EP 24
1231 คำ
“คุณพ่อจ๋า คุณแม่จ๋า” แก้มขาวๆ นุ่มๆ แนบไปกับแขนของเขาหลังจากพึมพำแผ่วเบาแล้วก็นิ่งไป
“น้องเหนือคิดถึงคุณพ่อคุณแม่ค่ะ” แต่คำนี้หลุดออกมาอีก พร้อมกับอาการยุกยิกๆ สองสามครั้งแล้วก็นิ่งไป
ภีมวัจน์อดถอนหายใจออกมาหนักๆ เพราะความสงสารไม่ได้ เขาใช้อีกมือที่ว่างปัดปอยผมดำเงางามออกจากพวงแก้มไปไว้ด้านหลังอย่างแผ่วเบา จ้องมองใบหน้าขาวผุดผ่องเป็นยองใยที่มีแป้งพับเคลือบไว้ โดยที่เจ้าของไม่รู้ว่าหาได้จำเป็นไม่ ริมฝีปากหยักได้รูปก็มีลิปกรอสโอบอุ้มคอยให้ความชุ่มชื้นช่างน่ารัก! น่ามอง! แล้วก็น่าจูบ!
‘พระเจ้า!’
นี่เขาคิดอกุศลกับเด็กอีกแล้ว พอเผลอคิดก็มีภาพที่เด็กสาวเขย่งเท้าขึ้นจุ๊บแก้มผุดขึ้นมาในทันที แปลกใจไม่น้อยที่เขารู้สึกแน่นหน้าอก แก้มร้อนผะผ่าวราวหนุ่มสิบแปดตอนเดทหญิงครั้งแรกก็ไม่ปาน เขาค่อยๆ ดึงมือออกแล้วคว้าเจ้าแมวเหมียวมาแทนที่ ดูเหมือนจะเป็นความคิดที่ดีสุดในตอนนี้ เพราะไม่อย่างนั้นเขาคงจะต้องกลายเป็นสมภารในไม่ช้าแน่ เขาค่อนข้างดีใจที่ตอนนี้ไม่มีใครมารู้มาเห็นอาการหวั่นไหวและต้องเอาชนะใจตัวเองให้ได้ในไม่ช้า
‘แต่อนิจจา!’
พอหันใบหน้าอันหล่อเหลาไปหาประตู ดันเห็นเจ้าแตงไทยนั่งจ้องตาเขม็งมาหาอยู่ ดูสายตาของมันแล้วนั้น เขาเดาได้ว่ามีความเป็นมิตรหลงเหลืออยู่น้อยมาก ถ้าเทียบกับตอนมันมองเขาในเวลาปกติ เขาได้แต่ถอนหายใจแล้วเดินไปปิดไฟ ปิดประตูล็อกให้เรียบร้อยแล้วค่อยกลับลงไปชั้นล่างทันที
จากเมื่อแรกคิดแค่จะมาล็อกประตูใหญ่แล้วกลับไปนอน แต่เอาเข้าจริงๆ อาการร้อนรุ่มระคนกลัดกลุ้มกับความคิดอกุศลของตัวเอง กลับสั่งให้ขับรถออกนอกบ้าน เพื่อหาอะไรที่มันเบิกบานและเป็นสุขกายทำคงจะดีไม่น้อย การได้ปลดปล่อยอะไรต่อมิอะไรในกายออกบ้างคงจะทำให้หายบ้าได้ในเร็ววัน
วันที่ยี่สิบห้าธันวาคมของทุกปี ภีมวัจน์มักจะฉลองกับคนในครอบครัวและคนใกล้ชิดมา นับตั้งแต่น้องสาวคนเล็กต้องไปทำงานในโรงพยาบาลอำเภอเล็กๆ ห่างไกลความเจริญ ช่วงปีใหม่น้องต้องกลับไปอยู่เวรเพื่อเปิดโอกาสให้เพื่อนหมอที่มีครอบครัวกลับบ้าน จากนั้นเขาก็จะให้ผู้จัดการแต่ละบริษัทกำหนดวันเลี้ยงฉลองได้ตามสะดวก
สนามหลังบ้านในยามบ่ายแก่ๆ จึงดูครึกครื้นกว่าทุกวันหรือทุกปาร์ตี้ หลังผละจากเอกสารที่หอบมาทำด้วยตั้งแต่บ่ายแล้ว ชายหนุ่มเลยเดินไปยืนเอาไหล่พิงขอบหน้าต่าง มองลงไปดูสมาชิกในบ้านพูดคุยกันอย่างสดใสร่าเริง ขณะตระเตรียมอาหารหลายต่อหลายอย่าง เพราะเพื่อนสนิทของน้องๆ ก็จะมาร่วมด้วยหลายคน
เขามองกวาดไปทั่วทุกจุดในสนาม แต่สุดท้ายก็ไม่วายวกกลับไปมองยังเจ้าของรูปร่างผอมเพรียว มีสกินนี่ยีนส์ฟอก ขายาวเอวสูงที่น้องสาวเขาเป็นคนซื้อให้ อ้างว่าเป็นของขวัญปีใหม่ แต่เขารู้ว่าถูกน้องประชด ที่เขาสั่งห้ามไม่ให้ซื้อเดรสสั้นๆ หรือกางเกงเอวต่ำมาให้เด็กในปกครองหลายครั้งนั่นเอง แม้ไม่เปิดช่วงขาขาวยาวเรียวแต่กางเกงก็แนบเนื้อจนเห็นสัดส่วนได้อยู่ดีในความคิด
