เสียงเขาสบถมาตามสายก่อนจะตามด้วยถ้อยคำตำหนิแข็งกร้าว
“เธอมันไม่เคยได้เรื่องสักอย่าง บอกคุณพ่อด้วยอีกสิบนาทีฉันจะไปถึง”
แล้วเขาก็วางสายไปอย่างไม่ไยดี ในขณะที่หล่อนยืนกำกระบอกโทรศัพท์แน่น น้ำตาซึมไหลขอบตา หัวใจปวดร้าวทรมานทุกครั้งกับความเย็นชาของผู้ชายคนนี้
“ใครโทรมาหรือหนูลิลลี่”
ลัลลลินรีบป้ายน้ำตาทิ้ง และรีบเดินกลับไปหาจอร์จ
“คุณดีแลนค่ะ เธอบอกว่าอีกสิบนาทีจะมาถึงที่นี่ค่ะ”
จอร์จพยักหน้ารับ
“งั้นหนูลิลลี่มีอะไรก็ไปทำเถอะ ฉันจะนั่งรอเจ้าดีแลนมันอยู่ตรงนี้แหละ”
“อีกตั้งหลายนาทีกว่าคุณดีแลนจะมาถึง ให้ลิลลี่อ่านหนังสือพิมพ์ให้ฟังก่อนดีกว่านะคะ แล้วถ้าคุณดีแลนมาถึงแล้ว ลิลลี่ค่อยไปค่ะ”
สายตาของชายชราที่มองมาเมื่อเข้าใจความรู้สึก จอร์จระบายยิ้ม พลางพยักหน้าตกลง
“ก็ดีเหมือนกัน งั้นอ่านข่าวเศรษฐกิจให้ฉันฟังก็แล้วกัน”
“ค่ะ คุณจอร์จ”
หนังสือพิมพ์ถูกคลี่ออกและไม่นานเสียงหวานก็กังวานดังข
