ฉันปรือตาขึ้นมาเมื่อรู้สึกได้ถึงความเคลื่อนไหวจทำให้สะดุ้งตื่น ร่างสูงของคนที่นอนกอดก่ายกันตลอดทั้งคืนกำลังขยับตัวลงจากเตียงก่อนจะเดินไปหยิบเอาผ้าเช็ดตัวมาพันไว้รอบเอว แล้วเดินไปคุยสายกับใครบางคนที่ระเบียง
“ถึงวันนี้ตอนบ่ายสอง มึงเตรียมของกับคนให้พร้อม” เสียงเข้มเอ่ยโดยที่ฉันไม่เห็นหน้าเพราะเขาถูกบดบังด้วยผนังสีขาวที่กั้นจากห้องนี้ไปยังระเบียงด้านนอก
“อยู่อาทิตย์นึงหรือมากกว่านั้น งานกูยาวเป็นหางว่าว สามวันคงไม่พอ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังดูจริงจังแต่ฉันก็ยังจับใจความไม่ได้ว่าเขากำลังพูดถึงอะไร
“ไม่เอาช่วงนี้กูเหนื่อยกับงานว่ะ เพลีย…ติดสาวเหี้ยอะไรของมึง”
“เออ เจอกัน”
ฉันรีบหลับตาลงแล้วแกล้งหลับต่อเมื่อตอนที่เขากำลังเดินเข้ามาในห้องเพื่อไม่ให้เขารู้ว่ากำลังแอบฟังอยู่ กระทั่งเขาเดินเข้าไปอาบน้ำอยู่เกือบยี่สิบนาทีก็ออกมาแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าชุดใหม่ที่เขาเอามาจากรถเมื่อคืน
ไม่รู้ว่าเข
