EP.8 ความทรงจำที่ขาดหาย
1204 คำ
EP.8 ความทรงจำที่ขาดหาย
“นายหญิงเธอไม่ได้สำออยหรอกจ้ะป้า เธอประสบอุบัติเหตุทำให้ความจำเสื่อม จำไม่ได้กระทั่งว่าตัวเองเป็นใคร” ดวงยิหวาอธิบาย ไม่อยากให้ผู้เป็นป้ามีอคติเพราะถึงอย่างไรผู้หญิงคนนั้นก็เคยเป็นภรรยาของนายหัว ความสัมพันธ์ทางสายเลือดต่อให้ตัดยังไงก็ไม่มีทางตัดได้ขาด
ศรีนวลอึ้งไปหลายอึดใจเมื่อได้ยินดังนั้น “ดี สมน้ำหน้ามัน แกต้องคอยกันท่าอย่าให้มันใกล้ชิดนายหัว” ศรีนวลกอดอกคิดอย่างกระหยิ่มใจ
“ไม่หรอกป้า มันไม่ใช่เรื่องของฉัน” หญิงสาวตาคมเดินหนีเมื่อเห็นว่าป้ากำลังจะวกเข้าประเด็นเดิมๆ ซึ่งเธอคิดว่ามันเป็นเรื่องเหลวไหลสิ้นดี
“แล้วแกไปเรียกมันว่านายหญิงทำไม มันไม่ใช่นายหญิงของที่นี่อีกต่อไปแล้ว”
“มันจะต่างกันตรงไหนล่ะป้า เมื่อก่อนเรียกยังไงฉันก็แค่เรียกเหมือนเดิม”
“ไม่เหมือนกัน เพราะตอนนี้นายหัวไม่เอามันแล้ว”
“ป้าไปรู้ได้ยังไงว่านายหัวเขาไม่เอา นายหัวอาจจะยังรักนายหญิงอยู่ก็ได้ ใครจะไปรู้”
“เลิกพูดถึงมันสักที มาพูดเรื่องของแกดีกว่า” ศรีนวลมองหน้าหลานสาว สำรวจร่างกายของหญิงสาวตั้งแต่ศีรษะจดปลายเท้า ปีนี้ดวงยิหวาเป็นสาวเต็มตัว ส่วนเว้าส่วนโค้งที่หญิงสาวพึงมีเธอก็มี ไม่เพียงเท่านั้นแต่ยังมีจนเรียกได้ว่าล้นอีกด้วย
“เรื่องของฉัน! พอซะทีเถอะป้า”
“แล้วอย่างนี้เมื่อไหร่นายหัวจะมองแกล่ะนังยิหวา เมื่อไหร่แกจะสบายเหมือนคนอื่นเขาสักที” หญิงร่างท้วมเอื้อมมือไปหยิกแขนหลานสาวด้วยความหมั่นไส้ในความไม่รักดี เธอพูดจนปากแทบจะฉีกถึงใบหูแต่หลานสาวก็ยังทำเฉยไม่นำพาสิ่งที่เธอเฝ้าพร่ำบอก
“โอ๊ยเจ็บนะ เลิกพูดเถอะป้า ฉันรักนายหัวอย่างนายกับขี้ข้า ไม่มีทางจะมองนายหัวเป็นอย่างอื่นไปได้หรอก”
“ก็แล้วทำไมแกไม่รู้จักมอง แกก็เห็นนี่ว่าเมื่อก่อนนังตารีย์มันก็เป็นขี้ข้าเหมือนอย่างเราๆ นายหัวยังเอามันมาเป็นเมียได้เลย แค่แกหมั่นเอาใจ ใส่กางเกงให้สั้นอีกนิด เสื้อคอกว้างอีกหน่อย ผู้ชายคนไหนมันก็จอดไม่ต้องแจวทั้งนั้น”
“พอเลยป้า ฟังแล้วขนลุก” ดวงยิหวาส่ายหน้าแล้วเดินหนีเข้าบ้านทิ้งให้ศรีนวลยืนขบเขี้ยวเคี้ยวฟันในความไม่ได้ดั่งใจของหลานสาวเพียงลำพัง
“ยังไงฉันก็จะต้องทำให้แกกับนายหัวมีอะไรกันให้ได้คอยดูสิ” หญิงร่างท้วมหมายมาดแล้วเดินตามเข้าไปในบ้าน
หญิงสาวหยุดยืนอยู่กลางห้องโถงรับแขก เครื่องเรือนเก่าแก่ทุกชิ้นทำจากไม้เนื้อดีขัดจนขึ้นเงา ไม่มีแม้ไรฝุ่นเพียงเล็กน้อยให้รำคาญตาแสดงว่าเจ้าของบ้านคงเจ้าระเบียบน่าดู เธอก้าวเท้ายาวเดินเข้าไปอย่างสำรวจตรวจตรา รูปภาพใบใหญ่ติดฝาผนังล้อมกรอบไม้แกะสลักอย่างประณีตมีรูปภาพของชายหญิงสูงวัยแต่งชุดไทยประยุกต์นั่งอยู่บนเก้าอี้ด้วยท่าทางภูมิฐาน ด้านหลังเป็นชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาสองนายยืนขนาบผู้สูงอายุคนละฝั่ง เจ้าของร่างบางหน้าแดงขึ้นมาเสียดื้อๆ เมื่อสบตาคมของชายหนุ่มในรูปภาพ จำเค้าหน้าและดวงตาดุดันมุ่งมั่นได้ในทันที แม้ว่ารูปนี้จะถ่ายไว้หลายปีแล้วแต่เขาก็ดูไม่เปลี่ยนไปเลยสักนิด
