CHAPTER 17

1664 คำ

แลกกับการโวยวายตามฉบับแม่นิดหน่อยในเรื่องที่ทำอะไรไม่เคยบอกกล่าวสักนิดก็ไม่มีอะไรน่าห่วงหรอกหากเป็นคนอื่นๆ เอาจริงแม่คงคิดถึงชายเตแน่ๆ ถึงได้โวยวายแบบนั้นออกมาซึ่งผมก็เข้าใจดีเอาเป็นว่าการเอ่ยปากบอกกับครอบครัวเรื่องนี้ก็ถือได้ว่าอยู่ในระดับดีไม่มีการทักท้วงหรือว่าการไม่พอใจอะไรขนาดนั้นอีกอย่างคงเห็นว่าทุกอย่างมันดีต่อตัวชายเตมั้งถึงได้ยอม ยอมให้กับสิ่งที่ผมตัดสินใจ ยอมให้กับโอกาสที่กำลังจะมีผลต่อชายเตทั้งปัจจุบันและอนาคต สภาวะทางสังคมของที่โน้นแน่นอนต่างจากที่นี่อย่างเส้นเชิงไม่ใช่แค่ผมที่รู้แต่คนอื่นๆ เขาก็รับรู้กันบวกกับทุกอย่างอยู่ในระดับที่ดีและดีมากต่างจากที่นี่อย่างเห็นได้ชัดจึงไม่แปลกหากทุกคนจะไม่ได้โกรธยกเว้นเพียงคนเดียวที่เงียบไม่เอ่ยปากอะไรทั้งนั้นผมจึงไม่ต้องการสร้างเรื่องราวใหญ่โตเท่าไหร่นักเพราะเดี๋ยวกับฝ่ายจะตั้งรับไม่ทันมากกว่า เชือดแบบนิ่มนวลชวนให้คนอื่นแทบกระอักเลือดอ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม