“รู้ไหมว่าเธอกำลังสั่งใคร!”
ความเกรี้ยวกราดของเขาเล่นเอาฉันตกใจจนต้องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ไม่กล้าแม้แต่จะขยับเขยื้อน แค่หายใจเสียงดังยังกลัวว่าเขาจะได้ยิน
ฉันไม่รู้ว่าเขาโกรธที่ถูกไล่หรือโกรธกับเรื่องก่อนหน้านี้มาแล้วแต่คำถามของเขากลับทำให้ฉันฉุกคิดอะไรบางอย่างขึี้นมาได้ แม้ไม่รู้ว่าความหมายของมันจะสื่อไปในทางใด
“มีสิทธิ์อะไรมาตวาดใส่คนอื่น มีสิทธิ์อะไรมาว่า”ฉันไม่กล้าพูดเสียงดังใส่อย่างที่เคยทำก่อนหน้า น้ำเสียงที่ออกมาจึงเหมือนน้อยใจและตัดพ้อเสียมากกว่า “ในเมื่อตัวเองก็ยังจูบกับผู้หญิงคนนั่นคนนี้ได้”
ความดุดันในแววตาคู่นั้นอ่อนลงก่อนจะกลายเป็นความสงสัย คิ้วของเขาขยับเข้าหากันจนมีรอยย่นอยู่ระหว่างคิ้วทั้งสองข้าง แต่ครู่หนึ่งก็คลายออกไปอยู่ที่เดิมของมัน
“ทำไมเธอชอบทำให้ฉันหงุดหงิดได้ทุกเวลา” ฝ่ามือหนาเลื่อนขึ้นมาบีบปลายคางของฉัน “เธอควรใช้ปากกับเรื่องที่ฉันพอใจนะ ไม่ควรหาเรื่องให้ตั
