Chapter 5 วุ่นวาย
1538 คำ
หลังจากวันนั้นเติมฝันก็ตั้งใจเรียนการแสดงควบคู่ไปกับการเรียนหนังสือ พอว่างไม่ได้ทำอะไรมันก็อดที่จะไปส่องความเคลื่อนไหวเขาไม่ได้ แล้วพอไปส่องก็ต้องมานั่งร้องไห้คนเดียวทำไมเธอถึงโง่ขนาดนี้ก็ไม่รู้
"นี่ครับน้ำเย็น แต่อย่าดื่มเยอะนะครับเดี๋ยวพี่นางฟ้าจะบ่นพี่อีก"
คุณครูสอนการแสดงของเธอแอบเอาน้ำเย็นมาให้ดื่มเพราะพี่นางฟ้าอยากให้เธอดื่มน้ำอุณหภูมิปกติเป็นหลัก หญิงสาวยิ้มออกมาอย่างดีใจรีบยกน้ำเย็นขึ้นดื่มก่อนจะยิ้มออกมาด้วยความสดชื่น
"ขอบคุณมากนะคะครูสดชื่นมาก"
"มาครับฝึกกันต่อ"
"รับทราบค่ะ"
ทางด้านของธันย์เขาทำหน้าไม่สบอารมณ์มาหลายวันแล้วเพราะเติมฝันไม่ยอมรับโทรศัพท์ไม่ยอมคุยกับเขาตั้งแต่วันนั้น และวันนี้เขาไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไปยังไงวันนี้ก็ต้องเคลียร์กันให้รู้เรื่องไปเลย
"จะไปไหนไอ้ลูกชาย พรุ่งนี้มีประชุมประจำปียังไงเราต้องไปนะ"
"ครับพ่อผมไม่ลืมหรอกน่า"
"อยากได้ตำแหน่งท่านประธานแต่แกเหลวไหลมากเลยนะงานการไม่ทำ วันๆเอาแต่ไปเที่ยวถ้าไม่ทำงานพ่อจะตัดบัตรแกแล้วนะ"
จากัวร์กอดอกมองลูกชายด้วยความกดดัน เขาถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะเอออตามที่ท่านต้องการ
"ครับๆพรุ่งนี้ไปผมจะไปทำงานทุกวันเลยครับ"
"ก็ดีแล้วนี่แกจะไปไหน"
เขาเลิกคิ้วด้วยความสงสัยว่าลูกชายตัวดีจะออกไปไหนนี่มันก็เริ่มจะเย็นแล้ว และช่วงนี้ไม่เห็นเติมฝันมาที่บ้านเหมือนเมื่อก่อนคงเพราะตั้งใจฝึกเรียนการแสดงอยู่ล่ะมั้ง
"ไปหาเติมฝันครับพ่อ เชื่อป่ะน้องไม่ยอมรับโทรศัพท์ผมเลยข้อความก็ไม่ตอบ วันนี้ต้องคุยกันให้รู้เรื่องแล้วล่ะทำแบบนี้ผมไม่โอเคมากๆ"
"ไม่ต้องไปหรอกน้องน่าจะไม่ว่าง ตอนนี้คงเรียนการแสดงอยู่มั่ง"
"เรียนทำไมการแสดงน้องไม่ได้เป็นดาราสักหน่อย"
ธันย์เอ่ยออกมาก่อนจะลุกขึ้นเตรียมตัวออกไป จากัวร์รีบบอกความจริงลูกชายจะได้ไม่ต้องไปวุ่นวายกับลูกสาวเค้าอีก แค่นี้ก็ทำเค้าเสียใจมากแล้วเขาอยากให้ช่วงนี้ลูกชายออกให้ห่างก่อนกลัวจะเป็นประเด็นอีก
"น้องเซ็นสัญญาเป็นเด็กในสังกัดของช่องเราแล้วไง แกไม่ต้องไปวุ่นวายกับน้องได้มั้ยตอนนี้น้องกำลังจะมีอนาคตที่ดี แกถอนหมั้นน้องไปแล้วเพราะฉะนั้นอย่าไปวุ่นวายกับเค้าให้มากนักต่างคนต่างอยู่"
"อะไรนะพ่อน้องมาเป็นดาราเหรอ ได้ไงอ่ะผมเคยบอกไปแล้วนะว่าห้ามเป็น"
"แล้วแกเอาสิทธิ์อะไรไปห้ามเค้าไม่ทราบ คู่หมั้นก็ไม่ใช่แฟนก็ไม่ใช่ พอเถอะพ่อขอร้องแค่นี้พ่อก็ไม่รู้จะไปคุยกับคุณตฤณเค้ายังไงแล้วเรื่องที่แกขอถอนหมั้นเนี่ยขอร้องนะอย่าสร้างเรื่องเลย"
"ไม่! ผมไม่ให้น้องเป็นดารามันต้องกอดจูบกับผู้ชายมากหน้าหลายตาผมไม่ชอบไง ส่วนเรื่องหมั้นไม่ต้องไปพูดอะไรทั้งนั้นผมไม่ถอนแล้ว!"
เขาสบถออกมาอย่างหัวเสียก่อนจะรีบออกไปหาเติมฝันเพื่อคุยเรื่องที่เธอจะเป็นดารา ครั้งก่อนเธอเคยคุยกับเขาเรื่องนี้และเขาเองที่เป็นคนเบรกไม่ให้เธอทำและเติมฝันก็ไม่ขัดใจแต่ทำไมตอนนี้ถึงขัดใจเขาซะได้
"เอ้าอะไรของมันเนี่ย หมั้นๆถอนๆใครเค้าทำกัน ไอ้ธันย์มาคุยกับพ่อก่อน ไอ้ลูกบ้านี่อะไรเนี่ย"
เขาโวยวายออกมาแต่มีหรือที่ลูกชายคนเดียวจะยอมฟัง ดื้อดึงไม่ฟังใครเขาเองไม่น่าสงสารภรรยายอมให้มีลูกแค่คนเดียวเลย ถ้ารู้ว่าออกมาแล้วมันจะดื้อขนาดนี้นะมีไว้หลายๆคนดีกว่า
"ไว้คุยพ่อผมจะไปหาน้อง"
ธันย์ขับรถออกมาจากบ้านหยิบโทรศัพท์กดโทรไปหาอากรณ์เพื่อหาคำตอบว่าตอนนี้เติมฝันอยู่ที่ไหนและกำลังทำอะไรอยู่
(ว่าไงครับคุณธันย์)
"อากรณ์ครับรู้รึเปล่าว่าเติมฝันอยู่ที่ไหน"
(รู้สึกว่าจะอยู่โรงเรียนเรียนการแสดงนะครับ เห็นนางฟ้าบอกว่าพาน้องไปเรียนอยู่)
"ส่งโลเคชั่นให้ผมหน่อยครับ"
(ได้ครับว่าแต่จะเอาไปทำไม...)
"ไว้ผมเล่าแล้วกันครับ"
เขากดวางสายก่อนจะรอโลเคชั่นจากอากรณ์และไม่นานเขากดส่งมาให้ ธันย์เปิดGPSก่อนจะเดินทางตามจุดหมายที่เปิดไว้ ใช้เวลาไม่นานก็เดินทางมาถึงที่หมายเขาลงจากรถก่อนจะตรงเข้าไปข้างในโรงเรียนสอนการแสดง และภาพที่เห็นคือผู้ชายคนหนึ่งกำลังยื่นมือมาลูบผมเติมฝันแถมยังมองเธอด้วยสายตาอ่อนโยนอีก บอกตามตรงเห็นแล้วหงุดหงิดไม่สบอารมณ์เลยสักนิด
"ปล่อยเติมฝันนะเว้ยห้ามมายุ่งกับเธอเด็ดขาด ตรงนั้นฉันจับได้คนเดียว"
เติมฝันหันขวับไปมองตามเสียงก่อนจะอ้าปากค้างเมื่อชายหนุ่มเดินจ้ำอ้าวเข้ามาปัดมือคุณครูของเธอให้ออกห่างดึงมือหญิงสาวเข้ามาใกล้ตัวจ้องหน้าผู้ชายคนนั้นอย่างหาเรื่อง
"อะไรของเฮียคะนี่คุณครูสอนการแสดงของฝันนะ ขอโทษคุณครูเดี๋ยวนี้เลยค่ะเฮียกำลังเสียมารยาทนะ"
"ทำไมต้องขอโทษ"
"ไม่ขอโทษได้เห็นดีกันแน่"
หญิงสาวบังคับให้ธันย์ยกมือขอโทษคุณครูของเธอ ชายหนุ่มจำยอมต้องทำเพราะไม่งั้นหญิงสาวจะบ่นไม่เลิก
"ขอโทษก็ได้"
"แล้วมาทำไมคะจะมาทำร้ายจิตใจอะไรกันอีก ต่างคนต่างอยู่ฝันก็ไม่วุ่นวายกับเฮียแล้วนะ"
เธอสะบัดมือออกจากชายหนุ่มก่อนจะเอ่ยถามน้ำตาแอบคลอเบ้า มาถึงก็โวยวายเหมือนหมาบ้าแถมยังเหวี่ยงใส่คนอื่นไปทั่วอีกไม่เคยนึกถึงใจใครเลยสักนิด
"ก็ฝันเคยสัญญากับพี่ว่าจะไม่เป็นดาราไม่ใช่เหรอไง แล้วนี่อะไรเซ็นสัญญากับช่องไม่บอกพี่สักคำเห็นหัวกันป่ะ"
