เขี้ยว( เล็บ ) มาเฟีย

เกือบลืมตัว

สองวันต่อมาห้องทำงานดรูว์ส

ดรูว์สนั่งจ้องหน้าจอคอมเงียบๆ เขาใช้ความคิดบางอย่างอยู่เงียบๆคนเดียว ในหัวของเขาคิดถึงใบหน้าของเบวินตอนเธอหลับเมื่อวานซืน เขากำลังคิดถึงรสชาติของปากเล็กด้านในที่มันหวานมากๆและมันแตกต่างจากผู้หญิงที่เขาจูบมาด้วยหลายคนมากๆ

ก๊อกๆๆๆ เสียงเคาะประตูจากทางด้านนอกดังขึ้น ดรูว์สหันหน้าไปมองที่ประตูทันที บัสเตอร์เดินเข้ามาในห้องพร้อมกับแฟ้มเอกสารในมือหนา

" นายครับมีคนเล่นโกงครับ มันเสียเงินแล้วมันพยายามว่าเว็บไซต์เราโกงครับนาย" บัสเตอร์รายงานให้ดรูว์สได้ทราบ เรื่อง ผู้ชายคนนี้พยายามเข้ามาเล่นในเว็บแล้วเสียบ่อยๆ จนเป็นหนี้จากการเล่นการพนันเยอะแยะไปหมดและไม่มีเงินใช้หนี้คืน ดรูว์สก้มหน้าลงอ่านเอกสารในมือของบัสเตอร์ ที่ผู้ชายคนนั้นพยายามใช้หลายชื่อเพื่อเข้ามาเล่นแบบโกงๆ

" บอกคนของเรา เอาให้มันหมดตัวไม่เหลืออะไรเลยเอาให้มันได้นอนข้างถนนเลย " ดรูว์สเค้นเสียงพูดออกมาเยือกเย็น เพราะการเล่นเกมส์ในเว็บของเขา เขาสามารถสั่งได้อยู่แล้วเพราะเขาคือเจ้ามือ ถ้ายิ่งเจอคนปากดีเขายิ่งชอบเสียแล้วไม่ได้คืนเพราะดวงไม่ดี ด้านมืดของดรูว์สคือโกงเฉพาะพวกปากดี ที่ชอบโวยวายว่าเขาโกง และถ้าพวกขี้โกงไม่หยุดได้พวกมันได้เจอมากกว่าหมดตัวนั้นคือหมดลมหายใจ

" ครับนาย" บัสเตอร์ตอบรับสั้นๆ พลางเงยหน้าขึ้่นมามองหน้าขอดรูว์สที่ยังเหมือนคิดอะไรในใจตลอดเวลาอยู่

" เอ่อ นายครับ" บัสเตอร์เอ่ยออกมาแบบไม่ค่อยเต็มเสียง เพราะกลัวขัดอารมณ์ดีๆของเจ้านาย เพราะเขาได้ข่าวว่าเจ้านายมีแฟนสาวที่สวยมาก ในช่วงนี้อินเลิฟสุดๆ แต่เขาก็งงว่าเขาเห็นรถสปอร์ตคันหนึ่งขับเข้ามาจอดที่บ้านในช่วงเย็น และขับออกไปในเต้นเช้าทุกวัน แต่เขาไม่รู้ว่าเธอเป็นใคร พักห้องไหนนี้สิแล้วกินข้าวยังไง ใครซักเสื้อผ้าให้ก็ไม่รู้ แปลกในแปลก

" อืม มีไร" ดรูว์สถามบัสเตอร์ด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง เพราะเขาอยากคิดอะไรบ้างอย่างคนเดียว

" ผมได้รับการติดต่อมาจากเจ้าของนาฬิกาหรูแบรนด์ที่นายสะสมอยู่ตอนนี้ได้มีเปิดจองกันแล้วนะครับ เหลือแค่หนึ่งเรือนยังไม่มีลูกค้าจองครับนาย" บัสเตอร์บอกให้ดรูว์สได้ทราบถึงเรื่องนาฬิกาหรูแบรนด์ดังที่เขาสะสมได้สามสิบกว่าเรือนหรูแล้ว แถมรถสปอร์ตบางรุ่นที่ออกมาสี่ปีห้าปีต่อครั้งเขายิ่งต้องพลาดไม่ได้ ดรูว์สหันหน้ามามองทันที

" ซิบ จองมาให้กูเรือนหนึ่ง แล้วทำไมเขาพึ่งติดต่อมาว่ะ " ดรูว์สพูดออกมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด เพราะเขาเกือบพลาดไม่ได้นาฬิกาหรูแล้วน่าโมโหที่สุด ดรูว์สพลางคิดแล้วยิ่งหงุดหงิด

" ทางนั้นบอกขอโทษมาครับ เพราะลูกค้าที่สะสมเหมือนนายติดต่อเข้าไปก่อนครับนาย แต่ทางแบรนด์เอาไว้ให้นายครับหนึ่งเรือน" บัสเตอร์อธิบายให้ดรูว์สได้เข้าใจ เพราะทางแบรนด์ได้ขอโทษเข้ามาเหมือนกัน ดรูว์สพยักหน้าให้เล็กน้อย

" แล้วมีแบบให้กูได้เห็นไหมว่าคราวนี้นาฬิกามีลักษณะเป็นยังไง?" ดรูว์สถามด้วยความสงสัย เพราะทุกครั้งทางแบรนด์จะมีรูปภาพประกอบและรูปที่ออกแบบมาให้ดู บัสเตอร์ส่ายเล็กน้อย

" ไม่ครับ คราวนี้จะทางแบรนด์ฝากขอโทษมาเพราะแบบยังไม่เสร็จครับนาย แต่ลูกค้าจองหมดก่อนแบบครับ" บัสเตอร์บอกให้ดรูว์สได้เข้าใจ เขาก็ไม่รู้ว่าติดปัญหาอะไรเหมือนกันเพราะปกติ ก่อนดรูว์สจะจองเขาต้องได้เห็นแบบของนาฬิกาหรู แต่คราวนี้แปลกมากๆ

" อืม " ดรูว์สตอบสั้นๆพลางก้มหน้าลงมองเอกสารที่บัสเตอร์เอามาให้ดู บัสเตอร์หมุนตัวเดินออกไปทันที เพราะเขาไม่อยากรบกวนเจ้านาย

ครืดๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของดรูว์สดังขึ้น มือหนารีบยื่นไปหยิบมากดรับทันทีเพราะมันคือผู้หญิงที่เขาหลงรักโทรมา

" ครับน้องดา" ดรูว์สกรอกเสียงหวานกลับไป

" คริๆๆๆๆ พี่ดรูว์สทำอะไรอยู่คะ?" ซีลันดาหัวเราะคิกคักอย่างอารมณ์ดี พลางถามคนตัวโตปลายสาย นอลล์รูลช่วยซีลันดาแกะเสื้อผ้าใส่ไม้แขวนเอาไว้ เขาชะงักมือเล็กน้อยพลางปลายตามองซีลันดาที่มีรอยยิ้มสวยๆ นอลล์รูลถอนหายใจเบาๆพลางก้มทำงานต่อแต่หูของเขาก็แอบฟังไปด้วย

" พี่กำลังทำงานอยู่ครับ" ดรูว์สตอบเสียงอ่อนโยน ปากกาในมือขีดเขียนไปเล่นๆบนกระดาษที่ว่างเปล่า

" เราจะไปดินเนอร์กันเมื่อไหร่ดีคะ ?" ซีลันดาถามเพราะเธอรอให้เขาโทรมานัดคงไม่ได้ เพราะดรูว์สงานยุ่งหลายทางเธอเลยต้องโทรมาถามเอง ดรูว์สพลางใช้ความคิด

" เย็นนี้เป็นไงคะ พี่ดรูว์สว่างหรือเปล่าเอยยย คริๆๆๆ" ซีลันดาเอ่ยถามเสียงหวานเยิ้มอีกครั้งเสียงหัวเราะคิกคักชอบใจ พลางปลายตามองนอลล์รูลเล็กน้อย ดรูว์สพลางคิดอะไรบางอย่าง เพราะเขาไม่มีเบอร์โทรศัพท์ของเบวินเลย เขาลืมเรื่องนี้ไปเลยว่าต้องมีเบอร์โทรศัพท์ของเธอไว้ติดต่อ

" ครับ เราเจอกันที่ร้านเดิมนะครับ" ดรูว์สตอบรับคำชวน พลางบอกสถานที่ที่เขาและเธอชอบไปดินเนอร์กัน ซีลันดายิ้มหวานให้โทรศัพท์ นอลล์รูลปลายตามองแล้วหันหลังให้

" ค่ะ เจอกันเย็นนี้นะคะพี่ดรูว์ส" ซีลันดาตอบเสียงหวานเยิ้ม พลางมองแผ่นหลังแกร่งของนอลล์รูล นิ้วเล็กกดสายวาง

" พี่นอลล์เป็นอะไรหรือเปล่าคะ?" ซีลันดาถามด้วยความเป็นห่วง เพราะเธอสังเกตุเห็นเขาเหมือนทำท่าทางแปลก ถอนหายใจเบาๆ ปลายตามองเธอบ้าง แล้วนี้เขายังหันหลังให้เธออีก ซีลันดาดันตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงานเดินตรงมาหาคนตัวโตที่ยืนหันหลังให้เธออยู่

" เปล่าครับ" นอลล์รูลตอบสั้นๆ ซีลันดาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของคนตัวโต พร้อมยื่นใบหน้าสวยสดใสเข้าไปใกล้ๆและแหงนใบหน้าขึ้นมาสบตากับคนตัวโตที่ก้มทำงานแบบไม่สนใจเธออยู่ นอลล์รูลมองใบหน้าสวยสดใสใกล้แล้วเขายิ่งหัวใจเต้นแรง เพราะความสวยของเธอเด่นชัดและใกล้ๆเขามากๆ แบบนี้ไงเขาถึงตัดใจจากเธอไม่ได้เลย แถมได้พูดคุยเห็นหน้าของเธอทุกสันด้วย ซีลันดายิ้มหวานให้คนตัวโต

" เปล่า จริงเหรอคะ" ซีลันดาแหงนคอมองหน้าหล่อเหลาของนอลล์รูล เธอสำรวจใบหน้าหล่อใกล้ๆ ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลเหมือนแด๊ดอัส คิ้วสีทองเหมือนแด๊ดอัส จมูกโด่งเหมือนแด๊ดอัส ปากบางแต่เป็นกระจับน่าจูบริมฝีปากสีคล้ำๆ นอลล์รูลปลายตามองคนตัวเล็กตรงหน้าเล็กน้อยพลางหันหน้าหนี

" งอนน้องลันเหรอคะ หึหึ" ซีลันดาถามคนตัวโตอีกรอบ มือเล็กยกขึ้นพลางยื่นไปจับแก้มสากของคนตัวโต เพื่อให้นอลล์รูลหันหน้ามาสบตากับเธอ นอลล์รูลหันหน้ามาสบตากับคนตัวเล็กตรงหน้าตามที่มือเล็กบังคับให้หันกลับมา เขาจ้องมองหน้าผามนและไล่ลงมาเรื่อยๆที่ขนตายาวเป็นแพร ดวงตากลมโต จมูกเล็ก ปากเล็กน่าจูบ นอลล์รูลหรี่ตาลงมองสำรวจจนถึงปากเล็กเขาหยุดตรงนั้นเหมือนกับคนตัวเล็กตรงหน้าเช่นกัน นอลล์รูลค่อยๆก้มลงมาใกล้ๆใบหน้าสวยอย่างลืมตัว ลมหายใจอุ่นๆสาดรดกัน ปลายจมูกโด่งและจมูกเล็กชนกัน ริมฝีปากทั้งสองใกล้กันมากๆซีลันดาหลับตาลงช้าๆ

" อุ๊ย! ขอโทษค่ะ" เสียงพนักงานจากทางด้านหลังทำให้คนทั้คู่ได้สติ นอลล์รูลผลักใบหน้าหล่อออกจากใบหน้าสวยของซีลันดาทันที ซีลันดาหน้าแดงเขินอาย หัวใจดวงน้อยเต้นแรงโครมคราม จมูกเล็กหายใจแทบไม่ออกเพราะความตื่นเต้น เธอพยายามกัดริมฝีปากล่างแน่นๆ เพื่อกลั้นความสั่นเทาของริมฝีปาก ซีลันดาหันหน้าไปมองพนักงานสาวทันที

" มีอะไรหรือเปล่าคะ?" ซีลันดาถามแต่สายตาตำหนิเพราะพนักงานสาวไม่ยอมเคาะประตูหน้าห้อง เพื่อเป็นสัญญาณให้เธอและนอลล์รูลรู้ พนักงานสาวก้มหน้าลงมองพื้นด้วยความกลัวสายตาของซีลันดา

" คุณซีเก็ตส์บอกว่าเสื้อและเครื่องประดับบางชิ้นจะส่งมาตามหลังนะคะ เพราะรอบนี้คุณซีเก็ตส์ตรวจเช็คของยังไม่เสร็จค่ะ" พนักงานสาวรีบรายงานให้ซีลันดาได้ทราบ นอลล์รูลก้มทำงานช่วยซีลันดาต่อ เขาตื่นเต้นมากๆเลยกับเมื่อกี้ เขาเกือบเผลอหรือเรียกว่าลืมตัวไปแล้ว ' จูบอยู่ใกล้ๆ' นอลล์รูลลอบถอนหายใจเบาๆ

" เกือบไปแล้วไอ้นอลล์ แฟนเจ้านายนะมึง" นอลล์รูลพูดออกมาพึมพำเบาๆ คนเดียว ซีลันดาเดินอ้อมมาด้านหน้านอลล์รูลอีกครั้ง

" พี่นอลล์ค่ะ น้องลันไม่ได้เป็นแฟนกับพี่ดรูว์สนะคะ เราสองคนเเค่เริ่มนับใหม่ค่ะ เราสามารถเปิดโอกาสให้กันและกันให้ได้เจอคนที่ดีได้ค่ะ" ซีลันดายื่นใบหน้าสวยเข้ามาใกล้ๆและแหงนคอขึ้นมามองหน้านอลล์รูลอีกครั้งปากเล็กขยับพูดออกมาเสียงแผ่วเบาเพื่อให้คนตัวโตตรงหน้าได้เข้าใจ มือเล็กจับไม่แขวนเสื้อในมือของนอลล์รูลเพื่อห้ามเขาทำงาน นอลล์รูลเงยหน้าขึ้นมาสบตากับคนตัวเล็ก

" แต่ แบบนี้มันคงไม่ดีแน่ๆครับ ผมว่าเราเป็นแค่คนรู้จักกันดีแล้วครับคุณดา" นอลล์รูลเปลี่ยนคำเรียกซีลันดาทันที เพราะเขาไม่อยากให้ดรูว์สต้องเสียใจหรือเขาต้องเสียใจก็ไม่รู้ ซีลันดายิ้มหวานให้คนตัวโต

" พี่นอลล์อย่าคิดมากสิค่ะ เราก็เป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆก็ได้ค่ะ เพราะเราก็เปิดโอกาสให้กันและกันเหมือนกับที่น้องลันให้โอกาสพี่ดรูว์สไงค่ะ " ซีลันดาพูดออกมาแบบซิวๆ เพราะเธอเข้าใจแล้วว่าความใกล้ชิดสามารถทำให้หัวใจมันอ่อนไหวและเอนเอียงได้เสมอ นอลล์รูลได้ยินแบบนี้แล้วหัวใจแกร่งเต้นแรง นอลล์รูลสบตาของซีลันดานิ่งๆ จนเขาต้องหันหน้าหนีกับสายของคนตัวเล็กตรงหน้า เพราะสายตาของเธอดูน่าหลงใหลไม่ต่างจากใบหน้าของเธอเลย

" พี่นอลล์ คริๆๆๆๆๆ" ซีลันดาเรียกชื่อคนตัวโตเบาๆด้วยความเอ็นดู พร้อมเสียงหัวเราะคิกคักชอบใจ

สนามแข่งรถชาร์ล

" เบคู่แข่งนัดแก้มือนะ เบจะว่าไง" ชาร์ลถามคนตัวเล็กด้วยความเกรงใจ เพราะเขารู้ว่าเบวินไม่ชอบแข่งขันแบบนี้บ่อยๆ เพราะแด๊ดกายสั่งห้ามไม่อยากให้ลูกสาวเด่น เบวินแข่งเฉพาะในแก๊งของแด๊ดๆชื่อเสียงของเบวินขนาดชนะมาคัส เธอคือแชมป์พันครั้งในแก๊งของแด๊ดๆทุกคนรู้ดีฝีมือของเบวินไม่ธรรมดา

" ทำไมคะ เบจบแต่ทางนั้นไม่จบเหรอคะ" เบวินถามชาร์ลด้วยความสงสัย ชาร์ลพยักหน้าให้ด้วยความเกรงใจ

" ถ้ารอบหน้าแข่งแล้วเขาจะจบไหมคะ เพราะไม่อยากให้แด๊ดรู้ว่าเบวินแข่งรถนอก เดี๋ยวแด๊ดงอนเบค่ะ" เบวินถามชาร์ล เพราะเธอกลัวแด๊ดกายรู้แล้วงอน ดีไม่ดีได้โดนสั่ไม่ให้ยืมรถของชาร์ลมาขับแน่ๆ

" น่าจะจบนะเบ เพราะแค่เเข่งแก้มือเอง" ชาร์ลตอบออกมา เบวินพลาสงใช้ความคิดเธอคิดว่ารอบนี้ ไม่น่าใช่คนเดิมลง อาจมีการเปลี่ยนคนลง เพราะการแก้มือถ้าไม่เก่งจริงจะท้าเเข่งเร็วขนาดนี้

" ก็เอาสิค่ะ แต่ข้อแม้จบคือจบ จะไม่มีต่อครั้งต่อไปนะคะ " เบวินบอกชาร์ลให้แจ้งไปทางคู่แข่ง ชาร์ลยิ้มดีใจ

" ครับ นายหญิง" ชาร์ลตอบรับ พร้อมทำการติดต่อไปที่บัสเตอร์ทันที เพื่