เขี้ยว( เล็บ ) มาเฟีย

ลืมตัว

เบวินเดินเข้ามาในห้องนอน ห้องนอนกว้างวันนี้ว่างเปล่าไม่มีเสือโคร่งตัวเมื่อเช้า เธอลอบถอนหายใจเบาๆ แต่พอหันหน้ามามองทางด้านหลัง

ตุบ! เพียงแค่เบวินหันหน้ามา ใบหน้าสวยชนกับอกแกร่งเปลือยเปล่ากลิ่นสบู่อ่อนๆติดจมูกเล็กของเธอทันที ร่างเล็กของเบวินถึงกับเซหงายเล็กน้อย แต่ไร้มือหนาดึงหรือประคองช่วย ดรูว์สจ้องมองหน้าคนตัวเล็กนิ่งๆ เบวินกัดริมฝีปากล่างแน่นๆ พลางเดินหลบไปที่มุมโซฟาใกล้ระเบียง เพื่อวางข้าวของเครื่องใช้ของตัวเองไว้ที่ข้างๆโซฟา

ติ่งๆๆๆเสียงข้อความโทรศัพท์ของเบวินเข้ามาทำลายความเงียบ มือเล็กรีบหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ามาอ่านทันที

' ถึงบ้านหรือยังครับน้องเบ ' ข้อความของชาร์ลผู้ชายที่หลงรักเธอมาโดยตลอด แต่เบวินให้เป็นแค่พี่ชายและเพื่อน เบวินยกยิ้มหวานมองหน้าจอโทรศัพท์ ดรูว์สขบกรามแน่นๆในใจหงุดหงิดแปลกๆแต่เขามองเงียบๆ ดรูว์สมองใบหน้าจิ้มลิ้มเหมือนเด็กที่ดีใจได้คุยกับเพื่อนสนิทหรือมากกว่านั้น เขาไม่อยากคิดไปมากกว่านั้น เพราะเบวินอยู่ในกรงเสือและเสือตัวนี้ถ้าไม่ได้ขยำเหยื่อให้สะใจหรือละเอียดคามือมันจะไม่มีทางปล่อยแน่นอน

' พี่อยากชวนน้องเบมาทานอาหารที่บ้านสักมื้อได้ไหมครับ?' ข้อความที่สอง เพราะตลอดทั้งวันหลังแข่งขันเสร็จ เบวินเดินขึ้นมาบนห้องทำงานของเขา เธออาบน้ำ เปลี่ยนชุดเดิม และนั่งทำงานต่อ โดยสิ่งแรกที่ี่เธอทำคือดื่มกาแฟดำ ตาจ้องมองหน้าจอแม็คบุ๊ก ชาร์ลซื้อคุกกี้และข้าวปังมาให้เบวิน แต่เธอก็ทานแค่คำเดียวเท่านั้น

' พี่เป็นห่วงนะครับกลัวน้องเบปวดท้อง' ข้อความที่สามของชาร์ล เบวินอ่านแล้วยกมือเล็กขึ้นมาลูบท้องแบนของตัวเอง เพราะเธอรู้ว่าการปวดท้องมันเจ็บปวดทรมานมากแค่ไหน ซึ่งแด๊ดและมัมก็เป็นห่วงเรื่องนี้เหมือนกัน แต่เธอพกยาของคุณหมอคริสมาจ้า ไม่กลัวหรอกปวดท้อง

" เป็นบ้าอะไรอ่านข้อความแล้วยิ้ม" ดรูว์สอดหมั่นไส้ไม่ได้ เขาพูดแขวะคนตัวเล็กทันที เบวินหันหน้ามามองหน้าคนตัวโต พลางกรอกตามองบนและดูดลมเข้าในแก้มให้ป่องขึ้นพร้อมกับเป่าออกมาใส่ที่ผมหน้าผากให้ปลิวขึ้น เสร็จเบวินก็ไม่ได้ตอบโต้อะไรเขา เพราะเธอรู้ว่าผลการตอบโต้กับคนตัวโตคืออะไร เจ็บทั้งตัวใจทั้งใจสู้อยู่เฉยๆรอให้ครบกำหนดแล้วก็ไปดีกว่า เบวินก้มหน้าลงไปพิมพ์ข้อความ พร้อมนิ้วเรียวพิมพ์ตอบกลับชาร์ลไปพร้อมกับรอยยิ้มหวาน

ครืดๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของดรูว์สดังขึ้น เท้าใหญ่ของคนตัวโตรีบเดินก้าวไปที่โทรศัพท์ของตัวเองทันที สายตาของเขาจ้องมองหน้าจอแล้วยิ้มที่มุมปาก เบวินปลายตามองเล็กน้อย

