นางกลางงิ้ว

ตอนที่ 18

"จะปลดตัวเองออกจากงานที่ทำแล้วฉันจะหาใครมาแทนตัวมันล่ะ ยิ่งมีแต่พวกไม่ได้เรื่อง ให้รับงานไป เผลอผิดสัญญาด้วยการไปนอนกับลูกค้า แบบนี้ฉัน ถูกฉีกแหกอกนะสิ บริการไม่ได้เรื่องใครเขาจะจ้าง โอ้ยเซ็งโว้ย"

กนกรัตน์ระเบิดอารมณ์พลุ่งพล่านออกมา

นี่หล่อนคิดว่าจะต้องทำการง้องอนชิดชลัยเสียแล้ว แต่ชิดชลัยดันไม่รับสายเหมือนจะปฏิเสธ

"คอยดูเถอะจะแฉให้หมดเลย วงการนี้ อยากตีปีกไปจากฉันเหรอ ได้ แต่แกต้องได้รับความเจ็บปวดกลับไป ฮึ"

กนกรัตน์แค่นยิ้มและหัวเราะอย่างคนบ้าคลั่ง เมื่อไม่มีใครทำให้หล่อนสมอารมณ์หมายได้

ดีแล้วที่หล่อนเลือกปฏิเสธเพราะเท่ากับว่าพูดกับผู้หญิงคนนี้จบแล้ว

การปิดงานครั้งสุดท้ายของหล่อนคืองานที่ขอนแก่นนี้ ต่อไปจะไม่มีการรับอีกแล้ว หล่อนพอแล้วล่ะ มาไกลพอสมควร ถึงจุดอิ่มตัว อาชีพนางกลางงิ้ว

ขายความสามารถ ขายเสน่ห์แต่ไม่ขายตัว ผู้ชายจับต้องได้เพียงแค่จับมือถือแขน นอกเหนือจากนั้นห้ามเพราะมีกฎ

เพราะหล่อนไม่ใช่ดาวยั่วสวาท และหล่อนมีเลือดเนื้อจิตวิญญาณ แยกแยะผิดถูกดีชั่วได้ จึงพยายามถอยออกจากหล่มความชั่ว ที่ได้ก้าวไปแล้ว

"ชลัยครับ เย็นนี้มาเจอแม่ของผมหน่อยท่านอยากเจอด้วย มาทานข้าวกันที่นี่"

เขาบอกผ่านมือถือสิบโมงเช้า

"คุณเพิ่งตื่น"

"ค่ะ ภูอนล"

"อย่าลืมนะ ห้ามเบี้ยวเด็ดขาด ไม่งั้นผมจะไปรับถึงบ้าน"

ยิ้มกับคำพูดของเขา

"ถึงขนาดนั้นเลยหรือคะ"

“ไม่เชื่อ ลองไม่มาสิ จะทำให้ดู"

"มาค่ะมา ถ้าเป็นคุณภูอนลมาชวนเอง ชลัยขัดไม่ได้หรอก เพราะสำคัญ"

เห็นหล่อนตอบแบบนี้ คำว่าสำคัญ” เขามีความสุข

"ดีแล้วที่รัก เชื่อฟังกันแบบนี้"

ชิดชลัยมาตามนัด ของคุณศิริวรรณฉวี

"ยินดีต้อนรับครับคนสวย"

ชิดชลัยยิ้มหวานให้กับคำนั้นแสนเขินด้วย ทั้งที่มาด้วยกัน เขาไปรับเธอมาที่นี่ ขากลับจะส่งด้วย

แต่เขาเดินนำผายมือเชิญเธอเข้าคฤหาสน์หลังงาม ที่แม่และพ่อเลี้ยงของเขานั่งอยู่

"เข้ามาสิจ๊ะไม่ได้เจอกันมานาน นี่ท่าน"

คุณศิริวรรณแนะนำสามีของนาง คือ คุณมุทธาให้กับหญิงสาวอีกครั้ง

“สวัสดีค่ะ” ชิดชลัยยังมือไหว้ทั้งสอง

เคยพบท่านมาก่อน รู้ว่าสุขภาพไม่ดี

แต่ตอนนี้ดีกว่าเดิม เดินได้ไม่ต้องนั่งรถเข็น

"หนูนี่เป็นแฟนของอนลเค้าใช่มั๊ย เมื่อไหร่จะมีข่าวดีกัน" คุณมุทธาทัก

"ค่ะ" หล่อนสงบนิ่งเงยหน้ามองคุณศิริวรรณฉวีนิดหนึ่ง เธอมีท่าทีสง่าใบหน้าเรียวแม้ร่างจะดูท้วมผิวขาว แต่เธอมีสายตาที่ชาญฉลาด มีความเมตตาอยู่ในนั้น

