ฟู่ววว!!!
หมับ!!
“เลิกไปตั้งนานทำไมกลับมาสูบอีกละพี่ธิม”
“ไม่น่าถาม..เพราะใครละที่ทำให้พี่เป็นแบบนี้”
ผมตอบกลับคนที่พึ่งมาดึงบุหรี่ที่ผมพึ่งจะจุดดูดไปได้แปปเดียวออกจากมือผมทิ้งก่อนที่จะมองหน้าน้ำชาอย่างเคืองๆตอนนี้ผมอยู่ที่บ้านน้ำชาครับมาทานข้าวเย็นตามที่ป๊ากับแม่ผมบอกไว้เมื่อตอนกลางวันแต่ที่ผมหงุดหงิดคือวันนี้ชาพาไอ้นั่นมาด้วยไอ้คนที่กำลังจะเป็นคู่หมั้นของน้ำชาปกติครอบครัวเราจะทานข้าวกันแบบนี้ประจำครับมีครอบครัวผมกับครอบครัวของน้ำชา
แต่วันนี้มันดันมีส่วนเกินที่ผมไม่อยากเห็นมาด้วยผมก็เลยเซ็งๆก็เลยออกมาสูดอากาศแล้วดูดบุหรี่อยู่ที่สวนหน้าบ้านแทนแล้วน้ำชาก็เดินตามมาคุยกับผมนี่แหละครับและนี่ก็เป็นครั้งแรกหลังจากที่น้ำชากลับมาที่ผมกับน้องได้อยู่กันสองต่อสอง
“อย่าพูดแบบนี้ดิแค่นี้ชาก็รู้สึกผิดจะแย่อยู่แล้ว”
“หึ!!”
ผมได้แต่หัวเราะออกมาเบาๆกับคำพูดนี้ของน้ำชา...รู้สึกผิดงั้นเหรอวะ
“พี่ธิม