" ครับน้องดา " ดรูว์สกดสายรับพร้อมกับกรอกเสียงอ่อนโยนกลับ เบวินได้ยินแล้วเธอแอบอิจฉาเพื่อนเล็กน้อย เพราะเพื่อนได้รอยยิ้มที่เป็นมิตร ได้รับการดูแลให้เกียรติอย่างดี เบวินเดินผ่านคนตัวโตเพื่อจะเข้าไปอาบน้ำ

หมับ! มือหนาคว้าแขนเรียวของเบวินเอาไว้แน่นๆ เบวินเงยหน้าขึ้นมามองหน้าคนตัวโตด้วยความไม่พอใจ มือเล็กพยายามบิดให้ออกจากการจับกุม

" พี่ดรูว์สโทรหาน้องดาเหรอ " ซีลันดากรอกเสียงกลับมาด้วยน้ำเสียงหวานเช่นกัน นอลล์รูลที่ขับรถให้ซีลันดาเขามองผ่านกระจกหลัง เขามองใบหน้าสวยที่ยิ้มไม่หุบเลย มันแอบเจ็บจี๊ดที่หัวใจ แต่เขาคงได้แค่มองและได้แค่ฟังทั้งสองคนคุยกันแบบนีิ้แหละ มากไปกว่านั้นคงไม่ได้เพราะเจ้านายของเขาดูยังไงก็เหมาะสมกว่าเขา

" พี่คิดถึงน้องดาเลยโทรหาครับ พี่อยากได้ยินเสียงของน้องดาครับ" ดรูว์สหรี่ตาลงมองคนตัวเล็กที่ยืนนิ่งๆเพราะทำอะไรไม่ได้ไปมากกว่าแล้ว เบวินพยายามสูดหายใจเข้าปอดลึกๆเบาๆ เพื่อไม่ให้คนตัวโตได้รับรู้ความรู้สึกบางอย่าง ความรู้สึกแปลกๆที่เจ็บแปล๊บๆและเเน่นที่หน้าอกเหมือนหายใจไม่ออก เธอพึ่งเข้าใจความทรมานเป็นยังไง เบวินพลางคิดถึงคำสอนของแด๊ดกาย

" คริๆๆๆ พี่ดรูว์สก็ น้องดาก็คิดถึงพี่ดรูว์สค่ะ" ซีลันดาหัวเราะดีใจกับคำพูดของดรูว์สที่เขาพูดออกมา หัวใจของเธอมันพองโต แต่นอลล์รูลได้ยินแบบนีิ้แล้วยิ่งทรมานใจ เขามองถนนนิ่งๆ ' เขาแค่มือขวาของดรูว์ส เขาแค่มาอยู่กับเธอเพราะเจ้านายสั่ง เขาไม่ได้มีสิทธิ์อะไรมากไปกว่านี้ ' นอลล์รูลมองถนนนิ่งๆ

" เราออกไปดินเนอร์กันสักมื้อไหมครับ จะได้หายคิดถึงกัน หึึหึ" ดรูว์สเอ่ยถามคนตัวเล็กปลายสาย เบวินยืนฟังนิ่งๆ ในตอนนี้เธอทั้งรู้สึกอิจฉาความสวยและสดใจของซีลันดา เบวินอิจฉาไปหมดแหละเธออิจฉาแบบไม่มีเหตุผล ' ก็แค่อิจฉาและไม่มีสิทธิ์' ซีลันดาเก่งมากที่ทำให้ผู้ชายตรงหน้าของเธอคนนี้จากเสือร้ายกลายเป็นแมวเชื่องได้

" แต่น้องดาเกรงใจยัยเบนะคะ ถึงยังไงยัยเบก็เป็นเมียของพี่ดรูว์สแล้วนะคะ แถมเป็นเพื่อนของน้องดาด้วยนะคะ" ซีลันดาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เศร้าและเกรงใจเพื่อน เพราะมันดูไม่เหมาะสมสักเท่าไรถ้าคนรู้เรื่องนี้ อีกอย่างเธอไม่รู้ว่าพ่อกับแม่ของดรูว์สจะรับเธอได้ไหม ซีลันดากลัวเบวินเสียใจด้วย ดรูว์สหรี่ตาลงมองหน้าคนตัวเล็กนิ่งๆพลางรอยยิ้มร้ายผุดขึ้นที่มุมปาก

" เดี๋ยวพี่พาเพื่อนน้องดาไปด้วยครับ เพื่อไม่เป็นการน่าเกลียดดีไหมครับ" ดรูว์สถามคนตัวเล็กปลายสาย ซีลันดาสบตานอลล์รูลที่เขาแอบมองเธอเป็นระยะ ซีลันดากัดริมฝีปากล่างแน่นๆ หัวใจดวงน้อยเต้นแรงมากๆ

