บทที่8.ยอมจำนน

1601 คำ

วราพิชชากระแอมออกมา เผื่อคนทั้งคู่จะรู้สึกตัว เธอเดินตรงไปวางถาดที่ยกออกมาลงบนโต๊ะ เรียบร้อยก็ถอยหลังออกมายืนก้มหน้า ไม่กล้ามองคนทั้งคู่อยู่ข้างโต๊ะ น้ำตาเอ่อคลอดวงตางาม วราพิชชา กะพริบตาถี่ๆ เพื่อกักกลั้นน้ำตาไม่ให้มันล้นออกมาประจานตัวเอง พอทำได้จึงเงยหน้าขึ้นมองทั้งสองคนที่นั่งเคียงคู่กันบนโซฟากว้าง โดมินิคล้วงผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋าเสื้อเพื่อเช็ดคราบลิปสติกที่ติดอยู่บนริมฝีปาก ท่าทางเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ดวงตาคมจ้องมองไปยังดวงหน้าหวานอย่างสงสัย ถ้าเปลี่ยนตำแหน่งกันได้ตอนนี้ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้น รับรองได้ว่ามันคงไม่จบแค่จูบอย่างแน่นอน ทั้งที่สาวข้างกายก็สวยจนไม่มีข้อตำหนิแต่แค่จูบเขาก็รู้ได้ว่าพริสาไม่สามารถทำให้เขาเกิดความรู้สึกร้อนได้ แต่กับสาวน้อยที่ยืนอยู่ตรงหน้า หล่อนยืนเฉยๆ ยังทำให้เขาร้อนจนแทบจะเก็บอาการไม่อยู่ นี่เขาคงไม่สามารถทำอะไรใครได้อีกแล้ว พริสาก่อกวนเขาขนาดนี้ยั

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม