ท่าทางร้อนใจของไทโรนถูกกลบเกลื่อนด้วยความเยือกเย็นไม่ใส่ใจทันทีเมื่อชายหนุ่มเดินมาหยุดที่หน้าประตูห้องนอน และเปิดมันเข้าไป
“คุณไท...”
สาวใช้หันมาเห็นก็ขานเรียก และก็รีบถอยออกห่างจากร่างอรชรที่นอนขดอยู่ใต้ผ้าห่ม หน้าตาของพุดแก้วแดงก่ำ ซึ่งแน่นอนว่าไม่ใช่จากแรงปรารถนาอย่างที่เขาเคยเห็น แต่มันเกิดจากพิษไข้สูงต่างหาก หัวใจหนุ่มที่กระด้างยิ่งกว่าแผ่นศิลาสะท้าน พื้นใต้ฝ่าเท้าเหมือนสั่นสะเทือนอยู่ตลอดเวลา
นี่เขาเป็นห่วงพุดแก้วถึงขนาดนี้เลยหรือ?
นอกจากคนในครอบครัวเขาไม่เคยไยดีใครหน้าไหนมาก่อน แล้วทำไม...? ทำไมจะต้องเป็นผู้หญิงคนนี้ ผู้หญิงที่แค่ช่วยบำเรอบำบัดความใคร่ให้เขามาตลอดทั้งคืนและสองชั่วโมงต่อเนื่องในช่วงเช้าเท่านั้นด้วย หล่อนมีค่าต่ำกว่าก้อนกรวดใต้ฝ่าเท้าของเขาเสียอีก
ไม่มีทาง เขาไม่มีทางเป็นห่วงพุดแก้ว นรกสิ้นดี!
“โทรรายงานพี่ชายหรือยังล่ะว่าป่วยน่ะ”
ถ้อยคำเหยียดหยามไร้หัวใจของไ