" งั้นเอาพี่นอลล์ไปด้วยได้ไหมคะ?" ซีลันดาเอ่ยถามดรูว์สด้วยน้ำเสียงที่ไม่เต็มเสียงและเกรงใจดรูว์สเช่นกัน

" หึหึ ได้ครับพี่ตามใจน้องดาทุกอย่างครับ" ดรูว์สตอบกลับไปเพื่อให้ซีลันดาได้สบาย เพราะปกตินอลล์รูลก็ตามซีลันดาไปทุกทีอยู่แล้ว ไปดินเนอร์กันสี่คนก็ไม่เป็นไร เบวินยืนฟังทั้งสองคนคุยกันจนเหมื่อยขา เธอตัดสินใจนั่งลงนั่งบนพื้นห้องทันทีเพราะมือหนาไม่ยอมปล่อยมือของเธอ ซึ่งก็ไม่ต่างจากนอลล์รูลเลยทั้งฟังเงียบ ฟังเสียงของซีลันดาที่หัวเราะคิกคักชอบใจ ใบหน้าสวยเต็มด้วยรอยยิ้ม นอลล์รูลแอบลอบถอนหายใจเบาๆ เบวินนั่งหลับสัปหงก น้ำลายไหลที่มุมปากยืดลงใส่ปลายเท้าของคนตัวโต ดรูว์สหรี่ตาลงมองพลางส่ายหน้า

" น้องดาครับแค่นี้ก่อนนะครับ" ดรูว์สพูดออกมาเสียงแผ่วเบา เพราะเขากลัวคนตัวเล็กที่นั่งคอตกอยู่จะตื่น

" ค่ะพี่ดรูว์ส" ซีลันดาตอบสั้นๆพร้อมกดสายวาง ดรูว์สนั่งย่องๆลงตรงหน้าคนตัวเล็ก ใบหน้าจิ้มลิ้มที่หลับอยู่ซบลงที่อกแกร่งของคนตัวโตทันที ลมหายใจสม่ำเสมอสาดรดที่อกแกร่งเปลือยเปล่า มือหนาค่อยๆสวมกอดคนตัวเล็กและค่อยๆอุ้มยืนขึ้น ดรูว์สหรี่ตามองใบหน้าจิ้มลิ้มที่เหมือนกันกับเด็ก

" หึ" ดรูว์สพ่นลมหายใจออกจากจมูกโด่ง พลางเดินตรงไปที่เตียงนอนฝั่งของคนตัวเล็ก ดรูว์สค่อยๆวางคนตัวเล็กลงบนเตียงเบาๆ เพราะกลัวคนตัวเล็กตื่น เขาสงสัยจริงๆไม่รู้เบวินทำงานอะไรหรือไม่ทำก็ไม่รู้ เพราะพ่อรวยนี้คงแบมือขอเงินพ่อละมั้ง

" หมดฤิทธิ์แล้วสิ " ดรูว์สพูดออกมาพึมพำพลางมองสำรวจใบหน้าจิ้มลิ้มอีกครั้ง

' หรือจะเป็นแผนคะ ' ประโยคๆนี้ของเบวินดังขึ้นมาในหัวของดรูว์ส มันทำให้เขาเกลียดเธอเพราะเธอคิดในแง่ร้ายเกินไป วันที่แด๊ดกายมาขอบคุณเขา เบวินได้เห็นหน้าของเขาชัดๆ เธอถึงกับตกใจเพราะเธอเคยเจอเขาที่ห้องน้ำวันนั้น วันที่เขาจำใบหน้าของเธอได้สนิทใจ

" แผน ?" ดรูว์สถามคนตัวเล็กที่หลับสนิทอยู่ คนตัวโตคล่อมแขนยาวเหนือหัวไหล่มน ใบหน้าหล่อค่อยๆก้มลงไปหาใบหน้าจิ้มลิ้มช้าๆใจเย็นๆ ปากบางค่อยๆก้มลงไปจูบปากเล็กอย่างลืมตัว จูบแทะโลมตามขอบปากอย่างลืมตัว แถมลิ้นร้อนพยายามสอดผ่านริมฝีปากเล็กเข้าไปด้านในเพื่อสำรวจหาความหวานในปากเล็กเหมือนเมื่อเช้า แต่มันยังติดที่ฟันของคนตัวเล็กกั้นลิ้นร้อนของเขาอยู่ มือหนาเลื่อนมาบีบแก้มคนตัวเล็ก เพื่อให้คนตัวเล็กเปิดปากรับลิ้นร้อน

