Chapter 2 ตัดขาด!
1893 คำ
และไม่นานก็มาถึงที่บ้านของเติมฝัน ทั้งสองพี่น้องอยู่ที่บ้านด้วยกันสองคนโดยอาตฤณจะให้เขาและมาร์ชเป็นคนดูแลสองสาวเพราะขึ้นชื่อว่าเป็นคู่หมั้น สองคนมาเรียนมหาวิทยาลัยที่กรุงเทพแต่ครอบครัวอยู่บ้านที่ต่างจังหวัด เดือนหนึ่งกลับทีไม่งั้นก็คุณพ่อคุณแม่จะเดินทางมาหาเองเพราะว่ายังไงก็ต้องมาดูแลธุรกิจที่นี่ และก็จะมีพี่ชายอีกคนที่ชื่อฟีฟ่าแต่ตอนนี้เขารับช่วงต่อกิจการของพ่อเป็นรองประธานจึงไม่ค่อยมีเวลามาเจอน้องๆเท่าไหร่
"ไปอาบน้ำแต่งตัวเลยค่ะอย่าดื้อกับเฮีย ความอดทนเฮียต่ำเข้าใจป่ะ"
"ไม่เข้าใจและไม่อยากเข้าใจ"
หญิงสาวโวยวายออกมาเสียงดังลั่นบ้าน ธันย์อุ้มเธอขึ้นพาดบ่าพาขึ้นไปยังห้องนอนจัดการล็อคประตูให้เรียบร้อยเพื่อไม่ให้เธอออกไปไหน
"ไปอาบน้ำแต่งตัวจะได้นอนค่ะ"
"แล้วเฮียล่ะ"
เธอกอดอกมองเขาอย่างจับผิด หลังจากที่เธอไปอาบน้ำเขาคงจะแอบหนีไปหาผู้หญิงอีกคน แค่นึกถึงก็เจ็บปวดแล้วแต่เธอทำอะไรไม่ได้เพราะตลอดเวลาก็ไม่เคยห้ามได้อยู่แล้ว
"ก็อยู่เนี่ยแหละยังไม่กลับหรอก เราไปอาบน้ำสิ"
เติมฝันมองชายหนุ่มอย่างระแวงกลัวว่าเขาจะหนีออกไปไม่ยอมอยู่กับเธอที่นี่ตามที่พูด บอกตามตรงนะถึงจะถอนหมั้นไปแล้วแต่เธอรักเขามากยังไงก็ทำใจไม่ได้ที่จะเห็นเขามีคนอื่นที่ไม่ใช่เธอในตอนนี้
"ก็ได้ค่ะ"
เธอเอ่ยออกมาก่อนจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวเตรียมจะเข้าไปอาบน้ำ ธันย์มองน้องสาวที่อยู่ในสภาพล่อแหลมเนื้อขาวผ่องน่าฟัดสุดๆ ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบากพยายามที่จะไม่จินตนาการต่อท่องไว้ว่าเขาชอบน้องนิ่มและคิดกับเติมฝันแค่น้องสาวเท่านั้น เธอเดินเข้าไปอาบน้ำแต่งตัวตามที่เขาบอกใช้เวลาไม่นานก็เสร็จเรียบร้อยเพราะเธอกลัวเหลือเกินว่าเขาจะทิ้งเธอไป
หญิงสาวค่อยๆบิดลูกบิดประตูออกมาก่อนจะบังเอิญได้ยินเสียงเขาคุยโทรศัพท์กับใครสักคน
"พี่ไปหาตอนนี้ไม่ได้ค่ะน้องนิ่ม"
(พี่ทิ้งนิ่มที่ร้านให้นิ่มกลับเองและตอนนี้พี่ก็ไม่ยอมมาหา ตงลงว่าพี่ชอบนิ่มจริงมั้ยคะ)
"ชอบสิคะพี่ชองน้องนิ่มนะไม่งั้นจะจีบทำไมล่ะ"
(งั้นก็มาหาตอนนี้เลยค่ะแล้วนิ่มจะให้อภัยพี่)
"มาหาตอนนี้เลยเหรอ..."
เขาเริ่มเป็นกังวลว่าจะยังไงดีถ้าไปหาน้องนิ่มตอนนี้ก็มีโอกาสที่จะง้อและคืนดีกันอีกครั้ง แต่ถ้าไปตอนนี้เติมใจจะโอเครึเปล่าล่ะเขาสับสนไปหมด หญิงสาวได้ยินแบบนั้นก็รู้สึกเจ็บแปล๊บในอกเดินไปหยิบโทรศัพท์กดโทรไปหาเพื่อนก่อนจะเอ่ยเสียงดังให้ชายหนุ่มได้ยิน
"ติงลี่แกกลับยัง ย้ายร้านแล้วเหรอรอแป๊บหนึ่งนะเดี๋ยวฉันออกไปหารอให้เฮียธันย์ออกไปก่อน"
เธอตั้งใจที่จะพูดเสียงดังให้เขาที่อยู่ระเบียงข้างนอกได้ยิน ชายหนุ่มได้ยินเสียงของน้องสาวตัวแสบที่กำลังมีแผนที่จะแอบออกไปเที่ยวอีกแล้ว เขาตัวสั่นโกรธที่หญิงสาวดื้อก่อนจะบอกปฏิเสธน้องนิ่มและรีบไปจัดการยัยตัวดีทันที
"พี่ไปไม่ได้แล้วขอโทษนะ เอาไว้พี่จะไปหา"
(พี่ธันย์ไม่นะ พี่ธันย์ต้องมาหานิ่มสิ พี่ธันย์!)
เขากดวางสายทันทีก่อนจะเดินจ้ำอ้าวกลับเข้ามาในห้องนอนของน้องสาว ใบหน้าหล่อจ้องหน้าหญิงสาวอย่างเอาเรื่องก่อนจะเดินเข้าไปใกล้แล้วดึงเธอเข้ามาแนบอก
"จะไปไหนอีกพี่บอกให้อยู่ที่ห้องไง"
"ไปไหนคะไม่ได้ไปไหนนี่เห็นป่ะนี่ใส่ชุดนอนแล้วนะ เฮียจะกลับก็ไปสิจะไปหาน้องนิ่มก็ไปเถอะจะไปง้องอนจะไปทำอะไรกันก็ไปไม่ต้องมาอยู่ตรงนี้!"
หญิงสาวเอ่ยประชดประชันชายหนุ่มทุกคำที่เอ่ยออกมาเธอเจ็บปวดมากแต่เขาไม่เคยรับรู้หรอก ธันย์ไม่รู้จะทำยังไงให้เธอสงบก็เลยดึงเธอมากอดเอาไว้แน่นลูบแผ่นหลังหญิงสาวอย่างปลอบโยน
"เฮียไม่ได้จะไปไหนสักหน่อย"
"อยากไปก็ไปเลยค่ะฝันไม่มีสิทธิ์ห้ามอะไรเฮียอยู่แล้ว เหมือนกับที่เฮียไม่มีสิทธิ์อะไรห้ามฝันเหมือนกัน"
"เฮียเป็นพี่ทำไมจะห้ามไม่ได้!"
ทั้งสองคนเริ่มทะเลาะกันอีกครั้งและมันก็จบที่คืนนี้เขาจะนอนค้างที่นี่เพื่อเฝ้าเธอไม่งั้นเด็กดื้อจะแอบหนีเที่ยวซึ่งเขาไม่โอเคมากๆ
"เฮียจะนอนค้างที่นี่"
"ไม่ให้นอนออกไปเลยนะ"
หญิงสาวปาหมอนใส่ชายหนุ่มเอ่ยปากไล่ไม่ยอมให้อยู่ที่นี่ ธันย์ถอดชุดตัวนอกออกก่อนจะดึงน้องสาวมานอนลงบนเตียง มือหนากอดรัดเติมฝันเอาไว้เอาขาพาดเธอข้างหนึ่งไม่ยอมให้ดิ้นไปไหนได้
"เฮียออกไปนะมันหนัก"
"นอนเดี๋ยวนี้อย่าพูดมากไม่งั้นจะทำอย่างอื่น"
หญิงสาวนิ่งเงียบไปทันทีเพราะกลัวว่าเขาจะทำอะไรที่เกินขอบเขตของเราสองคน คราวก่อนก็เกือบแล้วครั้งหนึ่งแต่เราสองคนได้สติและหยุดมันซะก่อน ถ้าครั้งนั้นเราสองคนเผลอมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งเธอยังรู้สึกดีกว่าครั้งนี้เพราะตอนนั้นเราเป็นคู่หมั้นกันแต่ตอนนี้มันไม่ใช่อีกแล้ว
"ก็แค่นี้ดิ้นอยู่ได้"
เวลาผ่านไปสักพักใหญ่เสียงลมหายใจของธันย์เข้าออกช้าไปเป็นสัญญาณว่าเขาหลับไปเรียบร้อยแล้ว เติมฝันลืมตาขึ้นเงยหน้ามองชายหนุ่มก่อนจะเอ่ยออกมาน้ำตาคลอ
"ทำไมเฮียไม่รักฝันเลย"
เธอปาดน้ำตาก่อนจะชะงักไปเมื่อเสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น เติมฝันขยับตัวเล็กน้อยยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์ของเขาก่อนจะกำมือแน่นเพราะคนที่โทรเข้ามาคือผู้หญิงอีกคนที่อดีตคู่หมั้นของเธอไปพัวพันอยู่ เธอตัดสินใจอยู่นานก่อนจะกดรับสาย
"สวัสดีค่ะ"
(ใคร... เธอเป็นใครมารับโทรศัพท์ของพี่ธันย์ได้ยังไง แล้วพี่ธันย์อยู่ที่ไหนฉันจะคุยกับเขา)
เติมฝันกดเปิดลำโพงเขย่าตัวของเฮียธันย์พร้อมกับกระซิบบอกเขาว่ามีคนอยากจะคุยด้วยใจจะขาด
"เฮียคะมีคนโทรมาหาอยากคุยด้วยค่ะ"
ธันย์ขยับตัวเล็กน้อยไม่ค่อยมีสติเท่าไหร่เพราะเขาง่วงนอนอาจจะเป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์และต่อสู้กับน้องสาวสุดแสบมาเป็นชั่วโมงก็เลยเหนื่อยล้า
"พรุ่งนี้ค่อยคุย ง่วง"
เขาเอ่ยออกมาเสียงงัวเงียก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น เติมฝันกดปิดลำโพงเอาโทรศัพท์แนบใบหูก่อนจะเอ่ยเสียงหวาน
"เฮียบอกว่าง่วงค่ะพรุ่งนี้ค่อยคุย"
(ธะ...เธอเป็นใคร! แล้วพี่ธันย์นอนที่ไหน)
"ฉันเหรอ... ฉันชื่อเติมฝันแล้วเฮียธันย์ก็นอนในห้องฉันนี่แหละ ยังไงแค่นี้ก่อนนะง่วง...บายยยย"
(ตะ...เติมฝันเหรอใช่คนที่เจอกันในผับก่อนหน้านี้ใช่มั้ย)
"ใช่ๆ คนสวยๆนั่นแหละ วางแล้วนะง่วง"
เติมฝันพูดจบก็กดวางสายทันทีไม่สนใจว่าตัวเองทิ้งบอมอะไรไว้ให้ชายหนุ่มบ้าง เธอมาก่อนผู้หญิงทุกคนและไม่ว่าใครที่จะเข้ามาหาเฮียธันย์เธอก็ไม่ชอบทั้งนั้นแหละ วิธีเดียวที่เขาจะได้คบหากับผู้หญิงคนอื่นคือต้องตัดขาดกับเธอเท่านั้นซึ่งถ้าทำได้ก็ไปเลยเธอจะยอมปล่อย แต่ถ้าทำไม่ได้ก็ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้นให้มันคาราคาซังแบบนี้แหละ!
เช้าวันต่อมา...
ธันย์ตื่นนอนด้วยความงัวเงียเพราะเมื่อคืนเผลอหลับไปไม่รู้ตัวเลย เหลือบสายตามองเติมฝันที่นอนหนุนแขนเขาอยู่หลับตาพริ้มอย่างสบายตัว เขาขยับตัวเล็กน้อยหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาดูก่อนจะตาโตเมื่อมีข้อความจากน้องนิ่มเป็นสิบข้อความ
'ถ้าพี่ธันย์เลือกที่จะไปนอนกับผู้หญิงคนอื่นก็ไม่ต้องมายุ่งกับนิ่มอีก'
'แล้วบอกไปถอนหมั้นแล้วแต่ทำไมถึงยังไปนอนด้วยกัน คนโกหก'
"อะไรวะเนี่ยแล้วน้องนิ่มรู้ได้ยังไงว่าเรานอนค้างกับเติมฝันหรือว่า..."
"อื้ออออ อึดอัดปล่อย"
หญิงสาวบิดตัวไปมาก่อนจะดันตัวชายหนุ่มออก เธองัวเงียลืมตาขึ้นมองชายหนุ่มขยับตัวลุกขึ้นก่อนจะยีผมตัวเองด้วยความมึนงง
"ปวดหัวจัง"
"เมื่อคืนฝันรับโทรศัพท์เฮียรึเปล่า"
"อือ...ใช่ทำไมอ่ะ"
"แล้วรับทำไมเนี่ยน้องนิ่มเข้าใจเฮียผิดหมดแล้วนะ ดูสิเนี่ยส่งข้อความมาดราม่าไม่หยุดแล้วเฮียจะทำยังไง"
เขาโวยวายน้องสาวออกมาเสียงดังลั่น เติมฝันกำมือแน่นอย่างโกรธจัดหยิบหมอนมาปาใส่เขาก่อนจะเอ่ยเสียงสั่น
"ทำไมแค่รับโทรศัพท์ฝันยังทำไม่ได้เหรอ งั้นก็ไปสิไปหาน้องนิ่มของเฮียเลยรีบไปง้อนะแล้วไม่ต้องกลับมาที่นี่อีก เฮียก้าวเท้าออกไปก็ถือว่าหลังจากนี้เราสองคนตัดขาดกันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก แม้แต่ความเป็นพี่น้องฝันก็ไม่ให้เฮีย!"
หญิงสาวลุกขึ้นออกจากเตียงจะเข้าไปหลบตัวเองอยู่ในห้องน้ำเพราะไม่อยากรับรู้ว่าเขารักคนอื่นมากกว่าเธอ ธันย์รีบวิ่งไปดึงมือเธอไว้เพราะเขาเองไม่มีทางที่จะตัดขาดกับเธอเพียงเพราะผู้หญิงคนเดียวหรอกมันดูตลกไปหน่อย
"เฮียไม่ได้หมายถึงว่ารับไม่ได้ คือมัน..."
เติมฝันมองชายหนุ่มน้ำตาคลอ แค่เห็นน้ำตาของน้องสาวเขาก็ใจอ่อนยวบไม่กล้าพูดอะไรอีกแล้ว ชายหนุ่มลูบหน้าตัวเองพยายามสงบสติอารมณ์ก่อนจะถอนหายใจออกมา
"โอเคเฮียจะเลิกยุ่งกับน้องนิ่ม พอใจยัง"
"อยากยุ่งก็ยุ่งสิไม่ได้ห้าม"
หญิงสาวกอดอกเบือนหน้าหนีชายหนุ่มเพราะไม่อยากร้องไห้ให้เขาเห็นน้ำตา ธันย์ถอนหายใจออกมาเล็กน้อยรู้สึกงงตัวเองว่าทำไมต้องแคร์ยัยเด็กวุ่นวายคนนี้ด้วย
"ขู่จะตัดขาดเนี่ยนะไม่ได้ห้าม... เหอะ!"
"จะสนใจทำไมแค่ตัดขาดกันเองนี่ จะไปอาบน้ำแล้วจะไปไหนก็ไปเลยนะ ออกมาไม่เจอถือว่าตัดขาดกันแค่นั้นเอง"
พูดจบหญิงสาวก็เดินออกไปทันที ธันย์ปาโทรศัพท์ลงบนเตียงอย่างไม่สบอารมณ์เป็นอย่างมากที่รู้สึกว่าช่วงหลังเติมฝันเปลี่ยนไปและเอาแต่ใจตัวเองมากขึ้น
"โธ่เว้ย! เซ็งโว๊ยยยยย"
- ผู้เขียน
