บทที่ 4
จิลลาดาค่อยๆ เคลื่อนกายลงจากเตียงก่อนอรุณรุ่งด้วยกริยาแผ่วเบา พยายามไม่ทำให้คนที่นอนหลับอยู่บนเตียงใหญ่ต้องรู้สึกตัว หญิงสาวคว้าเสื้อผ้ามาสวมใส่อย่างรวดเร็ว จากนั้นค่อยๆ ย่องไปยังโต๊ะอ่านหนังสือขนาดใหญ่ซึ่งเธอเห็นเจ้าของนัยน์ตาสีนิลวางสิ่งของส่วนตัวไว้บนนี้
หญิงสาวคว้ากระเป๋าเงินของอีกฝ่ายมาเปิดดูบัตรประจำตัว พร้อมกับอ่านชื่อนามสกุลซึ่งมีภาษาอังกฤษพิมพ์กำกับไว้ด้วย
“พันเอกจาฮัสด์ คาซิน ฮารีมม์ ฮึ! ผู้พันก็ผู้พันเถอะ เดี๋ยวฉันจะแจ้งตำรวจให้จับคุณ”
เรียวปากอิ่มที่บวมเจ่อเพราะพิษจุมพิตเร่าร้อนพึมพำออกมาด้วยความแค้น กำลังจะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ พลันนั้นก็เหลือบสายตามองเห็นปืนพกของอีกฝ่ายที่วางไว้ใกล้ๆ กัน หญิงสาวยิ้มเย็นตรงมุมปาก คว้าปืนมาถือไว้มั่น ก้าวเดินด้วยปลายเท้าไปยืนอยู่ใกล้ๆ หัวเตียง แล้วใช้กระปอกปืนตบลงไปเบาๆ บนพวงแก้มสากมีไรเคราขึ้นเขียวครึ้มของผู้พันหนุ่ม โดยไม่ลืม