" อื้มๆๆ" คนตัวเล็กครางออกมาอู้อี้ในลำคอ มือเล็กยกขึ้นมาดันอกแกร่งเบาๆ ลิ้นร้อนสอดเข้าไปในปากเล็ก พร้อมลิ้นร้อนควานหาความหวานของปากเล็ก ลิ้นหนาดูดลิ้นเล็กอย่างหยอกเย้า และเกาะเกี่ยวลิ้นเล็กอย่างหลงใหล น้ำลายเปรอะเปื้อนตามขอบปากของคนตัวเล็ก

" อื้อๆๆๆๆ" คนตัวโตครางออกมาชอบใจ รสชาติที่หวานแถมมีกลิ่นกาแฟนิดๆ ปากบางค่อยๆถอนริมฝีปากออกจากเล็กช้าๆลิ้นหนาเกาะเกี่ยวลิ้นออกมาด้วย น้ำลายยืดออกมาตามลิ้นทั้งสอง ปากบางจูบแทะโลมที่ขอบปากของคนตัวเล็ก อีกครั้งอย่างลืมตัว จนฟันคมของคนตัวโตกัดริมฝีปากล่างของคนตัวเล็กแรงๆ

" อ๊ะๆ" คนตัวเล็กร้องออกมาเบาๆ แต่ตายังหลับสนิทอยู่ แถมลมหายใจยังเข้าออกสม่ำเสมอกันอยู่ ดรูว์สขบกรามแน่นๆ ' ซิบ ' เขาพลางพึมพำคนเดียวด้านใน เพราะเขาลืมตัว ก็เพราะเบวินช่างน่าหลงใหลอย่างบอกไม่ถูก

ครืดๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของดรูว์สดังขึ้น มือหนารีบยื่นไปหยิบที่โต๊ะหัวเตียง นิ้วเรียวรีบกดรับทันที

" อืม " ดรูว์สกรอกเสียงกลับไปสั้นๆในลำคอหนาเบาๆ พลางดันตัวยืนขึ้นเต็มความสูง และเดินหมุนตัวเดินไปที่เปิดกระจกระเบียง

" นายครับ คุณชาร์ลบอกว่าขอถามนักแข่งของเขาก่อนครับ" บัสเตอร์รายงานให้ดรูว์สได้รู้เรื่องกับเรื่องที่ดรูว์สสั่งให้เขาโทรไปถามชาร์ล ดรูว์สถอนหายใจแรง

" มึงบอกหรือเปล่าว่าเงินเดิมพนันเพิ่มเป็นหนึ่งเท่า" ดรูว์สถามบัสเตอร์ด้วยความสงสัย เพราะเขาอยากรู้ว่าชาร์ลจะยอมไหม เพราะเงินเยอะมาก

" ผมบอกครับนาย แต่ยังไงคุณชาร์ลก็ยืนยันคำเดิมครับว่าจะต้องถามนักแข่งของเขาก่อนครับ" บัสเตอร์บอกดรูว์สให้เข้าใจ ดรูว์สขบกรามแน่นๆ ' เก่งมาจากไหนว่ะ เล่นตัวซิบชนะครั้งเดียวทำเหมือนชนะร้อยสนามได้แชมป์ร้อยครั้ง ' เขาพลางคิดในใจ

" แล้วเมื่อไหร่ถึงจะได้คำตอบว่ะ " ดรูว์สถามบัสเตอร์ เพราะเขาจะต้องซ้อมขับรถเพื่อให้คุ้นชินกับพื้นผิวถนน เดือนหนึ่งที่ว่าเพื่อเขาจะได้เคาะสนิมให้หลุดออกจากตัวเอง สนิมเกาะเยอะมานานแล้ว

" คุณชาร์ลบอกว่าไม่เกินสองวันครับนาย" บัสเตอร์บอกให้ดรูว์สได้รับรู้ ดรูว์สถอนหายใจเเรงๆ ' นานซิบ เล่นตัวเพื่อ' ดรูว์สพลางคิดในใจ อย่างหมั่นไส้เพราะแค่ชนะครั้งเดียวทำเป็นเล่นตัว ' ฟลุ๊คแน่ๆ' ดรูว์สพลางคิดในใจแต่เขาก็ยังพลาดไปเห็นหน้านักแข่งคนนั้นเลย เขาอยากเห็นหน้าว่าหน้าตาเป็นอย่างไร

" แปลกว่ะ ทำไมต้องถามด้วยว่ะ" ดรูว์สพูดออกมาลอยๆด้วยความสงสัย เพราะถ้าชาร์ลจ้างมาแข่งให้เขาแล้ว ชาร์ลสั่งนักแข่งก็ต้องทำตามอยู่นี้ เพราะมันคือคำสั่งเจ้านายไงและชาร์ลก็จ่ายเงินให้นักแข่งอยู่แล้ว หรือว่าจะไม่ใช่นักแข่งแล้วใครว่ะ จะเป็นใครก็ช่างแต่เขานี้แหละจะบดขยี้ให้หน้าหงายเลย