“คุณดี ทีสต์ จะขึ้นไปข้างบนหรือคะ”
นันท์นลินเงยหน้าขึ้นมอง ใจอยากขอร้องให้กัปตันดี ทีสต์ อยู่ด้วยกันในห้องเคบิน เธอยอมรับว่าเวลามีเขาอยู่ด้วยทำให้เธออุ่นใจขึ้นมาก
ราวกับอ่านใจของนันท์นลินได้ทะลุปรุโปร่งกัปตันบารอนก้มหน้าลงไปกดจูบดูดดื่มที่ริมฝีปากอวบอิ่มพร้อมกับกระซิบเสียงนุ่ม
“ฉันขึ้นไปช่วยลูกเรือไม่นานหรอกนลิน ถ้าโชคดีพายุพัดผ่านไปเร็ว แค่สองสามชั่วโมงฉันก็กลับลงมาอยู่กับเธอได้เหมือนเดิม”
“ค่ะ นลินจะรอในนี้”
นันท์นลินรับคำในลำคอเบาๆ พร้อมกับเงยหน้ารับจุมพิตที่กัปตันดี ทีสต์ ก้มลงมากดจูบหนักหน่วงอ่อนหวานก่อนจะผละออกและกำลังจะเดินไปจากห้องแต่ถูกเธอเอ่ยเรียกไว้เสียก่อน
“คุณดี ทีสต์ คะ”
“หือม์?...”
“เอ่อ...ระวังตัวด้วยนะคะ”
“ขอบใจเธอมาที่เป็นห่วง”
บารอนชะงักเท้าที่กำลังจะก้าวออกไปจากเคบิน ใบหน้าคมเข้มกระตุกยิ้มอย่างพึงพอใจ เขาหันหลังกลับเดินมากดจูบหวานฉ่ำรวดเร็วแล้วรีบเดิน
