ด้านพอร์ช
พรึบ!
เสียงร่างสูงล้มตัวนั่งลงยังโซฟาราคาแพงในห้องตัวเองด้วยความหงุดหงิดที่ยังไม่หายไป
“โธ่เว้ย!!” เขารู้สึกหัวเสียเป็นอย่างมากกับสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ เพราะไม่คิดว่าเซลีนจะกล้าพยายามโทรหาหญิงสาวที่เขาชอบขณะที่เขากำลังจะร่วมรักกับเธอ รวมถึงความรู้สึกที่อีกคนเผยออกมา ความรู้สึกที่เขาไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนั้น เขาเพียงแค่อยากที่จะมีอะไรกับเธอตามที่ต้องการไปแบบนั้น
“มารู้สึกแบบนั้นกับฉันทำไมวะ!” ปากหนาเอ่ยออกมาด้วยโทนเสียงเต็มไปด้วยความไม่สบอารมณ์ที่มีเหมือนเคย ทว่าในตอนนั้นเอง
ครืดดด~
เสียงโทรศัพท์ของชายหนุ่มดังขึ้น ทำให้พอร์ชเลิกสนใจหันไปมอง แล้วก็ต้องชะงักนิ่ง
เนลล์
นิ้วหนาไม่รอช้าที่จะกดรับสายด้วยความรวดเร็ว
“ว่าไงเนลล์”
(เมื่อกี้พอร์ชโทรมาเหรอ พอดีเนลล์หากระเป๋าอยู่น่ะ เพิ่งเจอเมื่อกี้ พอร์ชมีอะไรหรือเปล่า)
“อ้อ ไม่มีอะไรหรอก พอร์ชก็แค่จะบอกว่าไม่เห็นกระเป๋าเนลล
