ส่วนคุณยายสุดา พอได้ยินยศทางทหารของผู้พันจาฮัสด์ ก็เบิกตาโตทวนยศของอีกฝ่าย พร้อมกับพึมพำอยู่คนเดียวด้วยความตื่นเต้น
“พันเอก! ถ้างั้นก็ต้องมีเงินเยอะแน่นอน”
ผู้พันจาฮัสด์หัวเราะเยาะเบาๆ หลังจากเผอิญได้ยินเข้า “เข้าเรื่องเลยดีไหมว่าเจ้าต้องการอะไร”
“เดี๋ยวก่อนจ้ะ ขอถามอีกนิดหนึ่ง”
คุณยายสุดาขอร้อง พอผู้พันจาฮัสด์พยักหน้าเป็นการอนุญาต ก็รีบถามต่อทันทีราวกับกลัวว่าอีกฝ่ายจะเปลี่ยนใจไม่ให้ถาม
“ยายอยากรู้ว่าทำไมผู้พันถึงพูดแทนตัวเองกับนังแพร ว่าเราและเจ้า ฟังแล้วเหมือนพวกลิเกหลงโรงไม่มีผิด”
คราวนี้ผู้พันจาฮัสด์ถึงกับหัวเราะร่วนด้วยควาขบขำ พลางเอ่ยตอบไขข้อสงสัยของหญิงวัยชราที่มองแค่แว้บเดียวเขาก็รู้แล้วว่าอีกฝ่ายค่อยข้างฉลาดแกมโกง
“เราเป็นรัชทายาทในรัฐคาไลย มีฐานันดรศักดิ์เป็นมกุฎราชกุมารต่อจากท่านพี่ฮาซัน หากท่านพี่เป็นอะไรไปก่อนจะมีรัชท