ชิดชลัยวางตัวให้เหมาะสม ไม่แสดงกิริยาหยิ่ง เป็นตัวของตัวเอง อ่อนหวานและนอบน้อม

ภูอนลเงยหน้าพร้อมกับยิ้มให้คำตอบแทน

"ผมขอชลัยแต่ง ไม่รู้ตั้งกี่รอบ กินแต่แห้ว คราวนี้ไม่ยอมแล้วนะ เอาจริงเสียที เพราะตั้งใจจะฉุดเอาตัวไปอยู่คอนโดด้วย"

ภูอนลพูดกร้าวไปหน่อยแบบคะนองเพลินหรือว่าหมั่นไส้หล่อน ยั่วเย้านิด แต่หล่อนรู้ ความรู้สึกของเขา ว่ารักหล่อนเพียงใด หล่อนก็รักเขาเช่นกัน ที่เขาพูดก็ถูกทุกอย่าง

"ภูอนลจ้ะ มีมารยาทต่อผู้หญิงหน่อยลูก"

คุณวรรณฉวีพูดค้านติงบุตรชายที่เขากำลังคะนองปากตามใจตัวเอง ซึ่งคุณฉวีฟังแล้วรู้สึกไม่ค่อยดี ในความรู้สึก แง่ไม่ให้เกียรติคนรัก แต่รู้ว่าลูกชายรักผู้หญิงคนนี้มาก

"โธ่แม่ หยอกน่ะ ชลัยรู้หรอกว่าผมคิดยังไง รักเธอแค่ไหน เธอไม่โกรธผมหรอก"

ภูอนลยิ้มหวานออกมาแทนการเคือง

ชิดชลัยยิ้มให้เขาเช่นกัน เป็นคำตอบที่ตรงกันเพระเธอรักและเสน่หาต่อเขามากมาย แต่กิริยาหญิงแสดงได้พอควร

"แม่ไม่เชื่อ ก็ถามชลัยดูสิครับ สำหรับเรา รักกันปานจะกลืน”

แหม ภูอนลหยอกอีกแล้ว เธอหลบสายตาของคุณศิริวรรณวีไม่พ้น เลยแสดงความรู้สึกออกมาตรงๆ ทำให้นางเข้าใจ ความรักของทั้งคู่ และยินดีสนับสนุนรับขวัญเป็นลูกสะใภ้ตามที่ตั้งใจ

คำตอบจากหญิงสาวเจ้าของดวงหน้าหวานใบหน้าเรียวดูละมุมตา ที่ลูกชายของเธอหลงรัก ผู้หญิงคนนี้ สวยสะ แบบไม่มีที่ติแม้แต่เธอยังชื่นชม

"เอาล่ะ มาทานอาหารกันดีกว่า แม่ให้เด็กจัดการเรียบร้อยแล้ว ไป๊ เข้าไปข้างในกัน"

ถึงเวลารับประทานอาหาร

"อ้าว นารส เพิ่งมาถึงเหรอลูก มากินข้าวด้วยกันสิ" น้องชายคนเล็กของภูอนลเพิ่งมาถึง

เขาไม่ได้แจ้งบอกใครว่าจะกลับเข้าบ้านในเวลานี้

คุณมุทธาเขม้นมองบุตรชายเล็กน้อย แต่คุณฉวีรีบบอกคนใช้

"ผ่องศรีแกรีบตักข้าว แล้วตักให้คุณรส เพิ่มอีกที่หนึ่งเร็ว"

"หวัดดีฮะทุกคน พี่ภู แล้วก็"

เขาหันมาทาง ชิดชลัย จนภูอนลต้องบอก

"พี่ชิดชลัย อีกหน่อยจะเป็นพี่สะใภ้แกแล้ว"

"หวัดดีครับ ว่าที่พี่สะใภ้"

หล่อนรับไหว้เขา

"สวัสดีค่ะ"

จากนั้นในครอบครัวเริ่มทานอาหารกันและทานอาหารเกือบหมดโต๊ะแล้ว

ก็มีแขกเข้ามาอย่างไม่คาดฝัน

คนที่เพิ่งเข้ามายืนอยู่หน้าโต๊ะอาหารของครอบครัว เป็นนายศักดา และคมกล้า ลูกชาย

"ขอโทษด้วยพี่ มุท ที่ผมแวะเข้ามาขัดจังหวะ"

