EP 22
1114 คำ
“ไม่มีค่ะ น้องเหนือไม่ได้ไปไหนนอกจากอยู่ในบ้านเพื่อน แล้วค่อยให้แม่จ๋ากับพี่บุญไปรับตอนสองทุ่มค่ะ นะคะคุณหนาว นะคะๆๆ น้องเหนืออยากไปงานวันเกิดเพื่อนค่ะ เพราะน้องเหนือไม่ได้จัดวันเกิดตัวเองมาสามปีแล้วนะคะ น้องเหนืออยากร้องเพลง Happy Birthday แล้วก็กินเค้กบ้างค่ะ”
มีอาการชะงักนิดๆ เกิดขึ้นกับผู้ปกครองหนุ่ม เพราะวันเกิดเด็กสาวหรือแม้กระทั่งวันเกิดเขาเป็นวันจากไปของพ่อแม่เด็ก งานสังสรรค์หรือเลี้ยงฉลองจึงถูกงดโดยปริยาย เหลือไว้แค่ตักบาตรตอนเช้าเท่านั้น ความสงสารจึงเอ่อล้นใจจนสั่งให้เขาเปล่งน้ำคำนุ่มหูออกไป โดยไม่ต้องคิดนาน
“ก็ได้ค่ะ แต่น้องเหนือต้องกลับตรงเวลาตามที่บอกไว้นะคะ”
“ไชโย! คุณหนาวใจดีที่สุด น้องเหนือรักคุณหนาวที่สุดในโลกเลยค่ะ”
สิ้นคำเจ้าของสองแขนที่ชูขึ้นด้วยความดีใจนั้น ก็พาร่างเล็กๆ ผอมเพรียวเข้ามาใกล้ๆ ผู้ปกครองหนุ่มอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย แล้วมือโหนหัวไหล่แข็งแรงไว้ สองเท้าเขย่งขึ้นแล้วหอมแก้มเขาไปหนึ่งทีชนิดไม่มีใครคิดใครฝัน แม้แต่กันยาเองก็ถึงกับอึ้งและทำหน้าไม่ถูกเพราะความตกใจ
“แม่จ๋าคะ! น้องเหนือไปดูเพื่อนๆ แสดงต่อนะคะ”
จากนั้นเจ้าของจูบอันไร้เดียงสาก็ถลาห่างจากร่างสูงใหญ่วิ่งไปทางเดิมอย่างคนไม่ได้คิดอะไร ผิดกับผู้ใหญ่อย่างกันยาที่เกรงกลัวภีมวัจน์จะตำหนิตัวเองที่เลี้ยงคุณหนูให้แก่แดดแก่ลมจนกล้าทำแบบนี้ได้ เลยรีบเดินหนีไป วิไลก็ตามไปไม่ห่าง ทิ้งให้เจ้าของแก้มยืนนิ่งอยู่ เพราะอึ้งและคิดไม่ถึงเช่นกัน แต่เขาก็มีสติมากพอที่จะรีบพาตัวเข้าไปในรถโดยเร็ว กระนั้นเสี้ยวนาทีที่ถูกริมฝีปากนุ่มนิ่มกับจมูกโด่งพองามจุ๊บนั้น ก็ยังคงตราตรึงอยู่ในความรู้สึกไม่รู้คลาย
‘น้องเหนือรักคุณหนาวที่สุดในโลกเลยค่ะ’
รวมทั้งถ้อยคำนี้ก็ Rerun อยู่ในหัวไม่รู้หาย แม้จะรู้ดีว่าทั้งการกระทำกับคำพูดของเด็กสาว ไม่ได้มีอะไรแอบแฝงเอาไว้ มากไปกว่าอาการดีอกดีใจเมื่อได้ของรัก หรือประหนึ่งเด็กน้อยที่ได้ของเล่นถูกอกถูกใจก็เท่านั้น แต่กับผู้ใหญ่ผ่านโลกมามากอย่างเขากลับนิสัยไม่ดี คิดไปกับเด็กอีกทางอย่างน่าโมโห
‘หยุดคิด! แล้วก็เอางูออกจากหัวแกซะไอ้หนาว!’