ดวงหน้าหล่อเหลาคมเข้ม ผมดกหนา จมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากหยักได้รูป โครงหน้าคมคล้ามรับกับโหนกแก้มสูงปราศจากหนวดเครารุงรังเช่นทุกวันนี้ รูปร่างสูงใหญ่อกผายกว้างในชุดสูทสากลดูหล่อราวกับเทพบุตรกรีก หญิงสาวเบือนหน้ามองไปยังชายหนุ่มอีกคนซึ่งมีหน้าตาไม่ต่างจากจิณณวัตรเท่าใดนักแต่ทว่าหุ่นผอมสูงผิวขาวกว่ามาก ดวงตามีแววขี้เล่นอย่างผู้ชายเจ้าชู้รักสนุก
เธอผละจากรูปใบใหญ่เดินไปอีกไม่กี่ก้าวก็พบรูปภาพจิณณวัตรกับเด็กสาวตัวน้อยน่าจะอายุสักประมาณสามขวบ ชายหนุ่มใส่เสื้อเชิ้ตสีครีม กางเกงยีนสีซีดอุ้มเด็กหญิงไว้อย่างทะนุถนอม แววตาของเขาและเด็กหญิงพราวระยับ รอยยิ้มกว้างฉายชัดว่ามีความสุขมากเพียงไร
“เข้ามาในบ้านหลังนี้ทำไม” เสียงเหี้ยมเอ่ยขึ้นด้านหลัง จ้องมองหญิงสาวอย่างจับผิด
ฐิตารีย์หันไปด้านหลังแล้วก็ต้องผงะเมื่อเห็นสายตาคมจดจ้องเธออยู่ก่อนแล้ว เหตุการณ์เมื่อวานกลับมาฉายชัดในห้วงคำนึงอีกครั้ง หญิงสาวรีบยกสองมือขึ้นปิดปากก่อนจะถอยร่นด้วยความหวาดระแวง
“นึกว่าฉันจะแตะต้องผู้หญิงสกปรกอย่างเธอเป็นครั้งที่สองอย่างนั้นหรือตารีย์ เธอหวังมากเกินไปหรือเปล่า หรือว่าไอ้หนุ่มคนก่อนๆ มันปรนเปรอให้เธอได้ไม่ถึงใจเท่าฉัน” ชายหนุ่มสาวเท้าเข้าใกล้ ทว่าฐิตารีย์กลับถอยหนีจนแผ่นหลังแนบไปกับผนังห้อง ชายหนุ่มใช้แขนทั้งสองข้างยันไว้ที่ผนังห้องเพื่อกักตัวเธอเอาไว้ในวงแขนไม่ให้หลบหนี
“ฉันไม่เคยหวัง” หญิงสาวเบือนหน้าหนีเมื่อชายหนุ่มโน้มหน้าเข้าใกล้ ให้ตายเถอะ! เธอกำลังโกหก หัวใจเธอเต้นไม่เป็นส่ำเธอกำลังหวัง...ว่าเขาจะสัมผัสและกอดเธอเหมือนเมื่อวาน เธอปฏิเสธไม่ได้เลยว่าชายหนุ่มมีเสน่ห์อย่างเหลือล้น แค่เขาชิดใกล้ก็ทำให้หัวใจดวงน้อยๆ ของเธอคิดเตลิดเปิดเปิงจนกู่ไม่กลับ
“ก็ดีแล้วที่เธอไม่หวัง เพราะฉันไม่อยากให้เธอคอยเก้อ” ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอ ใช้นิ้วเกี่ยวปอยผมสีดำมาม้วนไว้ที่ปลายนิ้ว เหลือบตาลงต่ำมองสาบเสื้อช่วงเนินอกของเธออย่างกักขฬะ ฐิตารีย์หน้าแดงก่ำรีบยกมือขึ้นปิดหน้าอกอย่างหวงแหน เม้มริมฝีปากเข้าหากันเป็นเส้นตรง
ไม่นะ...ผู้ชายคนนี้กำลังมีอิทธิพลเหนือเธอ
ชายหนุ่มผละออกจากการแกล้งยั่วหญิงสาวพอหอมปากหอมคอ
“ยิหวา” ชายหนุ่มหันไปเรียกเด็กสาวที่เพิ่งเดินเข้ามา
“คะนายหัว”
“ต่อไปนี้ตารีย์จะอาศัยอยู่ที่นี่ในฐานะสาวใช้ในบ้านเช่นเดียวกับเธอ พาเธอไปที่เรือนคนงาน”
“แต่นายหัวคะ จะให้นายหญิงนอนที่เรือนคนงานหรือคะ” ดวงยิหวาถามออกไปอย่างไม่แน่ใจนัก
“เมื่อก่อนเคยอยู่ยังไงก็ให้อยู่อย่างนั้น” ชายหนุ่มออกคำสั่ง ไพล่มือทั้งสองข้างไปยังด้านหลังก่อนจะเดินออกไป เสียงรถยนต์สตาร์ตเครื่องขับออกไปแล้วนั่นล่ะ ดวงยิหวาจึงเดินนำหญิงสาวไปยังเรือนคนงาน
- ผู้เขียน
