“ผู้หญิงบ้า!”
กำปั้นหนาหนักระดมกระแทกลงบนพวงมาลัยรถสปอร์ตซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนเสียงแตรรถดังสนั่นหวั่นไหว และนั่นแหละถึงทำให้ดีแลนได้สติ กรามแกร่งยังคงขบกันแน่นจนขึ้นสันนูนเป่ง ความหงุดหงิด เดือดดาลยังคงมีอำนาจเหนือสิ่งใด
เขาเกลียดผู้หญิงคนนั้น เกลียดลัลลลิน ผู้หญิงที่ทำให้เขาทั้งชิงชังและปรารถนาได้ในเวลาเดียวกัน ผู้หญิงที่ทำให้เขากำลังจะเป็นบ้า
“ฉันเกลียดเธอ ลิลลี่ เกลียดๆๆๆ เกลียดเธอ!”
ประตูรถถูกเปิดออกโดยคนรับใช้ ดีแลนก้าวลง และเดินตรงเข้าไปในคฤหาสน์หรูด้วยท่าทางที่เยือกเย็นราวกับเจ้าชายน้ำแข็ง ความคลุ้มคลั่งถูกกักเก็บเอาไว้ภายใต้ใบหน้าหล่อลากดินจนมิดชิด
“พี่ดีนเป็นอะไรหรือเปล่าครับ ผมได้ยินเสียงแตรรถของพี่ดังลั่นบ้านเลย”
ไทโรนที่กำลังจะออกไปนอกบ้านเอ่ยถามพี่ชายคนโตด้วยความสงสัย ดีแลนส่ายหน้าน้อยๆ นัยน์ตามืดลึกไร้ความรู้สึก
“ไม่มีอะไรหรอก พี่พลาดไปถูกมันเข้าน่ะ”
“พลาดสามสี่ครั้งติด
