“เอ่อ... คุณไทคะ ไม่ต้องรีบนักก็ได้ค่ะ พุดยังทนไหว”
“หุบปาก และนั่งเงียบๆ ฉันรำคาญ”
หญิงสาวมองคนพูดอย่างน้อยใจ ยกศีรษะจะออกห่างแต่เขาก็กดให้อยู่ที่เดิม
“นอนพักกับแขนฉันก่อน ถึงแล้วจะเรียก หรือว่าไม่ถนัดจะหนุนตักก็ได้นะ”
แก้มนวลที่แดงก่ำเพราะพิษไข้อยู่แล้ว แดงระเรื่อขึ้นอีก
“เอ่อ ขอบคุณค่ะ นั่งพิงแบบนี้ดีกว่าค่ะ”
ไทโรนไม่ตอบนั่งเงียบๆ จนถึง Carton Hospital นั่นแหละ เขาถึงหันมาพูดกับหล่อน
“ฉันจะให้เฮ็นรี่กับแดนนี่พาเธอไปที่ห้องตรวจ”
“แล้ว... คุณไทล่ะคะ”
ความผิดหวังเล็กๆ ทำให้พุดแก้วถามออกไปอย่างลืมตัว
เขาไหวไหล่อย่างไม่แยแส มองหล่อนด้วยสายตาไร้ความรู้สึก
“ฉันก็มีธุระกับพยาบาลสาวๆ ที่นี่น่ะสิ และที่สำคัญฉันไม่ต้องการให้ใครรู้ว่าฉันกับเธอกำลังกินกันอยู่ เข้าใจไหม”
“ค่ะ ฉันเข้าใจดี”
ความน้อยใจทำให้หญิงสาวตอบเสียงสะบัด คอแข็งชัน จากนั้นก็กัดฟันก้าวลงจากรถ ลงไปนั่งบนรถเข็นที่เจ้าหน้