นายศักดากวาดตามอง แล้วเอ่ยกับพี่ชาย อาหารนั้นทุกคนกำลังจะทานเสร็จพอดี

"เอาล่ะ แกมีเรื่องอะไรกับฉัน กำลังกินข้าวเสร็จเดี่ยวไปรอในห้องทำงาน"

"ได้ครับพี่" ศักดาเอ่ยกับพี่ชาย

ส่วนคมกล้ากลับมองจ้องไปยัง ชิดชลัยหรือช่องิ้ว ที่เขารู้จักว่าหล่อนนั้นมีเสน่ห์แรงแค่ไหน เขาอยากได้ตัวหล่อนมาเคียงข้างกายแต่เหลวทุกที ตอนนี้ภูอนลคว้าเอาไปแล้ว เขาแสนเจ็บปวดใจหมั่นไส้เหลือเกิน

ส่วนคุณฉวีมองเมินตัวของคมกล้า เธอเบือนไปทางอื่น เหมือนไม่อยากรับทราบการมาของเขา

เพราะเธอไม่ชอบท่าทางของหลานชายสามี ที่นับวันมีเล่ห์เพทุบาย ทำให้เธอไม่เคยไว้วางใจทั้งพ่อลูกคู่นี้ ดีตรงสามี คุณมุทธายกให้เธอ กุมบังเ**ยนบริหารงานและดูแลทั้งหมดของบริษัท

เธอทำทุกอย่างให้โปร่งใส และบริษัทมีความก้าวหน้าด้วยการจัดการบริหาร ฝีมือของเธอ ถือเป็นความสามารถส่วนตัวของเธอ ที่เก่งกาจ เธอจบปริญญาตรีด้านบริหารธุรกิจ

งานที่ผ่านมาค่อนหนัก แต่เธอผ่านชีวิตการงานมาเนิ่นนาน จนช่ำชอง มีประสบการณ์ มีฝีมือ ทำให้ทุกสิ่งสำเร็จได้ด้วยการวางแผน สามีคือคุณมุทธาเก่งกาจยิ่งนักที่เธอเป็นคนเก่งเช่นนี้เขามองไม่ผิดคน

เรื่องหนึ่งที่ภูอนลคิด ต้องเป็นเรื่องที่ไม่ดีแน่ ที่สองพ่อลูกย่างกรายเข้ามาในคฤหาสน์นี้ ทั้งที่ร้อยวันพันปี ไม่เคยเห็นจะบากหน้าเข้ามาหา เหมือนในเวลานี้

สีหน้าที่ดูกังวลของสองพ่อลูกคู่นั้นเหมือนครุ่นคิดอะไรบางอย่าง หรือเสียพนัจนหมดตัว จึงเข้ามาพึ่งพาเงินทองกับพ่อเลี้ยงเขา

คุณวรรณฉวีบอก

"มาหาเรื่องอีกแล้ว ภู คนพวกนี้"

"รอดูก่อน นะ ถ้าคิดจะมาเล่นเหลี่ยมที่นี่ เดี๋ยวแม่จัดการ "

ศิริวรรณฉวีครุ่นคิดแกมกังขา เมื่อสองพ่อลูกก้าวตามสามีไป คงจะมีเรื่องใส่ร้ายหล่อนอีก

คนสองคนนี้ พ่อลูก ทั้งที่หน้าที่การงาน ถือว่าเป็นผู้บริหาร แต่ทำไมเงินไม่มีเหลือเก็บ

อีกนายศักดาชวนให้หล่อนสังเวชใจ กับการทำตัวเอง นี่ คงไม่พ้นเสียการพนันหรือไม่ ถูกผู้หญิงปอกลอก นายศักดาเป็นม่าย หาสาวๆมาบำเรอกาม จนเงินขาดมือ

แต่คนพวกนี้ คุณฉวีเตรียมรับแผน ตลอดเวลากับสองพ่อลูก จนไม่กล้าหือใส่หล่อน คิดข่มใครก็ได้ แต่อย่าริ มาข่มคนอย่างคุณวรรณฉวี เพราะหล่อนจัดเต็มจัดหนัก สำหรับคนที่ไม่ซื่อสัตย์ต่อองค์กร

เรื่องคราวก่อนศักดาทุจริต เรื่องเงินในบริษัท จนหล่อนจับได้ นำเรื่องไปรายงานนายมุทธา