หลังจากผ่านไปพักใหญ่ ในที่สุดการสอบปลายภาควิชาสุดท้ายของการสอบวันสุดท้ายก็จบลง
“หากใครเสร็จแล้ว สามารถเดินมาส่งกระดาษคำตอบแล้วกลับบ้านกันได้เลยนะคะ” เสียงครูสาวยิ้มบอกกับนักเรียนทุกคนที่นั่งอยู่ภายในห้องด้วยโทนเสียงใจดีเหมือนเคย แน่นอนว่าเซลีนที่ได้ยินแบบนั้นก็ก้มลงจัดการเขียนชื่อของตัวเองบนกระดาษข้อสอบพร้อมทำท่าจะลุกขึ้นไปส่ง ทว่าก็ต้องชะงักไปเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงสองเท้าหนักของใครบางคนเดินผ่านตัวเองไปพร้อมกับกลิ่นน้ำหอมคุ้นเคยของชายหนุ่ม…
“เป็นไงบ้างพีระ ทำได้ใช่ไหมคะ” โอปอล์ถามคนตัวสูงด้วยรอยยิ้มนึกรู้ว่าอีกคนก็คงจะทำได้ดีเหมือนเคย
“…” พอร์ชก็ยิ้มไม่ตอบสาวเท้าเดินออกจากห้องเรียนไปตามปกติ โดยมีสายตาของเซลีนที่มองตามแผ่นหลังกว้างไปนิ่งอย่างรู้ว่าอีกคนน่าจะมีนัดต่อกับใคร…
“หึ” เสียงใครอีกคนเดินผ่านจงใจแสยะยิ้มเย้ยหยันดังขึ้น ทำให้ร่างสวยที่เดินมาส่งกระดาษคำตอบได้สติค่อย ๆ หันมอง ก่อน
