธอเป็นชายหรือหญิง สาวน้อยจึงจะเดินเตร่ ๆ หารุ่นพี่น่าสงสัยไปพลาง ๆ ระหว่างที่ตามหาพี่บัดดี้ของยู
“อ้าวซิน! เพิ่งได้ฉลากเหรอ” ปั้นแป้งเห็นว่าซินเดินมาทางพวกเธอพอดีจึงโบกมือเรียก
“ใช่! เราคนสุดท้ายเลยอะ นี่ก็ปาไปจึงครึ่งวันอยู่แล้วจะหาทันไหมก็ไม่รู้ คำใบ้ก็ยากแปลก ๆ” ซินเมื่อเจอทั้งสองคนก็อดบ่น ๆ ให้ฟังไม่ได้
“เธอได้คำใบ้ว่าอะไรเหรอ เผื่อพวกเราผ่าน ๆ รุ่นพี่ของเธอมาบ้างแล้ว” ยูถามขึ้น
“นี่อะ นายคิดว่าไง” ซินยกกระดาษคำใบ้ให้ทั้งสองคนดู ซึ่งบนกระดาษเขียนไว้ว่า ‘ตัวตึงดึงปฐP’
“เอ่อ...ตัวตึง...ดึง...ปะ...ฐะ อันนี้มันสัญลักษณ์แลบลิ้นป่ะ” ปั้นแป้งที่อ่านข้อความย้อนถามมา
“ไม่มั้ง เราว่า...ตัวตึงดึงปฐพีมากกว่า” ยูเอ่ยขึ้น ทำให้ปั้นแป้งดีดนิ้วทันที
“จริงด้วย! นายนี่มันมีประโยชน์จริง ๆ ไม่เสียแรงที่มาเรียนด้วยกัน” เธอเอ่ยชม
“เปล่าหรอก เธอมันคิดไม่ได้เองมากกว่า” ยูว่า ทำให้ปั้นแป้งแทบจะกระโดดไปตะกุยหน้าหล่อ ๆ ของลูกพี่ลูกน้องหนุ่ม
“เราก็คิดแบบนั้นนะ ฉายาแบบนี้คงเป็นรุ่นพี่ผู้ชายแน่ ๆ แต่มันเดายากเหมือนกันแฮะ” ซินพึมพำ หนทางที่จะตามหารุ่นพี่บัดดี้เจอก่อนเลิกเรียนทำไมมันถึงริบหรี่แบบนี้ล่ะ
“เอางี้ไหม เรามาแลกไอดีกันไว้แล้วสร้างห้องแชทกัน สมมติว่าใครเจอรุ่นพี่ต้องสงสัยก็ส่งพิกัดมา จะได้หาเจอเร็ว ๆ ไง” ปั้นแป้งเสนอความคิด ทำให้ยูพยักหน้าหงึก ๆ อย่างเห็นด้วย
“ดีจัง ขอบใจพวกเธอมากนะ” ซินว่าแล้วจัดการแลกไอดีกับปั้นแป้ง ทำให้เธอสร้างห้องแชทและดึงซินกับยูเข้าร่วม ทั้งสามคนพิมพ์ฉายาของรุ่นพี่ที่ต้องตามหาให้กันในห้องแชท ก่อนจะแยกย้ายกันไปตามหาพี่บัดดี้ของตัวเองทันที
ทางด้านรุ่นพี่ปี 3 อย่างพันไมล์ที่นั่งเล่นกันอยู่บนตึกก็ได้รับรายงานมาจากเตย์ว่าน้อง ๆ จับรายชื่อกันครบหมดแล้ว และกำลังออกตามหาพี่บัดดี้กันให้ควั่ก นั่นทำให้พันไมล์ล้วงเอากุญแจห้องเรียนรวมชั้นบนสุดออกมา ก่อนจะย้ายกลุ่มของเขาไปนอนเล่นรอเวลากันที่นั่น
“ไอ้ไมล์มึงจะไม่ให้น้องเจอตัวจริงดิ โรงยิมมันใหญ่นะเว้ย” บีเบสท์เอ่ยถามขณะที่พวกเขาจัดแจงหาที่นอนเล่นกัน
“ถ้ามึงกลัวว่าเด็กนั่นจะหากูไม่เจอ มึงก็ออกไปตะโกนบอกน้องดิ” พันไมล์ว่าอย่างหน้าตาเฉย นั่นทำให้องศาได้แต่ส่ายหน้าเบา ๆ กับความคิดของเพื่อนรักที่ไม่รู้ว่ามันคิดอะไรอยู่
“มึงก็รู้ว่ากูไม่ทำ แต่กูแค่ไม่เข้าใจว่าเหตุผลอะไรที่มึงจะต้องแกล้งน้องด้วย น้องออกจะน่ารัก” บีเบสท์ยังไม่เลิกตื้อ
“สนุกดี” และคำตอบของพันไมล์ก็ยังเป็นคำเดิม
“แกล้งน้องมากระวังจะสำนึกไม่ทันนะเฮีย” สีฝุ่นได้ยินแบบนั้นก็พึมพำออกมา ก่อนจะเอนตัวนอนลงที่มุมหนึ่งของห้อง
- ผู้เขียน