ค่อยอุ่นใจหน่อยตรงที่มีเสื้อยืดชายยาวคลุมลงไปถึงสะโพกผายตึง ผมยาวสลวยถูกเกล้าขึ้นไปเปียหลวมๆ ไว้รอบศีรษะ ด้วยฝีมือคนเป็นแม่จ๋า ที่กำลังวุ่นอยู่อีกฟากของสนามคู่กับแม่เขาและแม่อุ้ย เขาสังเกตเห็นว่าสายตาของกันยา มีความห่วงใยระคนหวงแหน ส่งข้ามสนามไปหาคุณหนูสุดรัก ที่ง่วนอยู่กับต้นสน(ปลอม) และกองของขวัญที่เจ้าตัวร้องขอให้มี แถมอาสาจะตกแต่งเองถ้าเขาอนุญาต
“พี่โอ๊ตคะ เอาดาวติดด้านบนสูงๆ ด้วยสิคะ”
ภีมวัจน์รู้และเข้าใจในสายตาห่วงใยของกันยาดี ก็เพราะมีเภสัชกรหนุ่มผู้ไม่เคยละความพยายาม ที่จะทำคะแนนให้ตัวเองในทุกครั้งที่เขาพาเด็กในปกครองมาบ้านนี้ เขาเองก็ห่วงใยไม่แพ้กัน และที่น่าเป็นกังวลยิ่งก็คือ มันแอบมีความรู้สึก ‘หวง’ ปะปนอยู่ในนั้นด้วย แถมในสัดส่วนที่น่าตกใจไม่น้อย จนเขาไม่อาจจะโทษวรินทรได้สักนิด ที่คิดจะเข้าใกล้เด็กในปกครองของเขา เพราะดอกไม้งามย่อมมีภมรหมายดอมดมชื่นชมและคอยดูดดื่มความหอมหวานจากเกสรเป็นธรรมดา
ก็ถึงแม้ว่าเขาจะใช้อำนาจแบบ ‘เบ็ดเสร็จเด็ดขาด’ ห้ามระคนเตือนเด็กในปกครองว่ายังไม่ถึงเวลาต้องแต่งหน้าทาปาก เว้นให้ก็แค่ลิปกรอสเท่านั้น แต่ก็ไม่ได้ลบล้างความน่ารักน่าชัง ความสวยสะพรั่งของวัยสาวเกือบจะเต็มตัวไปได้เลย ใบหน้าเรียวรูปไข่ ขาวใสไร้ไฝฝ้าแม้เพียงจุดเดียว แก้มป่องๆ มีสีแดงระเรื่อด้วยธรรมชาติเมื่อเจอกับแดดยามบ่ายแก่ๆ สาดส่องมาใส่ช่วยส่งให้น่ารักน่ามองไม่น้อย จนเขาไม่อยากละสายตาไปไหนด้วยซ้ำ
คิ้วโก่งโค้งแต่พองาม ดวงตาสองชั้นสุกสดใส จมูกโด่งรับกับริมฝีปากหยักรูปปลาตะเพียน ปลายคางมนเชิดน้อยๆ เวลาเจ้าตัวตั้งอกตั้งใจกับงานตรงหน้านั้นช่างน่าเอ็นดูยิ่ง เสียงหัวเราะเวลาถูกใจหรือขบขันเจ้าแตงไทยเข้าไปป่วนจนกล่องของขวัญที่เขาเห็นบรรจงห่อเองตั้งแต่เช้ากระจัดกระจายไปทั่วช่วยให้โลกของเขาสว่างไสว
ยิ่งเห็นท่าทีเอาจริงเวลาไล่ตัวเล็กๆ อย่างคาดโทษ แต่สุดท้ายก็ทำได้แค่อุ้มชูมันขึ้นเหนือศีรษะทุยๆ เขย่าๆ นับสิบครั้ง แล้วลดลงมาให้จมูกชนกัน ส่ายไปมาซ้ายขวาซึ่งเป็นภาพที่เขาคุ้นตามานับปี ก่อนจะปล่อยให้มันลงไปป่วนคนนั้นคนนี้ต่อ ดูแล้วทำให้เขาเผลอยิ้มออกมาอย่างเป็นสุขใจ
“แตงไทย! พี่โกรธแล้วนะ!”
แล้วมันก็กลับมาป่วนคนที่แทนตัวว่า ‘พี่’ แทบทุกครั้งนับตั้งแต่ได้มันมาใหม่ คราวนี้กัดกระดาษของขวัญขาดกระจุย เจ้าตัวโมโหสุดขีด ส่งเสียงดุและดังกว่าเวลาปกติ แต่นั่นก็ยังห่างไกลคำว่าโกรธของคนทั่วไปอยู่มาก มือบางตีบั้นท้ายเจ้าตัวป่วนไปหนึ่งแปะ แต่มันไม่สะทกสะท้านใดๆ แค่วิ่งไปตั้งหลักแล้วนอนแนบพุงกางๆ ไปกับพื้นหญ้า
รอว่าเมื่อไหร่ ‘พี่’ ของมันจะหายเคืองแล้วถึงจะแวะไปป่วนใหม่ แล้วมันก็ทำอย่างที่เขาคิดและเคยเห็นมาจริงๆ ทีนี้ถูกพี่ตีบั้นท้ายสองแปะ แต่มันก็แค่หนีไปตั้งหลักเตรียมกลับมาใหม่อยู่ดี วินาทีนี้เขาถึงกับยิ้มออกมาด้วยความขำปนเอ็นดูคนเป็น ‘พี่’ ที่จะต้องมาห่อกล่องของขวัญใหม่ถึงสองกล่อง
- ผู้เขียน
