ด้านเซลีน
หลังจากนั่งเบื่ออยู่พักใหญ่ในห้องเรียน สุดท้ายเซลีนก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ใส่หูฟังเดินออกไปยังบริเวณหลังตึกที่ไม่ค่อยมีผู้คนพลุกพล่าน แน่นอนว่าขณะที่เดิน ดวงตาสวยเฉี่ยวก็ต้องเหลือบไปเห็นจุดจุดหนึ่งที่เป็นบริเวณที่เธอเจอกับพอร์ชเป็นครั้งแรก ที่อีกคนยืนสูบบุหรี่อยู่ขณะที่เธอกำลังเดินผ่าน
การพบเจอครั้งแรกที่เธอไม่คิดเลยว่า จะเป็นเขาที่เข้ามามีผลต่อความรู้สึกของเธอในวันนี้…
“อยู่นี่เอง” เสียงของใครบางคนดังขึ้นจากด้านหลังพร้อมกับเดินเข้ามาดึงหูฟังออกจากเรียวหูสวยของเธอทำเอาเซลีนชะงักหันมอง ก่อนจะพบว่าเป็นริวตะที่ยกยิ้มมองหน้าเธออยู่
“ฉันเดินหาเธอตั้งนาน ไม่ไปกินข้าวเหรอ” ชายหนุุ่มลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่นถามด้วยท่าทีมีความติดกวนเหมือนเคย แน่นอนว่าเซลีนเองก็เงียบไม่ตอบเหมือนเคยเช่นกัน และทำท่าจะใส่หูฟังแบบเดิม แต่ก็ต้องถูกมือของริวตะคว้าไว้ไม่ยอม
“ไม่กินจะปวดท้องได้นะ”
“นายมายุ่งอะไรด้วย