เขาตะโกนด่าตัวเองในใจขณะนั่งมองออกไปนอกหน้าต่างอย่างคนอับจนหนทาง ที่จะห้ามความคิดอกุศล และสิงสถิตอยู่ในมุมมืดของจิตใจได้ยากยิ่ง แต่ไม่ว่าจะยังไงเขาก็ต้องพยายามทำให้ได้ เขาจะไม่มีวันกลืนน้ำลายของตัวเองที่ถุยแล้วเป็นอันขาด เขาจะไม่ยอมให้ใครมาตราหน้าว่าเป็น ‘ไอ้หัวงู คิดจะกินเด็ก’ เป็นแน่ และทางแก้ไขนั่นก็คือต้องอยู่ห่างเด็กเข้าไว้
แต่เขาก็ไม่อาจจะทำได้ เมื่อนั่งทำงานอยู่ในออฟฟิศจนดึกดื่น เพื่อหวังว่ากลับบ้านไปจะไม่มีใครรอคอยอยู่เหมือนทุกวัน เสียงมือถือบนโต๊ะก็ดังขึ้นกวนสมาธิที่มีกับงานแตกกระเจิงไปคนละทิศ เมื่อเห็นว่าเป็นคนใกล้ตัวโทรมาเลยรีบกดรับ แม้จะโมโหน้อยๆ อยู่ก็ตาม
‘คุณหนาวคะ! อยู่ที่ไหนคะ กลับบ้านหรือยังคะ’
“อืม! กำลังครับป้า มีอะไรเหรอครับ” เพราะเขาจับน้ำเสียงอันร้อนรนของคนโทรมาได้
‘ก็คุณเหนือสิคะตอนหนึ่งทุ่มโทรมาหาป้า บอกว่าขอดื่มสปายสองแก้ว ป้าก็ตกลง แล้วตอนใกล้จะสองทุ่มก็โทรมาขอกลับสี่ทุ่ม ป้าเห็นว่าพรุ่งนี้วันหยุดก็เลยยอมให้อีก”
“ครับ แล้วมีปัญหาอะไรกับน้องเหนือหรือเปล่าครับ”
‘น้องเหนือน่ะไม่มีค่ะ แต่ป้ากับวิไลนี่สิคะมี เมื่อเย็นเล่นส้มตำไปสองสามครกตกดึกมาพากันท้องเสียทั้งสองคนเลยค่ะ จะให้บุญมาไปรับคนเดียวก็ไม่ดีเท่าไร่ ยิ่งดึกอย่างนี้ด้วย ป้าไม่ไว้ใจใครน่ะค่ะ เลยจะถามคุณหนาวว่าพอจะไปรับให้ได้หรือเปล่าคะ ป้ากับวิไลไม่ไหวจริงๆ ค่ะเข้าห้องน้ำสิบกว่ารอบแล้ว’
“เหรอครับ แล้วบ้านที่จะให้ไปรับอยู่แถวไหนครับ ให้คนส่งพิกัดมาทางไลน์ได้หรือเปล่าครับ”
“ได้ค่ะ เดี๋ยวจะบอกบุญส่งให้นะคะ เพราะป้าทำไม่เป็นค่ะ”
ไม่นานบุญก็ส่งมา พอเห็นว่าอยู่ไกลจากโรงแรมคนละฟากเมือง เขาเลยรีบไปทันที เคราะห์ดีใกล้จะสี่ทุ่มแล้ว รถเลยไม่ค่อยติดสักเท่าไหร่ ระหว่างขับรถไป ในใจก็คาดโทษเด็กในปกครองเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ยิ่งไปถึงทุกคนยังคงสนุกสนานไม่มีวี่แววว่าใครจะกลับด้วยซ้ำ ยิ่งมั่นใจว่าต้องมีดุกันบ้างแล้วคราวนี้
เขาเดินตามหลังเจ้าของบ้านที่ออกมารอรับตั้งแต่กันยาโทรมาบอกแล้ว สายตาก็มองเด็กในปกครองไป เห็นนั่งรวมอยู่กับเพื่อนชายหญิงในวัยเดียวกัน แต่คนละเชื้อชาติอย่างไม่สนใจกับเวล่ำเวลา และไม่มีทีทท่าว่าจะเตรียมตัวกลับด้วยแล้ว
โทษเบาๆ ที่คาดไว้เลยกลับกลายเป็นหนักขึ้นมาอย่างไม่ต้องคิดนาน ดีที่พ่อแม่เจ้าของวันเกิดบอกว่าเด็กๆ ยังอยู่ในสายตาตลอดเวลา ไม่ได้ปล่อยปะละเลยอย่างที่เขาเข้าใจไปซะทั้งหมด นั่นค่อยทำให้ความกังวลลดน้อยลงไปหน่อย พอได้ตัวเด็กแล้วเขาก็รีบลาเจ้าของบ้านด้วยท่าทีสุภาพนุ่มนวล ก่อนจะพาเด็กไปขึ้นรถ
“ทำไมคุณหนาวมารับน้องเหนือเองล่ะคะ แม่จ๋ากับพี่บุญไปไหนคะ”
สาวน้อยในชุดกางเกงยีนส์ยืดนิดๆ กับเสื้อยืดสีชมพูยาวเลยสะโพกลงไป รองเท้าคัชชูส้นเรียบ นั่นบอกได้ไม่ยากว่าเป็นชุดที่ป้ากันยาเป็นคนเลือกให้อย่างแน่นอน เพราะถ้าให้เจ้าตัวเลือกเอง เขาเชื่อว่าน่าจะเป็นชุดที่กระชับเรือนร่างอย่างเพื่อนๆ ที่เดินมาส่งถึงประตูรถแน่ๆ
“Good night Melody, Ann, Jenifer and Happy Birthday again, see ya ”
- ผู้เขียน
