“มูลค่าเงินเท่านั้นแต่ยังไงที่ดินผืนของมึงตอนนี้มันก็แพ้อยู่ดี” เมื่อก่อนผมมองว่าพี่ชายตัวเองฉลาดนะแต่มาวันนี้กับมองไม่เห็นความฉลาดพวกนั้นเลยสักนิดเดียว ที่ดินผืนหนึ่งซึ่งเวลาผ่านมาสี่ถึงห้าปีคิดเหรอว่าผมจะปล่อยทิ้งร้างอย่างเช่นคนตรงหน้าให้เปล่าประโยชน์บอกเลยว่าไม่มีทางเพราะตอนนี้ที่ดินผืนนั้นของตัวเองมันกลายเป็นสิ่งที่สร้างมูลค่าให้ทุกๆ เดือนซึ่งมีแต่กำไร “หลายร้อยล้านของมึงมันเทียบกำไรพันกว่าล้านไม่ได้หรอก”
“หมายความว่าไง”
“ไม่หาข้อมูลหน่อยเหรอตุลย์ว่าตอนนี้ที่ดินของกูมันกลายเป็นอะไร”
“…” ความเงียบของอีกฝ่ายมาพร้อมกับสีหน้าท่าทางสงสัยผมจึงหันตัวกลับไปมองวิวตรงหน้าดีกว่า ผมไม่ได้อยากอวดหรือว่าข่มพี่ชายตัวเองไม่เคยคิดจะทำมันด้วยซ้ำไปเพียงแต่ว่าบางครั้งก็ต้องพูดออกไปตามบริบทของการสนทนาซึ่งเนื้อเรื่องมันเกี่ยวกัน “มึงทำอะไรต้า”
“ช่างเถอะ เอาเป็นว่าสิ่งที่มึงเสนอมามันใช้ไม่ได้ตุลย์จะให้มา
