สีหน้าของฉันมันคงแสดงออกมาชัดเจนมากๆ ว่าไม่พอใจจนอีกคนดูออก
โชคดีที่วันนี้ฉันเจ็บท้องไม่อย่างนั้นคงได้ทำเรื่องอย่างว่าซ้ำรอยกับผู้หญิงคนอื่น ผู้ชายอย่างสงครามคงเป็นพวกกินเท่าไรก็ไม่รู้จักอิ่ม
เขาเคยพูดว่าตั้งแต่ความสัมพันธ์ของเราเลยเถิดก็ไม่ได้มีอะไรกับผู้หญิงคนไปเลย วันนี้มันคงเป็นแค่เพียงลมปากเท่านั้นแหละ
“กลับห้องไปสิ” ฉันเอ่ยปากอีกครั้งเพราะสงครามยังนั่งอยู่ทั้งที่เปลี่ยนชุดให้ฉันเสร็จแล้ว
“ไปหาหมอ”
“ฉันดีขึ้นแล้ว”
“ไม่ต้องโกหก”
“คงติดนิสัยแบบนั้นมาจากนายละมั้ง”
สงครามพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะอุ้มฉันขึ้นจากที่นอนแล้วเดินออกจากห้อง สุดท้ายก็ต้องยอมให้สงครามพาไปโรงพยาบาล
มาถึงโรงพยาบาลแจ้งอาการที่เป็นหมอก็วินิจฉัยออกมาว่าเป็นโรคกระเพาะพร้อมกับให้ขึ้นไปยอนบนเตียงแล้วฉีดยาแก้ปวดให้ ได้รับยาแล้วรู้สึกว่าอาการปวดมันทุเลาลงมากๆ พอนอนรอดูอาการสักพักมันเริ่มดีขึ้นก็ไปรับยาแล้