เติมฝันขยับใบหน้าเข้าไปใกล้ชายหนุ่มมองเขาตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะพยักหน้าเล็กน้อย
"ก็เห็นนะ"
"ฝัน! จะเอาแบบนี้ใช่มั้ยไปยกเลิกสัญญาเลยนะส่วนค่ายกเลิกสัญญาเดี๋ยวเฮียรับผิดชอบเอง"
"ไม่ค่ะฝันอยากเป็นดาราอยากเป็นนางเอก และเฮียเองก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะมาออกคำสั่งกับฝันอีกต่อไป"
"แต่เฮียเป็นคู่หมั้นหนูนะ"
"อดีตค่ะเผื่อลืม"
เธอมองหน้าเขาอย่างไม่ยอมเช่นกัน เธอยอมเขามาตลอดและยอมมามากแล้วด้วย ยิ่งตอนนี้เขาทิ้งสถานะคู่หมั้นไปแล้วยิ่งไม่มีสิทธิ์จะมาควบคุมชีวิตของเธออีก
"อ่าวคุณธันย์มาได้ยังไงคะเนี่ย"
ทั้งสองคนผละออกจากกันเพื่อสงบสติอารมณ์ ธันย์ยกมือทักทายนางฟ้าก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย
"สวัสดีครับพี่นางฟ้า"
"สวัสดีค่ะ ว่าแต่มาทำอะไรที่นี่คะหรือว่าจีบคุณครูสอนการแสดงที่นี่รึเปล่า"
ธันย์ตาโตรีบปฏิเสธทันทีเพราะไม่อยากมีปัญหากับเติมฝันเพราะก่อนหน้านี้เธอยังโกรธและไม่ยอมคุยกับเขาอยู่เลยเรื่องเก่ายังไม่เคลียร์ถ้าสร้างเรื่องเพิ่มอีกได้ทะเลาะกันหนักแน่
"เปล่านะครับผมมาหาเติมฝัน ว่าแต่ใครเป็นคนเซ็นสัญญาให้น้องครับ"
"คุณพ่อไงคะ"
"พ่อผมเหรอ... เก็บเงียบเลยนะพ่อปรึกษาสักนิดก็ไม่มี"
เขาสบถออกมาอย่างหัวเสียที่ไม่รู้เรื่องราวอะไรเลยแต่คนอื่นรู้เห็นกันหมด และตอนนี้เติมฝันไม่ยอมฟังเขาเลยท่าทางเรื่องนี้จะจัดการยากซะแล้ว เขามองไปยังคุณครูของเติมฝัน ยังหนุ่มยังแน่นแถมยังหน้าตาดีอีกคงปล่อยไว้ใกล้ตัวเธอไม่ได้
"เปลี่ยนครูสอนการแสดงเป็นผู้หญิงด้วยนะครับ"
"อะไรนะครับ..."
คุณครูดูอึ้งไปไม่คิดว่าจะมีคนมาวุ่นวายกับการสอนนักเรียนของเขา แต่ดูจากที่คุยกับผู้จัดการดาราดังเขาน่าจะมีตำแหน่งที่ใหญ่โตพอสมควรเพราะดูนางฟ้าจะเกรงใจไม่น้อย
"เปลี่ยนครูสอนของน้องเติมฝันเหรอคะ"
"ใช่ครับเปลี่ยนด้วย ส่วนเรามานี่เลยยัยตัวดีเราคงต้องคุยกันสักหน่อยแล้วล่ะ"
"ปล่อยฝันนะเฮียฝันไม่ไปนะ! เฮีย...ปล่อยนะ"
ธันย์ลากหญิงสาวให้เดินออกไปจากตรงนั้นและจะต้องพาไปเคลียร์กันสองต่อสองไม่งั้นคืนนี้เขานอนไม่หลับแน่นอน หลายเรื่องหลายกระทงแล้วนะสงสัยต้องโดนลงโทษซะแล้วโทษฐานดื้อกับเขา...
- ผู้เขียน
