ตอนที่ 17

1196 คำ
“ขอโทษด้วยที่ผมพูดตรงเกินไป” “ฉันรู้ค่ะ แต่อยากให้คุณเข้าใจฉันหน่อย” เขาเงยหน้ามอง “เข้าใจยังไง” “ฉันขอเวลาไงคะ” “เพื่อผมหรือเปล่า” ถามเพราะต้องการคำตอบ หล่อนพยักหน้า เขายิ้ม รู้สึกดีขึ้น บรรยากาศเครียดหายไป คุณกนกรัตน์เป็นคนที่เก็บความลับของหล่อนไว้ ผู้หญิงคนนี้น่ากลัวและอันตรายมากที่สุด ชิดชลัย เริ่มเห็นสัญญาณบางอย่างในตัวของคุณกนกรัตน์ เหมือนว่าหากไม่อยู่เซ็นสัญญาทำงานกับเธอต่อ อาจจะหาทางจัดการทำร้ายชิดชลัย ลับหลัง "ผมห่วงคุณนะที่รัก" เขาใช้คำพูดแบบนี้อีก มันหวานและเพราะมาก ใจนั้นหวาม มีความสุข "จำที่ผมพูดได้ไหม" "เรื่องอะไรคะ" "เรื่องอยากแต่งงานไง" "จำได้สิคะ และฉันอยากแต่งค่ะ" ตอบเขา ดูเหมือนเขาระรื่นดีใจ "อยากแต่ง ทำไม ไม่บอกผมก่อน" เขายังกังขา "ใช่ค่ะ รอหน่อยนะ” "รออยู่แล้ว รอเสมอ แม้คุณจะติดขัดหรือไม่พร้อมก็เข้าใจ” ชิดชลัยพยักหน้า เพราะรู้งานของหล่อน "ค่ะ ขอบคุณที่เข้าใจ ไม่นาน ขอแก้ปัญหานี้ก่อน ฉันสัญญาค่ะ จะกลับมารับแหวนหมั้นจากคุณ คำไหนคำนั้น จะไม่ทิ้งคุณ" ชีวิตมนุษย์นี่วนเวียนอยู่แต่กับกองกามารมณ์ทั้งชายและหญิง ไม่จบสิ้น ระยะหลังมีเรื่องแปลก คุณนก หรือกนกรัตน์รับงานให้หล่อน ต้องปวดหัว ลองทำดู คือแบบชายชาย หญิงหญิง แบบชายชายก็ไม่ยุ่งยากมาก รายนี้ต้องการให้แสดงตัวเป็นแฟนเขาเพื่อตบตาคนในครอบครัว ว่าเขามีแฟนแล้วและจะแต่งงานกันทั้งที่เขามีแฟนตัวจริงเป็นผู้ชายด้วยกัน อยู่กทม แต่เรื่องนี้ครอบครัวเขาไม่ยอมรับ แต่ต่อไปเป็นอย่างไรไม่เกี่ยว เพราะงานจบแล้ว ให้คนสร้างเรื่องแก้กันไป ความลับจะถูกเปิดเผยหรือปิดบังต่อไป การที่หล่อนยอมรับงาน ไม่ได้ซ้ำซ้อนอะไรและไม่เปลืองตัว หรือใกล้ชิดผู้ชายมากเกินไป เพราะผู้ชายรายนี้เอาเข้าจริง เขาไม่ชอบหล่อน เพราะเขาชอบผู้ชายด้วยกัน การทำงานจึงง่าย แค่แสดงบทแฟนเขาให้แนบเนียน เมื่อเขาพาเข้าไปรู้จักกับคนในครอบครัวที่ต่างจังหวัดของเขา ชิดชลัยไม่โทร.หาเขา เพราะรับงาน ที่บ้านฝ่ายชายขอนแก่น ในฐานะแฟนของเขา พักบ้านของ แต่ว่าเราได้เตี้ยมกันไว้ในล่วงหน้า และพักอยู่ที่โรงแรม เช่นเดียวกับเขา แต่คนละห้อง เพื่อความปลอดภัย แค่เดินทางมาเจอพ่อแม่ ญาติพี่น้องของเขา คงไม่ซักถามว่าหล่อเป็นใคร แค่นี้ก็จบแล้วกลับ กรุงเทพ สองทุ่มตรง บนที่นอนกว้างนุ่มในโรงแรมหรูผ้าปูสีขาวสะอาดลายดอกไม้สีม่วงจาง "อยู่โรงแรมค่ะ ไกลมาก" "ที่ไหน พอบอกได้มั๊ย" น้ำเสียงเหมือนร้อนรนอยากรู้ ชิดชลัยจะกล้าปิดบังอนลได้หรือ รักหล่อนมากขนาดนี้ หล่อนรักเขามากเช่นเดียวกัน "เป็นแค่งานค่ะ อย่าห่วงนะ" "ที่ไหน" ถามคำเดิมอีก "ขอนแก่นค่ะ" "คุณไปต่างจังหวัดเหรอ" "ใช่ค่ะ ไปทุกที่ ตอนนี้ขอทำงานนี้ทิ้งทวนสุดท้าย” เธอบอกเขา ดีใจที่เธอบอกจะเลิกจากวงการนี้ และท่าทางเขาเป็นห่วง "อยู่กับใครตอนนี้" "พักอยู่คนเดียวค่ะไม่ต้องห่วงนะคะอนล ชิดชลัยเซพตัวเองเสมอ" ได้คุยกับคนรักหรือแฟนหนุ่ม