ทว่าทุกอย่างนั้นน่าหดหู่สำหรับเจ้าของใบหน้าสวยหวาน ที่เปล่าร้างว่างวายเช่นนี้เอื้ออำนวยให้เขาทำเช่นไรกับเธอก็ได้ เมลิดากำหมัดแน่นเสมือนยินยอมพร้อมเผชิญต่อชะตากรรมที่ถูกกำหนดไว้แล้วว่า อย่างไรเสียเธอก็หลีกลี้หนีบุรุษเลือดเย็นอย่างทศภาคไม่พ้น
“คุณอยากจะทำอะไรฉันก็เชิญเลยคุณภาค...คงไม่ต้องให้ฉันเดาหรอกว่าคุณอยากฆ่าฉันเต็มทีแล้ว”
หญิงสาวแข็งใจพูดทั้งที่ความกลัวแล่นไหลไปหมดในสายเลือด ทศภาคดับเครื่องยนต์ก่อนจะหันมามองคนข้าง ๆ ด้วยแววตาเชือดเฉือนจนคนถูกมองรู้สึกร้าวรานไปถึงก้นบึ้ง
“การฆ่าคนมันง่ายนิดเดียว แต่ทำให้คนเจ็บปวดอย่างถึงที่สุดก่อนตายมันยากยิ่งกว่า คุณไม่ต้องร้องขอความตายจากผมหรอกเมลิดา ผมรู้ว่าตอนนี้คุณก็เหมือนตายไปแล้วครึ่งหนึ่งเพราะความกลัวมันกัดกินตัวคุณจนเกือบหมดแล้ว”
“ฉันยินดี! ฉันยินดีให้ความกลัวทำลายตัวฉันถ้ามันจะทรมานน้อยกว่าสิ่งที่คุณจะหยิบยื่นให้ คุณภาค...หัวใจคุณทำด้วยอะไ
