รถคันงามแล่นมาจอดสนิทที่หน้าร้านเวดดิ่งเล็กๆ ริมถนนในตัวเมือง ดีแลนก้มลงมองผ่านกระจกรถเข้าไปภายในร้านก่อนจะพูดขึ้นเสียงเยาะหยัน
“หมอนั่นมันทำให้เธอได้แค่นี้เองสินะ”
ดวงหน้างามแดงก่ำ กลีบปากอิ่มเม้มเป็นเส้นตรง หล่อนไม่คิดจะโต้ตอบกับผู้ชายคนนี้ ในชีวิตของเขาหนทางโรยด้วยกลีบกุหลาบ ทุกอย่างเพอร์เฟกต์และดีที่สุด ในขณะที่หล่อนมีชีวิตติดดินและไม่เคยมีกลีบกุหลาบบนทางเดินเลยแม้แต่ครั้งเดียว
“จะรีบไปไหนล่ะ ไอ้หน้าจืดมันยังไม่มาหรอก หรือบางทีอาจจะไม่มาเลยก็ได้”
เท้าเล็กที่กำลังจะก้าวลงจากรถชะงัก ดวงตากลมโตหันมาจ้องมองคนพูดด้วยความแคลงใจ แต่ก็ทำได้แค่มองไม่คิดจะถามออกไป
“ขอบคุณนะคะที่อุตส่าห์สละเวลามาส่ง เชิญคุณดีแลนไปทำธุระของตัวเองเถอะค่ะ”
“นี่เธอไล่ฉันหรือ”
ใบหน้าหล่อเหลาที่เปื้อนรอยยิ้มหยันยามนี้เต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราด และก็ไวกว่าอะไรทุกอย่างในโลก เมื่อข้อมือเล็กถูกตรึงแน่นเอาไว้ด้วยฝ่ามื
