Chapter 3 ไปต่อหางแถวโน่น
1417 คำ
เติมฝันนอนอยู่ในอ่างอาบน้ำในใจก็พะวงต่างๆนาๆว่าเฮียธันย์ของเธอจะตัดสินใจยังไงกับเรื่องนี้ และเธอเองคาดหวังว่าเขาจะเลือกเธอบ้างแต่คงน้อยมากเพราะผู้หญิงคนนั้นคงสำคัญกับเขามากกว่า
"ถ้าเฮียชอบผู้หญิงคนนั้นจริงๆฝันก็คงทำอะไรไม่ได้แล้ว คงต้องตัดใจแหละมั่ง"
เธอถอนหายใจออกมาก่อนจะมุดลงในแช่อยู่ในน้ำ ใบหน้าสวยมีคราบน้ำตาปนเปื้อนอยู่ผสมกับน้ำในอ่างให้มันชำระล้างความเสียใจให้จางหายออกไปบ้าง
"ฮึก!"
หญิงสาวเอามือปิดหน้าตัวเองไว้แน่นลูบไล้ไปมาก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆจากนั้นก็ลุกขึ้นออกจากอ่างแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนจะเดินออกมาข้างนอก ทุกอย่างอยู่ในความเงียบสงบและก็ไม่ผิดคาดจากที่เธอเดาเท่าไหร่เพราะตอนนี้ผู้ชายที่เธอรักที่สุดเค้าไม่อยู่แล้ว
"สุดท้ายเฮียก็เลือกผู้หญิงคนนั้น..."
เติมฝันฝืนยิ้มออกมาก่อนจะมองภาพถ่ายของเธอกับเฮียธันย์ที่วางไว้ตรงหัวเตียง หญิงสาวเดินไปเก็บรูปภาพทุกอย่างใส่กล่องตัดสินใจว่าจะเอาไปไว้ที่ห้องเก็บของเพราะถ้ายังอยู่ในนี้เธอคงทำใจไม่ได้
"สงสัยต้องตัดใจแบบจริงจังแล้ว"
เธอถือกล่องไว้ในมือเดินลงมาชั้นล่างกำลังจะเดินตรงไปยังห้องเก็บของก็ต้องชะงักไปเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น
"ผมหิวอ่ะมีอะไรให้กินบ้างครับพี่น้ำ"
"มีเยอะแยะเลยค่ะ ว่าแต่คุณธันย์มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะเนี่ยพี่ไม่เห็นเลย"
"ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วครับ ผมมาส่งน้องแล้วก็นอนที่นี่เลย"
เขาบ่นออกมาก่อนจะหยิบน้ำเย็นขึ้นดื่ม ลงมาหาอะไรกินเพราะว่าหิวมากช่วงเย็นเมื่อวานก็ไม่ได้กินอะไรเลยมีแต่แอลกอฮอล์ตกถึงท้อง น้ำก็ไม่ได้อาบรู้สึกว่าตัวเหม็นมากอาจจะต้องขึ้นไปอาบน้ำก่อนอันดับแรก
"เฮีย... ยังอยู่เหรอคะ"
เติมฝันแอบยิ้มออกมาอย่างดีใจที่เขาไม่ได้ไปหาคนอื่นและเลือกที่จะอยู่กับเธอที่นี่ เขาหันมามองหน้าหญิงสาวก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆ
"โดนขู่ขนาดนั้นเฮียคงไปหรอก"
"ก็ไม่เห็นต้องแคร์เลยนี่นา"
"ชิ... แล้วถืออะไรมาอ่ะดูหน่อย"
เติมฝันตาโตรีบวิ่งหนีเอากล่องไปซ่อนเพราะกลัวว่าเขาจะมาเห็นมันและเดี๋ยวจะมีดราม่าใส่กันอีก ธันย์สงสัยเป็นอย่างมากยิ่งเธอซ่อนไม่ให้เห็นเขาก็ยิ่งอยากจะรู้
"เอามาดู"
"มะ...ไม่มีอะไรค่ะ อ๊ะ!"
เธอเบิกตากว้างเมื่อไปเดินชนใครคนหนึ่งเข้า เฮียมาร์ชเดินเข้ามาพร้อมกับน้องสาวของเธอ กล่องที่ใส่กรอบรูปตกกระจัดกระจายก่อนจะตาโตและรีบเก็บมัน
"เดินไม่ระวังเลยค่ะเติมฝัน"
"เฮียมาร์ช"
"อะไรเนี่ยทำไมเอารูปเฮียกับฝันลงมาใส่กล่องล่ะ จะเอาไปไหนบอกมานะ"
เติมใจช่วยเก็บกรอบรูปก่อนจะเงยหน้ามองพี่ชายอีกคนและอดที่จะแขวะเขาไม่ได้
"สงสัยจะเอาไปทิ้งมั่งคะเฮีย ก็ไม่ได้เป็นอะไรกันแล้วนี่เนาะ"
"เกี่ยวไรอ่ะรูปมันจำเป็นต้องทิ้งเหรอ นี่โกรธเฮียถึงขั้นเอารูปไปทิ้งเลยเหรอเกินไปป่ะ เฮียก็ไม่ได้ทิ้งน้องไปไหนเลยนะอยู่ตรงนี้เสมอ ใช่สิทำแบบนี้กับเฮียนะ..."
เขาเริ่มโวยวายดราม่าใส่เธอไม่หยุด เฮียมาร์ชมองหน้าเพื่อนสนิทก่อนจะส่ายหน้าอย่างปลงๆ
"ให้มันน้อยๆหน่อย มึงทิ้งน้องเองนะยังจะมาดราม่าใส่อีก"
"อะไรกูทิ้งตอนไหน"
"มึงถอนหมั้นน้องนะเว้ยลืมไปแล้วเหรอไง ไอ้นี่ท่าทางจะความจำสั้นเดี๋ยวกูเตือนความจำให้เอาป่ะ"
สองเพื่อนสนิทผลักกันอย่างหมั่นไส้อีกฝ่าย คู่กัดกันมาแต่ไหนแต่ไรแต่ก็รักกันเสมอไม่มีเปลี่ยน
"เสือก! กูหิวแล้วป่ะกินข้าวกันค่ะสาวๆรูปเอากลับไปไว้ที่ห้องเหมือนเดิมด้วยนะเดี๋ยวจะขึ้นไปดู ถ้าหายออกไปละน่าดู"
เขาหันไปขู่น้องสาวก่อนจะเดินกลับไปยังห้องอาหาร เฮียมาร์ชลูบผมเติมฝันอย่างเอ็นดูและไม่รู้จะช่วยยังไงเพราะคนที่ทำให้น้องเสียใจเป็นเพื่อนเหมือนกัน
"อดทนนะคะ"
"ค่ะเฮีย ฝันชินแล้ว"
เธอยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นโดยมีมาร์ชช่วยยกกล่องไปให้ เติมใจควงแขนพี่สาวฝาแฝดเดินเข้าไปในครัวหาของอร่อยกินก่อนจะได้ไปทำธุระอื่นต่อ
"มีแต่ของอร่อยน่ากินจัง"
"หนูก็กินเยอะๆนะคะจะได้แข็งแรง กินแต่สลัดมันจะไม่มีแรงเอานะ"
เฮียมาร์ชลูบผมเติมใจอย่างอ่อนโยน เติมฝันเห็นแบบนั้นก็รู้สึกอิจฉาเป็นอย่างมากที่น้องสาวเจอคนที่รักและดีมากในขณะที่เธอเจอคนแบบเฮียธันย์จอมเจ้าชู้
"อย่าหวานกันเยอะสิคนโสดอิจฉานะ"
"เฮียนัดเพื่อนให้แล้วนะเดี๋ยวพาไปรู้จัก คนนี้รูปหล่อพ่อรวยสายเปย์ด้วย รับรองว่าฝันต้องชอบและอยากสานความสัมพันธ์ต่อ"
เติมฝันเลิกคิ้วอย่างสงสัยกำลังงงว่าเธอไปขอให้เขานัดเพื่อนให้ตอนไหน แต่คนที่เริ่มกินข้าวไม่ลงหน้าบึ้งบูดออกอาการมากกว่าใครก็คือเฮียธันย์คนนี้
"เห็นหัวกูหน่อยไอ้มาร์ช"
"อะไรของมึงกูกำลังหาแฟนใหม่ให้น้องอยู่ ส่วนมึงจะไปจีบน้องไหนก็ไปเลยเดี๋ยวเติมฝันกูหาคนมาดามใจให้เอง"
"เสือก! เอาตัวเองให้รอดเหอะมึงอ่ะ หนุ่มๆมาจีบเติมใจเยอะแยะระวังมึงจะโดนทิ้ง"
ธันย์เบะปากใส่เพื่อนอย่างหมั่นไส้แต่ดูเหมือนว่ามาร์ชจะไม่สนใจเพราะเขารู้ว่าเติมใจรักตัวเองมากแค่ไหนและเราสองคนมั่นคงกันมาโดยตลอดไม่เคยนอกลู่นอกทาง
"ก่อนจะว่ากูมึงระวังเงาหัวตัวเองก่อน เติมฝันสาวฮอตของเอกบริหารนะเว้ยที่น้องมันไม่มองใครเพราะติดที่ว่ามีสถานะคู่หมั้นค้ำคออยู่ แต่ตอนนี้มึงเปิดโอกาสให้น้องมันเองเพราะฉะนั้นคนที่ต้องเตรียมตัวโดนทิ้งคือมึงมากกว่า"
สองหนุ่มยังคงแขวะกันไม่เลิกในขณะที่สองสาวนั่งมองตาปริบๆกำลังมึนงงที่พวกเขาพูดคุยกันอยู่ ธันย์เริ่มคิดตามคำพูดของเพื่อนและเหมือนเขาจะด่วนตัดสินใจไปหน่อยเรื่องถอนหมั้น หรือว่าเขาจะยังไม่ถอนหมั้นดีล่ะเป็นไม้กันหมาไม่ให้ใครมายุ่งกับเติมฝันดีกว่า
"งั้นสงสัยเราต้องกลับมาหมั้นกันเหมือนเดิมแล้วมั่ง ฝันว่าไงคะเฮียขอแก้ตัวใหม่ได้ป่ะ"
เขาหันไปขอความเห็นของหญิงสาวแต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สนุกกับคำพูกกลับกลอกไปมาของเขา
"หมดเวลาสำหรับเฮียแล้วค่ะ เชิญคิวต่อไปเลยดีกว่า... ตกลงว่าฝันจะไปเจอเพื่อนเฮียมาร์ชนะคะ"
"ไม่ได้เว้ยห้ามไปเจอเด็ดขาด!"
เขาเริ่มโวยวายออกมาก่อนจะถีบเท้าเพื่อนอย่างหมั่นไส้โทษฐานสรรหาเรื่องมาให้ถึงที่
"เสือกไม่เข้าเรื่องนะมึง"
"สมน้ำหน้าอยู่หัวแถวดีๆไม่ชอบเดินแตกแถวออกไปเอง โน่น มึงไปต่อหางแถวโน่นที่ของมึงอ่ะ"
"กูไม่ยอมโว๊ยมึงลองหาผู้ชายมาให้คู่หมั้นกูดิมึงเจอดีแน่"
เขาหันไปขู่เพื่อนอย่างไม่ยอมเช่นกัน เติมฝันที่ฟังมานานก็อดรำคาญเฮียธันย์ไม่ได้จึงเสริมออกไป คิดจะหมั้นก็หมั้นคิดจะถอนหมั้นก็ถอนนี่เขาคิดว่าเธอเป็นของตายเหรอไงกัน
"เฮียธันย์พูดผิดนะคะ อดีตคู่หมั้นค่ะไม่ใช่คู่หมั้น"
"แต่เฮียไม่ถอนหมั้นแล้วไง"
"ไม่ค่ะพูดแล้วต้องเป็นคำพูด ลูกผู้ชายไม่ใช่เหรอ..."
- ผู้เขียน
