เล่ห์รักร้าย จอมเผด็จการ EP.03
1178 คำ
“แกได้ที่จอดรถตรงไหนวะไอ้ภพ”
ษมาถามเมื่อกวินภพเดินเข้ามาหยุดอยู่ข้างกายชลธี นึกว่ามันจะหาที่จอดรถไม่ได้เสียอีก ช่วงเที่ยงลานจอดรถในร้านอาหารแห่งจะเต็มเสมอ พวกเขาเลยต้องขับไปจอดในปั๊มน้ำมันตลอด
วันนี้ก็เหมือนกัน ลูกค้ามีไม่มีโต๊ะ แต่ลานจอดรถดันมีรถจอดอยู่เต็ม มาร้านอาหารเดียวกัน ไม่รู้จะขับรถมากันทำไมหลายคัน ถ้าเหมือนพวกเขาก็ว่าไปอย่าง เพราะต้องขับมาจากโรงแรมและบริษัทของตัวเอง
“ฉันโชคดีวะ ได้จอดในลานจอดรถ”
กวินภพตอบ แล้วก็อดแปลกใจไม่ได้เมื่อเห็นสีหน้าไม่สบอารมณ์ของชลธี ก่อนหน้านี้ก็ยังดีอยู่เลย เกิดอะไรขึ้นกับมันอีกล่ะ ถึงได้ทำหน้ายักษ์แบบนั้น
“เป็นอะไรของแกวะไอ้ธี”
“มันเห็นรังสิยากำลังนั่งกินข้าวกับแฟนอยู่ ไอ้ธีเลยอารมณ์เสีย โน่นไง...หลานสาวของมันนั่งกินข้าวกับผู้ชายอยู่ร้านโน่น”
ษมาอธิบายด้วยน้ำเสียงขบขัน พลางยกมือชี้ไปยังร้านอาหารที่รังสิยากับแฟนหนุ่มนั่งทานอาหารกันอยู่ จะว่าไปผู้ชายที่รังสิยาคบด้วย หน้าตาใช้ได้ทีเดียว สูง ยาว เข่า ดี หน้าตาก็หล่อเหลาใช่เล่นแถมยังขาวอีกด้วย
“หน้าตาหล่อใช้ได้เลยนี่หว่าไอ้ธี”
“ไม่เห็นจะหล่อตรงไหนเลย ท่าทางเหมือนเกย์ขนาดนั้น”
“เกย์ที่ไหนวะ ฉันว่าผู้ชายคนนั้นก็ดูเหมาะกับรังสิยาดีนะเว้ยไอ้ธี”
“รังสิยายังเด็ก ไม่ควรจะมีแฟนตอนนี้หรอกไอ้ภพ”
ไว้ให้รังสิยาเรียนจบปริญญาโทเมื่อไร เขาถึงจะปล่อยให้มีแฟนได้ สำหรับเขาแล้ว รังสิยายังเด็กเกินไปที่จะมีแฟน ควรจะสนใจเรียนมากกว่า
ชลธีถึงกับกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ เมื่อเห็นผู้ชายที่นั่งอยู่ชะโงกหน้าเข้ามาใกล้หลานสาวของเขา
“พวกแกเห็นไหม ไอ้บ้านั่นมันลวนลามหลานสาวฉัน”
“ฉันหิวจนตายห่าอยู่แล้ว พวกแกเลิกยุ่งเรื่องของรังสิยากับแฟนได้แล้ว โน่นไงโต๊ะว่างแล้ว”
คนที่หิวจะตาลายตัดบทอย่างหงุดหงิดปนหัวเสียเล็กน้อย ก่อนเดินเบียดษมากับกวินภพไปทันที ไอ้ชลธีก็แปลก มัวแต่สนใจเรื่องของหลานสาว จนลืมสนใจเรื่องของตัวเอง ตอนนี้ตัวปัญหาอย่างวลัยพรก็กลับเข้ามาในชีวิตมันอีกครั้ง
แต่มันกลับไม่สนใจหรือจัดการให้เด็ดขาด ปล่อยให้ผู้หญิงหน้าเงินคนนั้นเข้ามาวุ่นวาย หากชลธียังปล่อยเอาไว้แบบนี้ วลัยพรอาจก่อปัญหาให้อีกก็เป็นไปได้ แทนที่จะมาสนใจชีวิตของหลานสาว เขาคิดว่าชลธีควรเอาเวลาไปจัดการกับชีวิตของตัวเองจะดีกว่า
ษมากับกวินภพไม่ตอบโต้อะไร เพียงแต่เดินตามมนัสเข้าไปในร้านอาหาร ขณะที่ชลธียังหน้าตึง สายตามองไปยังร้านอาหารที่หลานสาวกับแฟนนั่งทานอาหารกันอยู่อย่างไม่สบอารมณ์นัก แต่ก็ทำอะไรตอนนี้ไม่ได้ ก่อนจะตัดใจเดินตามบรรดาเพื่อนๆ เข้าไปในร้านอาหารอีกคน
//////////////////
หลายวันผ่านไป
ชลธีถูกอดีตแฟนเก่าลากออกมาจากบริษัทตั้งแต่ยังไม่ทันเที่ยง ซึ่งตอนนี้ชายหนุ่มก็มาเดินอยู่ในห้างสรรพสินค้าในย่านดัง และนั่นก็ทำให้เขาได้เห็นแฟนของหลานสาวมานั่งเดินซื้อของกับสาวร่างเล็ก ท่าทางสนิทสนมกันมาก ตกลงว่าไอ้หนุ่มคนนี้เป็นแฟนกับหลานสาวของเขาหรือเป็นแฟนกับสาวร่างเล็กคนนี้กันแน่
“มองอะไรอยู่หรือคะธี”
น้ำเสียงอ่อนหวานเอ่ยถามอย่างไม่พอใจนัก เนื่องจากอดีตคนรักไม่ให้ความสนใจเธอเท่าที่ควร ใบหน้าสวยหวานซบเอนเข้ามาซบไหล่กว้างอย่างออดอ้อน ขณะที่สายตาจ้องมองตำแหน่งที่อดีตคนรักให้ความสนใจ แล้วเธอก็พบว่าเขากำลังให้ความสนใจหนุ่มสาวคู่หนึ่งอยู่นั่นเอง
“คู่นั้นเหมาะสมกันดีนะคะธี”
“หรือครับ ผมไม่เห็นว่ามันจะเหมาะสมกันตรงไหนเลย ผู้หญิงคนนั้นหน้าตาน่ารัก เรียบร้อยซะขนาดนั้น ไม่น่าจะไปเป็นแฟนกับผู้ชายพรรค์นั้น”
“ธีรู้จักน้องผู้หญิงคนนั้นด้วยหรือคะ”
วลัยพรถามเสียงแข็งนิดๆ รู้สึกหึงหวงชลธีขึ้นมาทันที จากที่เคยคิดว่าหญิงสาวร่างเล็กคนนั้นน่ารัก ก็เปลี่ยนความรู้สึกเป็นรังเกียจแทน
ชลธีไม่ตอบ เพียงแต่มองแฟนหนุ่มของหลานสาวด้วยสายตาแข็งกร้าว ในใจรู้สึกโกรธจนแทบจะเดินเข้าไปกระทืบมันให้หายแค้น ผู้ชายคนนี้กล้าดียังไงถึงได้นอกใจหลานสาวของเขา
ก่อนหน้านี้เขาก็พยายามอดทนทำตามคำแนะนำของเพื่อนสนิท และปล่อยให้มันกับรังสิยาคบกันต่อไป แล้วมันมาทำแบบนี้กับหลานสาวของเขาได้ยังไง
/////////////
เพชรน้ำค้างกับช้อนนางเดินเลือกของขวัญให้กับปาลิตาอยู่นั้น ทั้งสองไม่รู้เลยว่าพวกเธอกำลังตกเป็นหัวข้อสนทนาให้ชลธีกับวลัยพร
ช้อนนางเดินมาหยุดอยู่ที่ร้านขายน้ำหอมชื่อดัง ก่อนตัดสินใจดึงมือของเพชรน้ำค้างให้เดินตามตนเข้าไปในร้าน พร้อมกับเอ่ยทักทายพนักงานในร้านด้วยรอยยิ้มหวาน
หลังจากช้อนนางปล่อยมือเพชรน้ำค้าง หญิงสาวก็เดินตามพนักงานร้านไปยังจุดทดลองกลิ่นน้ำหอม โดยปล่อยให้เพื่อนสนิทยื่นอยู่กับพนักงานอีกคน
“พาแฟนมาชื้อน้ำหอมหรือคะ”
“...”
เพชรน้ำค้างชะงักไป เมื่อพนักงานสาวอีกคนหันมาถามเธอ สีหน้าและสายตาคู่นั้นดูพราวระยับจนน่ากลัว ร่างสูงโปร่งขยับตัวออกห่างจากพนักงานอย่างระมักระวังมากขึ้น
เฮ้อ...หวังว่าผู้หญิงคนนี้คงไม่ได้คิดอะไรไม่ดีกับเธอหรอกนะ ช่วงนี้เธอดวงตกหรือยังไงกัน เวลาไปไหนมาไหนกับเพื่อนสนิท มักจะถูกเข้าใจผิดตลอด หรือเป็นเพราะเธอตัดผมสั้น เลยถูกคนอื่นเข้าใจว่าเป็นผู้ชาย
“ฉันขอเบอร์คุณหน่อยได้ไหมคะ”
“ไม่ได้หรอกค่ะ คนนี้นางหวง”
ยังไม่ทัน ที่เพชรน้ำค้างจะได้ตอบโต้กลับไป เสียงของช้อนนางก็ดังขึ้นมาเสียก่อน พร้อมกับแขนเรียวเล็กเดินเข้ามาคล้องแขนเพื่อนสนิทอย่างหวงแหน ดวงตาคู่สวยถลึงตาใส่พนักงานสาวอย่างไม่พอใจ เผลอแป๊บเดียวเองเพชรน้ำค้างก็ถูกสาวขอเบอร์อีกแล้ว
“เอ่อ...ขอโทษนะคะ”
พนักงานสาวเอ่ยขอโทษลูกค้าอย่างกระอักกระอ่วน ยิ่งเห็นสายตาไม่เป็นมิตรของลูกค้าสาวร่างเล็ก ยังไม่นับพนักงานคนอื่นในร้านอีก ที่ส่งสายตาไม่พอใจมาทางตน ก็ยิ่งรู้สึกอับอายเป็นอย่างมาก
///////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- ผู้เขียน
