คำพูดของเสวี่ยอี้ที่เรือนพักของหลี่ถิงทำให้อ๋องแปดรุ่มร้อนใจจนนอนไม่หลับ นี่นางจะหย่ากับข้าจริงๆ อย่างนั้นหรือ
อ๋องแปดคิดไม่ตกเกี่ยวกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นพลางใช้มือก่ายไปที่หน้าผากด้วยใบหน้าวิตกกังวล นางพูดกับข้าจริงหรือเพียงแค่ต้องการข่มขู่ข้าเพียงเท่านั้น
เมื่อยิ่งคิดไตร่ตรองมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งเกิดความหวาดกลัวในใจมากเท่านั้น หากนางจากไปจริงๆ ข้าจะอยู่ได้อย่างไรกัน สิ่งที่เคยวาดฝันไว้ว่าจะได้ครองคู่จนแก่เฒ่านั้น คงจะมลายหายไปจนสิ้น
อ๋องแปดมิอาจนอนหลับได้ลง จึงลุกขึ้นนั่งพลางตะโกนร้องเรียกหาซือมิ่งให้นำสุรามาให้ตน
เมื่อซือมิ่งตอบรับคำของอ๋องแปดแล้วนั้น เพียงไม่นาน ก็กลับมาพร้อมกับไหสุราและส่งมอบให้อ๋องแปดตามคำสั่งการ
อ๋องแปดออกมาร่ำสุราที่สวนกลางจวน โดยมีซือมิ่งแอบติดตามอยู่ห่างๆ ใบหน้าของอ๋องแปดเปี่ยมไปด้วยความทุกข์ใจและเศร้าโศกมากเสียจนเกินที่จะพรรณนา
" เสวี่ยอี้...เจ้าอย่าไปไหนเลย