อีกไม่นานจะแต่งงานสัญญาจะเลิกอาชีพนี้อย่างเด็ดขาด เสร็จงานสองทุ่ม ทุกสิ่งทุกอย่างเรียบร้อย รับเงินและทิปพิเศษจากคนจ้าง เตรียมพร้อมที่จะกลับกรุงเทพเดี๋ยวนั้น "กลับแล้วค่ะ” หล่อนบอก ตอนที่เขาโทรมาเพราะห่วง "รถตู้กำลังพากลับค่ะ" เสียงนุ่มทุ้มหูของเขาเอ่ยอีก "เสร็จเรียบร้อยแล้วใช่มั๊ย" "ค่ะแถมได้ทิปจากคนจ้างเพิ่มอีกสองพัน" "คุณล่ะคะ อนล ทำไรอยู่" "ไม่หลับ นั่งคิดถึงคุณ พอทนไม่ได้เลยโทร" "คิดถึงเหมือนกันค่ะ ใจร้อนมากขนาดนั้นเลยหรือคะ ฟ้ายังไม่ทันสว่างสักหน่อย ชลัยก็ถึงกรุงเทพฯแล้ว" "อยากให้ถึงตอนนี้ด้วยซ้ำ" "ทำไมคะ" หล่อนสงสัย "อยากกอดไง กอดคนที่รัก" เข้าใจความหมายของเขา "ค่ะ จะกลับ ให้กอดอบอุ่นเต็มรัก ที่ห่างหลายวัน" คุณศิริวรรณฉวีมาคุมงานแต่เช้าในฐานะผู้บริหาร เธอไม่อาจไว้วางใจใครได้ น้องแท้ๆ ของสามีก็ตาม กับลูกชาย สองคนนั้นมีความละโมบในตัว แอบทุจริตบริษัทหลายครั้ง หล่อนรู้แต่ต้องให้กฎหมายจัดการ หรือสามีของหล่อน ที่เป็นพี่ชาย ว่าเขายังเอาสองพ่อลูกนี้ไว้หรือเปล่า "ภู" เธอทักทายกับบุตรชายก่อน “ครับแม่” ภูอนลแต่งกายใส่สูทลำลอง เผยยิ้มให้กับเธอ คุณวรรณฉวีเงยหน้ามองดูลูกชาย "หน้าเซียว นอนดึกใช่มั้ยลูก" ใส่ใจยังมีตลอด สำหรับคุณวรรณฉวี ที่มีต่อลูกชาย "ไม่ดึกเท่าไหร่ครับ สี่ทุ่มเอง" "นี่ สี่ทุ่มไม่ดึกเหรอ สักสามทุ่ม ลูกควรนอนได้แล้วนะภู" "ผมคิดถึงเธอ" เขาเอ่ยคำนี้คุณวรรณฉวีรู้ดีว่าลูกชายหมายถึงใคร "พิษความรักมันกำเริบสินะ คิดถึงก็ดี รักตัวเอง ให้มากนะลูก เผื่อใจไว้บ้าง" "แม่ครับ แต่ผมคิดว่า ชลัยยังเป็นชลัยเหมือนเดิม" ตอบเสียงกังวานชัดเจนกับแม่ "เอ หรือ แม่กังวลใจ แบบไม่ชอบใจด้วยหรือเปล่า ที่ผมคบ ชลัย " ถามแม่ตรงอีก "เปล่านี่ลูก แม่ให้ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นการตัดสินใจของลูก" ได้ยินคำตอบจากแม่แล้วสบายใจขึ้น "เรื่องหมั้นกับงานแต่ง" "ยังไม่แปลนกันไว้เลยครับ แต่อยากให้มีเร็ว" เขาตอบแม่ประสาคนใจร้อนเหมือนกัน "เมื่อลูกรักใคร แม่ย่อมรักด้วย แม่รู้ว่าลูกของแม่ตาถึง คงไม่ทำให้ผิดหวัง" "ชลัยกลับมาจากขอนแก่นแล้ว งั้นเย็นนี้ผมพามาเจอแม่ดีมั๊ย จะได้คุยกันด้วย" "เอาสิจ้ะลูก แม่นะว่างอยู๋ตลอดเวลา" "เอ้อ ว่าแต่หนูชลัย ว่างจริงเหรอ" "ว่างจริงครับ งานเธอเสร็จแล้ว" เอ่ยกับลูกชายแล้วคุณวรรณฉวีถอนหายใจ และเข้าใจเขา กนกรัตน์โทรมาหาเธอจนได้ เธอคิดว่าจะเลิกติดต่อและตัดขาดกับคุณกนกรัตน์เสียที ยิ่งร่วมงานด้วยตอนนี้ รู้สึกเหลี่ยมเล่ห์เพทุบายแฝงซ่อน ชิดชลัยไม่ต้องการ หล่อนต้องการทำงานแบบตรงไปตรงมาสุจริต แต่คุณกนกรัตน์ เดี๋ยวนี้ไม่ใช่คนเดิม นางเหวี่ยงวีนเหมือนคนไร้เหตุผล ชิดชลัยเลยไม่รับสายและรับงานอีก หล่อนต้องการหยุดและพอ กนกรัตน์แสนหงุดหงิดอย่างมากที่ชิดชลัยไม่รับโทร "อะไรกันนังชลัยคิดจะเล่นกับฉันหรือ นึกว่าฉันจะยอมให้ไปง่ายเหรอ" กนกรัตน์พูดด้วยแววตาเคืองแค้น
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม