Chapter 1 ไม่มีสิทธิ์
1671 คำ
เติมฝันหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาสูดกลิ่นก่อนจะใช้มือเล็กปัดไปมาตรงจมูกเพราะรู้สึกฉุนมาก เธอไม่ดื่มแอลกอฮอล์แต่คืนนี้มีใจอยากจะเมาเพราะว่าอกหักผู้ชายเทไปหาสาวอื่น
"เอ้าชนนนนนน"
แก๊งเพื่อนสนิทยกแก้วไวน์ขึ้นชนกันก่อนจะยกขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมด แต่เติมฝันดื่มไปได้แค่นิดเดียวเท่านั้นก็ต้องชะงักไปเมื่อมีคนมาดึงแก้วไวน์ในมือของเธอออก
"อะไรเนี่ย!"
"ใครให้ดื่มแอลกอฮอล์แล้วนี่แต่งตัวอะไรไม่ทราบ มันโป๊มากเห็นป่ะนมจะทะลักออกมาอยู่แล้ว และดูกระโปรงสิสั้นขนาดนี้มันจะเห็นก้นอยู่แล้ว"
ธันย์ที่เสียสติเพราะเห็นน้องสาวที่หวนแหนแต่งตัวโชว์เนื้อหนังขนาดนี้ เติมฝันทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้มองไปยังกลุ่มเพื่อนของเขาก่อนจะพยักหน้าให้เล็กน้อยอย่างเชิญชวน คิดว่าคนอย่างเธอจะนั่งร้องไห้เสียใจตรอมใจเป็นเดือนเหรอ ไม่มีทางเธอจะต้องสวยและดีกว่าผู้หญิงของเขาทุกคน และเธอจะทำให้เขาเสียใจที่เลือกทิ้งเธอไป
"มองอะไร อ่อยเพื่อนเฮียเหรอเติมฝัน"
เขาจับแก้มน้องสาวให้หันกลับมาไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกันที่เขารู้สึกหงุดหงิดแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ปกติเติมฝันจะเป็นเด็กที่น่ารักและไม่เคยทำให้เขาโมโหขนาดนี้ แต่ทำไมวันนี้ตอนนี้เธอถึงทำให้เขาโกรธจนไม่เป็นอันทำอะไร
"ทำไมอ่ะแล้วเฮียยุ่งอะไรไม่ทราบ เราถอนหมั้นกันแล้วนะฝันก็มีสิทธิ์ที่จะอ่อยใครก็ได้หรือแม้กระทั่งคบกับใครก็ได้ไม่ใช่เหรอ เฮียยังทำได้เลย"
"นี่ประชดเฮียเหรอ... แค่เฮียถอนหมั้นเนี่ยนะ"
เขาพยายามควบคุมอารมณ์โกรธของตัวเองเอาไว้มองใบหน้าสวยที่ตอนนี้จ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง แต่ใต้ใบหน้านั้นเขารู้ว่าเธอเสียใจไม่น้อยเพราะน้องสาวรักเขามากกว่าสถานะพี่ชาย
"ต่างคนต่างอยู่ค่ะ เฮียเป็นคนเลือกเองไม่มีสิทธิ์ที่จะมาเรียกร้องอะไรทั้งนั้น ฝันจะทำอะไรก็ได้และเฮียก็หมดสิทธิ์ในตัวฝันทุกอย่างตั้งแต่ที่ถอนหมั้นไปแล้ว"
"แต่เฮียยังเป็นพี่ชายของฝันนะแค่ไม่ได้อยู่ในสถานะคู่หมั้นแต่เฮียก็เป็นห่วงหนูในสถานะน้องสาว การแต่งตัวแบบนี้มันไม่เหมาะกับน้องเข้าใจมั้ย ใส่เสื้อเฮียซะ"
เขายื่นเสื้อกันหนาวมาให้หญิงสาวใส่ กลุ่มเพื่อนของเธอเริ่มสะกิดให้เอามาใส่ตามที่เขาสั่งเพราะไม่อย่างนั้นจะอดสนุกกันต่อเพราะดูเหมือนว่าเขาจะไม่ยอมเช่นกัน เติมฝันส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะสะบัดผมให้ไปข้างหลังทั้งหมดเผยให้เห็นหน้าอกอวบอูมขาวผ่องเด่นชัดให้คนมอง
"ไม่อ่ะมันร้อน"
"ขอชนแก้วหน่อยครับน้องๆ"
แก๊งหนุ่มโต๊ะข้างๆเดินมาขอชนแก้วกับแก๊งของเติมฝัน เธอเหลือบสายตามองก่อนจะแย่งแก้วไวน์ในมือของชายหนุ่มและยื่นแก้วไวน์ไปชนกับชายผู้มาใหม่
"ยินดีที่ได้รู้จักครับน้องเติมฝัน"
"รู้จักฝันด้วยเหรอคะ"
"รู้จักสิคะคนสวยของมอเรา"
หญิงสาวเอ่ยออกมาเสียงหวานหันไปคุยกับผู้ชายคนอื่นแทนที่จะสนใจเฮียธันย์ของเธอ ชายหนุ่มกำมือแน่นเขาหัวเสียมากที่ต้องมาเจอน้องสาวในสภาพแบบนี้ ธันย์เดินกลับไปที่โต๊ะของตัวเองก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมด
"ไงไอ้หมาเค้าไม่เอาอ่ะดิ"
"เออโคตรโง่ ว่าที่เมียสวยขนาดนี้มึงไปเทเค้าคิดอะไรอยู่วะ"
"กูจีบน้องเค้าต่อได้มั้ยเสียดายอ่ะ กูสัญญาว่าจะรักและซื่อสัตย์กับน้องมึงคนเดียวเคป่ะ"
"เอาตีนกูไปก่อนไอ้แบล็คลิสต์"
เขาสบถออกมาอย่างหัวเสียก่อนจะปาเสื้อทิ้งอย่างไม่ใยดี นุ่นที่นั่งอยู่เริ่มทำตัวไม่ถูกเพราะผู้ชายที่กำลังจีบเธออยู่กำลังหึงหวงผู้หญิงอื่นอยู่แถมยังทำต่อหน้าเธอ
"พี่ธันย์คะนิ่มอยากกลับแล้วค่ะมันไม่สนุกแล้ว"
และทั้งโต๊ะถึงกับนิ่งเงียบเพราะเริ่มรู้สึกว่าเพื่อนเขาแสดงออกว่าหึงหวงคู่หมั้นเก่ามากจนคนใหม่เริ่มไม่พอใจ ธันย์หยิบเงินส่งไปให้นิ่มห้าพันก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเบา
"นิ่มนั่งรถกลับไปก่อนนะพี่มีธุระ"
"ธุระกับคู่หมั้นเก่าเหรอคะ ถ้าพี่ธันย์รักแล้วจะถอนหมั้นทำไม เอาเป็นว่าไม่ต้องมายุ่งกับนิ่มอีกนะคะพอกันแค่นี้แหละ"
"ไม่พี่ไม่ได้รักเติมฝันนะพี่แค่เป็นห่วงเฉยๆ นิ่ม นิ่ม! โธ่เว้ย"
เขาพยายามอธิบายให้นิ่มเข้าใจแต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สนใจฟังและเดินหนีไปอีก เขาสบถออกมาอย่างหงุดหงิดมองไปยังเติมฝันที่ตอนนี้กำลังคุยสนุกอยู่กับผู้ชายคนใหม่ก็กำแก้วไว้แน่นเกือบจะแหลกคามือแล้ว
"ตามน้องนิ่มไปสิเดี๋ยวกูดูน้องฝันให้"
"ไม่ต้องยุ่งกูดูเอง"
"อ่าว... นี่มึงจะเทน้องนิ่มจริงดิ"
"เออ พูดไม่รู้เรื่องก็ไปซะคนอย่างธันย์ไม่เคยง้อใครโว๊ยยยยย พวกมึงกินกันต่อเลยกูจะพาฝันกลับบ้านล่ะ"
เขาวางแก้วเหล้าลงก่อนจะเดินไปหาหญิงสาวตรงหน้าจากนั้นก็ยืนกดดันบังคับให้เธอกลับไปกับเขา
"กลับบ้านค่ะเฮียไปส่ง"
ติงลี่สะกิดเพื่อนรักให้มองอดีตคู่หมั้น และไม่ว่าใครจะมองยังไงก็ดูว่าเฮียธันย์ยังรักและหึวหวงเพื่อนของเธออย่างออกนอกหน้า ถ้าจะทำขนาดนี้ทำไมจะต้องถอนหมั้นด้วยล่ะ
"ฝันเพิ่งมาถึงค่ะเฮียยังอยากสนุก เฮียกลับไปเถอะค่ะไปกับผู้หญิงของเฮียโน่น เดี๋ยวฝันหาหนุ่มๆแถวนี้ไปส่งก็ได้สะดวกมั้ยคะพี่ไวท์"
"ได้เสมอครับรับรองว่ากลับกับพี่ปลอดภัยหายห่วง"
ไวท์ส่งสายตาให้หญิงสาวแทบอยากจะกลืนกินไปทั้งตัว เติมฝันเป็นผู้หญิงที่สวยมากยิ่งอยู่ในลุคเซ็กซี่แบบนี้ยิ่งเหมาะไปใหญ่ ธันย์เห็นสายตาของผู้ชายคนอื่นที่มองมายังเติมฝันก็รู้สึกไม่ชอบใจเป็นอย่างมาก มันควรจะเป็นเขาคนเดียวที่ได้เห็นสิทำไมตอนนี้คนอื่นเห็นหมดเลยล่ะ
"ห้ามมองผู้หญิงของกูครับ ไสหัวไปซะ"
"เฮียพูดอะไรเราไม่ได้เป็นอะไรกันนะอย่าพูดให้คนอื่่นเข้าใจผิดค่ะ"
"มานี่ยัยตัวดีอ่อยเก่งนักนะ น้องติงลี่นี่เงินเอาไปจ่ายค่าเครื่องดื่มนะเฮียจะพาเติมฝันกลับแล้ว"
เขาส่งเงินแบงค์พันไปให้สามใบ ติงลี่รับมาก่อนจะโบกมือให้เพื่อนพร้อมฝืนรอยยิ้มออกมา คืนนี้คงช่วยไม่ได้เอาไว้ช่วยวันอื่นแล้วกันนะเพื่อน
"ขอโทษนะฝัน"
"แกช่วยฉันหน่อยดิ เฮียปล่อยนะ!"
"ดื้อนักนะเป็นเด็กเป็นเล็กมาเที่ยวกลางคืนแถมยังแต่งตัวโป๊อีก รู้ใช่มั้ยว่าเฮียไม่ชอบยังจะทำ เดี๋ยวจะถ่ายรูปให้อาตฤณลงโทษกักบริเวณสักเดือนดีมั้ยหือ"
เติมฝันได้ยินแบบนั้นก็ไม่กล้าตอบโต้อะไรเพราะถ้าพ่อรู้ว่าเธอแอบมาเที่ยวแถมยังแต่งตัวแบบนี้ท่านคงกักบริเวณเธอไม่ให้ออกบ้านแน่เลย ธันย์กุมมือหญิงสาวพาเดินออกมาจากร้านขึ้นรถไปด้วยความรวดเร็วก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงดังลั่น
"โดนแน่!"
"ขี้ฟ้อง! ฝันจะบอกปะป๊าว่าเฮียขอถอนหมั้นแล้ว ต่อจากนี้ไปเฮียจะไม่มายุ่งกับฝันอีก"
"ไม่!ถึงจะถอนหมั้นแต่เฮียจะยุ่งกับฝันเหมือนเดิม เพราะฝันเป็นน้องเฮีย"
เขายังยืนยันคำเดิมว่าการถอนหมั้นไม่ได้เกี่ยวข้องกับการดูแลเธอ เขายังรักและดูแลเหมือนเดิมในฐานะพี่ชายกับน้องสาวไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
"ได้! งั้นเฮียก็รู้สถานะตัวเองไว้ด้วยว่าการเป็นพี่ชายไม่มีสิทธิ์ที่จะมาหึงหวงเรื่องส่วนตัว ฝันจะคุยกับใครจะคบกับใครหลังจากนี้เฮียก็ไม่มีสิทธิ์มาห้ามเพราะมันเกินหน้าที่พี่ชายเข้าใจมั้ย"
"แต่ฝันยังเด็กมีแฟนตอนนี้ไม่ได้หรอกนะ"
ชายหนุ่มรู้สึกไม่ค่อยโอเคกับคำพูดของเธอเท่าไหร่ และเขายังไม่พร้อมให้เธอมีแฟนตอนนี้แน่นอนว่าเขารับไม่ได้เด็ดขาด
"ทำไมจะไม่ได้อ่ะฝันอายุไม่ใช่น้อยๆแล้วนะเรียนปีสองแล้วเพื่อนๆเค้ามีกันทั้งนั้น"
"ไม่ได้ห้ามมี!"
"มีสิทธิ์อะไรมาห้ามเป็นผัวก็ไม่ใช่... ก็แค่พี่ชายเองจริงมั้ย"
หญิงสาวเอ่ยออกมาตามความจริงจนชายหนุ่มเถียงไม่ออก แล้วพี่ชายมันห้ามน้องเรื่องนี้ไม่ได้เหรอไงทำไมเขาถึงห้ามไม่ทำละ
"เป็นพี่ชายก็ห้ามได้"
"ห้ามไม่ได้ค่ะเพราะมันเกินหน้าที่พี่ชาย เข้าใจไว้ด้วยนะคะหลังจากนี้ห้ามมาแสดงเหมือนว่าตัวเองกำลังหวงก้างมันน่าอายค่ะเฮียจบนะคะ"
"หวงก้างเหรอ... นี่เฮียแสดงออกแบบนั้นเหรอ แค่เป็นห่วงนะเว้ย"
สองคนยังทะเลาะกันในรถตลอดทางที่จะไปถึงบ้านเธอ และสงครามนี้ไม่มีทางจบง่ายๆแน่นอน
"ถามคนอื่นสิที่เฮียทำอยู่มันเป็นห่วงหรือหวงก้าง!"
"กะ...ก็...เฮีย"
- ผู้เขียน
