EP:9

1879 คำ

Rrrrrrrrrrr! ผมมองเบอร์ที่โทรเข้ามายังโทรศัพท์ของผมอย่างแปลกใจเพราะผมไม่คิดว่าเจ้าของเบอร์นี้จะโทรหาผมเร็วขนาดนี้เพราะมันพึ่งจะผ่านมาแค่สองวันเองหลังจากที่เธอปฏิเสธผม “ว่าไง มีอะไรให้ฉันช่วยเหรอ” ผมไม่ลังเลที่จะรับสายนี้เลยครับพอกดรับผมก็พูดประโยคนี้ออกไปอย่างมั่นใจว่าคนปลายสายต้องการความช่วยเหลือจากผมจริงๆ [เออ…คือ…คือ] ผมได้แต่ขำเบาๆเมื่อได้ยินเสียงตอบกลับจากปลายสายแบบตะกุกตะกัก “มีอะไรก็พูดมาเถอะไม่ต้องเกรงใจ” [คือ...ที่คุณบอกมีงานพิเศษให้ฝุ่นทำคุณให้ใครทำไปรึยังคะ] “หึ! ยังไม่มีใครทำหรอก...งานนี้มีเธอคนเดียวที่ทำได้” [คะ!] “ไม่ต้อง งง หรอก…ตอนนี้เธออยู่ไหน” [ยะ…อยู่โรงพยาบาลค่ะ] “โรงพยาบาลอะไร!!” [โรงพยาบาลเอ็มค่ะ] “อืม! เดี๋ยวฉันไปหามีอะไรค่อยคุยกันตอนฉันไปถึงแค่นี้นะ” ผมกดวางสายทันทีหลังจากที่พูดกับเด็กฝุ่นนั้นเสร็จสุดท้ายโลกก็เหวี่ยงเธอมาให้ฉันจริงๆสินะสาวน้อย “ธิม!!

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม