เล่ห์รักร้าย จอมเผด็จการ

หลังจากฟังเรื่องที่รังสิยาเล่ามา เพชรน้ำค้างก็ยกมือขึ้นกุมขมับ เพราะเรื่องที่เพื่อนสนิทขอให้เธอช่วย มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เลยสักนิด ให้เธอไปติวหนังสือสอบให้ผู้ชายที่เธอเกลียดขี้หน้า รู้ทั้งรู้ว่าเธอไม่ถูกกับวัชระ แต่ยังมาขอให้เธอไปติวหนังสือให้มันอีก เพื่อนของเธอต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ  “ถ้าฉันปฏิเสธที่จะติวหนังสือสอบให้พี่ชายแก แกจะโกรธฉันไหม” “แกอย่าปฏิเสธฉันเลยนะเพชร คิดว่าสงสารฉันเถอะนะ ถ้าปีนี้พี่วัชสอบไม่ผ่าน คุณพ่อจะตัดพี่วัชออกจากกองมรดกแล้ว” รังสิยากล่าวด้วยน้ำเสียงอึดอัด ถ้ามารดาไม่มาขอร้อง เธอก็คงไม่มาขอร้องเพื่อนสนิทให้ช่วยหรอก แต่จะให้ทำยังไงได้ล่ะ ในเมื่อบิดายื่นคำขาดออกมาแล้ว หนทางเดียวที่จะทำให้พี่ชายเธอสอบผ่านในเทอมนี้ คือให้เพชรน้ำค้างไปช่วยติวหนังสือสอบให้ “แล้วแกไม่สงสารฉันมั้งเหรอวะ แกก็รู้ว่าฉันกับพี่ชายแกไม่ถูกกัน แล้วนี่แกยังจะให้ฉันไปติวหนังสือสอบให้อีก บอกตามตรงนะยาหยี ให้ฉันหาแฟนดีกว่าให้ฉันไปติวหนังสือสอบให้พี่ชายของแกนะ” “ขอร้องล่ะเพื่อนรัก ช่วยฉันหน่อยเถอะนะ แค่ครั้งเดียวเท่านั้น” “พวกเราก็ใกล้สอบแล้วเหมือนกันนะเว้ยยาหยี แกไม่คิดจะให้ฉันอ่านหนังสือสอบมั้งเลยหรือไง” “ถึงแกไม่อ่านหนังสือสอบ แกก็สอบได้คะแนนเต็มอยู่แล้วนิเพชร” “ความประมาทเป็นหนทางแห่งตายนะยาหยี” หลังจากพูดจบเพชรน้ำค้างก็ดูดน้ำผลไม้จนแทบหมดแก้ว ก่อนจะเงยหน้าขึ้นบอกรังสิยา ถึงจะเรียนเก่งแค่ไหน ถ้าไม่สนใจอ่านหนังสือทบทวนบทเรียนที่อาจารย์สอนมา ก็อาจจะสอบตกได้เหมือนกัน รังสิยาถอนหายใจเฮือกใหญ่กับสีหน้าและท่าทางไม่ทุกข์ร้อนของเพชรน้ำค้าง ก็รู้อยู่หรอกว่าเรื่องที่ขอไปมันทำให้เพื่อนสนิทลำบากใจ แต่เธอก็ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งเพื่อนคนไหนได้แล้ว  ในบรรดาเพื่อนสนิทของเธอ คนที่เรียนเก่งที่สุด ก็คือเพชรน้ำค้าง ถ้าเธอต้องการให้พี่ชายสอบผ่านในเทอมนี้ ก็มีแต่จะต้องพึ่งความสามารถของเพชรน้ำค้างคนเดียวเท่านั้น “ขอร้องล่ะเพชร แกช่วยฉันหน่อยไม่ได้เหรอ แค่วันละสองชั่วโมงเอง” “ก็ได้ แต่แค่วันล่ะสองชั่วโมงนะเว้ย มากกว่านี้ ฉันให้แกไม่ได้” “แค่สองชั่วโมงก็เต็มที่แล้วล่ะแก” “แล้วพี่ชายแก รู้เรื่องที่ฉันจะไปติวหนังสือสอบให้แล้วหรือยัง” “ยังเลย พอฉันได้ยินคุณพ่อพูดว่าจะตัดพี่วัชออกจากกองมรดก ฉันก็วิ่งแจ้นมาหาแกนี่แหละ” “แล้วพี่ชายแก เรียนยังไงกันวะ ถึงยังไม่จบเสียที จะอยู่เป็นพ่อเฒ่าของมหาลัยหรือไงกัน” เพชรน้ำค้างถามด้วยน้ำเสียงติดจะขุ่นขวางนิดๆ พร้อมกับจ้องหน้ามองรังสิยานิ่ง เรื่องที่จะให้เธอไปติวหนังสือสอบให้วัชระ ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเธอ แต่ที่มันยากเพราะเธอไม่กินเส้นกับวัชระมากกว่า “เรื่องนั้น ฉันไม่รู้หรอก แกต้องไปถามพี่วัชเอง” รังสิยาอธิบาย พลางส่ายหน้าอย่างเอือมระอา เมื่อนึกถึงพฤติกรรมของวัชระ เธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมพี่ชายถึงได้เรียนมหาวิทยาลัยนานขนาดนี้ เพื่อนรุ่นเดียวกัน ก็จบกันไปหมดแล้ว “พี่ชายแกเรียนอยู่ปีไหนแล้วตอนนี้” เพชรน้ำค้างถาม ขณะยื่นมือหยิบผลไม้ขึ้นมากิน พร้อมกับนึกไปถึงสีหน้าอวดดีของพี่ชายเพื่อนสนิท ถึงเธอจะเคยเจอวัชระไม่กี่ครั้ง เธอก็รู้ได้ทันทีว่าเขาเป็นคนนิสัยยังไง ผู้ชายที่เอาแต่ใจตัวเองและเห็นแก่ตัวแบบนั้น เธอไม่อยากเสวนาด้วยเลยสักนิด “ปีสุดท้าย แต่เรียนมาหกปีแล้ว เหลืออีกสองปีก็จะถูกไล่ออกแล้ว” “พี่ชายแกจะเรียนให้ครบแปดปีเลยเหรอยาหยี” “ไม่รู้เหมือนกัน เพราะฉันไม่เคยถาม” รังสิยาตอบ เพราะตัวเธอเองก็ไม่รู้ความคิดของวัชระเหมือนกัน ตั้งแต่เล็กจนโต เธอก็ไม่ได้สนิทกับพี่ชาย อาจเพราะเธออยู่กับบิดามารดา ขณะที่พี่ชายถูกคุณย่าเลี้ยงดูมาตั้งแต่เด็ก ก็หลานคนแรกของตระกูล ย่อมถูกตามใจเป็นธรรมดาอยู่แล้วเวลาทำอะไรผิดก็มีคนรับแทนหรือไม่ก็แก้ตัวให้ตลอด จึงไม่แปลกที่เธอกับพี่ชายไม่สนิทกัน ความจริงเธอออกจะเกลียดพี่ชายซะด้วยซ้ำ เพราะคุณย่ารักและให้ท้ายตลอด เลยกลายเป็นคนนิสัยเสียแบบนี้  ก่อนหน้านี้ตัวเธอก็อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าพี่ชายสอบไม่ผ่านในครั้งนี้ บิดาจะทำตามที่พูดเอาไว้จริงไหม แต่ก็ทำไม่ได้อย่างที่คิด เพราะมารดามาขอร้องให้เธอช่วยหาคนมาช่วยติวหนังสือสอบให้พี่ชายเสียก่อน แล้วเธอไม่อยากทำให้มารดาเสียใจ ก็เลยตอบรับคำขอร้องของเขา ด้วยเหตุนี้เธอจึงมาขอร้องให้เพชรน้ำค้างเป็นคนช่วย แต่ก็ยังติดปัญหาอยู่นิดหน่อย นั่นก็คือ เพชรน้ำค้าง ไม่ชอบพี่ชายของเธอ “แกคือความหวังเดียวของฉันนะเพชร” “เพื่อนในกลุ่มของพวกเราก็เรียนเก่งกันหลายคน ทำไมแกถึงเลือกฉันวะยาหยี” “เพราะในบรรดาเพื่อนสนิทของฉัน แกเรียนเก่งที่สุดไงเพชร แล้วฉันก็มั่นใจว่าแกสามารถทำให้พี่ชายของฉันสอบผ่าน” “ฉันอาจทำให้พี่ชายของแกสอบตกก็ได้นะเว้ย แกก็รู้นี่น่า ฉันน่ะ...เกลียดขี้หน้าพี่ชายแกสุดๆ” “ถือว่าฉันขอร้องล่ะเพชร” “ทำไมแกต้องทำขนาดนี้ด้วย อย่าบอกนะว่าแกทำเพื่อคุณป้า” เพชรน้ำค้างถามพร้อมกับถอนหายใจออกมา ถ้าถึงขนาดขอร้องแกมอ้อนวอนกันขนาดนี้ รังสิยาคงถูกมารดาขอร้องแกมสั่งให้หาคนมาช่วยติวหนังสือสอบให้วัชระอย่างแน่นอน  เธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคนในตระกูลนี้ถึงให้ความสำคัญกับลูกชายมากกว่าลูกสาว ทั้งที่เห็นอยู่ว่าระหว่างลูกชายกับลูกสาว ใครสามารถพึ่งพาได้มากกว่ากัน รังสิยาไม่ตอบ เพียงแต่เงยหน้าขึ้นมองเพชรน้ำค้างด้วยสีหน้าเจ็บปวดเล็กน้อยกับคำพูดแทงใจดำประโยคนั้น เพชรน้ำค้างพูดถูกทุกอย่าง เธอทำทุกอย่างก็เพื่อให้มารดาหันมาสนใจและมอบความรักให้เธอบ้าง ********* ...โปรดติดตามตอนต่อไป...