ตอนที่ : 8 ควบคุม

1845 คำ

4 ควบคุม ธีร์ตื่นเช้าขึ้นมา นั่งเอนหลังชันเข่ามองคนด้านข้าง ชลธารหลับลึกมาตลอดทั้งคืน หนที่สองในห้องน้ำนั้น พอเขาทำกิจเสร็จ หญิงสาวถึงกับทรุดตัวคล้ายน็อกลงไปแบบดื้อ ๆ เดือดร้อนเขาต้องอาบน้ำให้ แล้วอุ้มพาไปใส่เสื้อเข้านอน ‘นี่เมียเก็บหรือลูกกันแน่’ เขาไล้ปลายนิ้วบนแก้มนุ่มเล่นเบา ๆ คนหลับรำคาญจนต้องนิ้วเขาปัดทิ้ง เลยก้มลงไปหอมเสียฟอดใหญ่ ๆ แทน “ฮื้ม” เพราะแก้มหอม ๆ กับกลิ่นกายสาวอุ่น ๆ ทำให้เขาซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่น ยิ่งถลำลึกลงไปเรื่อย ๆ “อือ คุณธีร์ทำอะไรคะ” คนถูกปลุกงัวเงียขึ้นมาถาม คนที่กำลังจะล้วงมือ เข้าไปในเสื้อยืดตัวใหญ่ของเธอ “ลักหลับคนขี้เซา” “หา !” คนตกใจรีบลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว เธอยังจำเมื่อคืนนี้ได้เป็นอย่างดี ทุกอย่างเหมือนล่องลอยอยู่ในความฝัน ประหนึ่งว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง ‘บ้าน่าไม่ใช่ครั้งแรกสักหน่อย’ “ตื่นสักทีนะ ผมว่าถ้ายังไม่ตื่น ผมจะลักหลับจริง ๆ ด้วย” ธีร์ดึงตัวของคนตรงหน้า เข้ามาสวมกอดเอาไว้แบบหลวม ๆ ดันปลายคางมนขึ้น อมยิ้มนิด ๆ ก่อนจูบปากนุ่มรับเช้าวันใหม่ “ตัวนุ่มนิ่มดีจังผมชอบ” คนพูดทั้งกอดทั้งขยำ ทุกส่วนดูเต็มไม้เต็มมือไปหมด “ไปอาบน้ำก่อนเถอะค่ะคุณธีร์” คนอายจนหน้าแดง ดันอกเขาออกเบา ๆ “เดี๋ยวหลังอาบน้ำเสร็จ ผมมีเรื่องต้องคุยกับคุณนะหวาน” เขาบอกเหมือนมีเรื่องสำคัญ “ได้ค่ะคุณธีร์” ธีร์ก้าวเท้าลงจากเตียงนอน ไม่วายดึงคนบนเตียงให้ลุกตามไปด้วย แต่ชลธารกลับขืนตัวเองเอาไว้ ไม่ยอมให้เขาดึงขึ้นได้ “คุณธีร์อาบก่อนเลยค่ะ เดี๋ยวหวานอาบทีหลัง” คนพูดกำผ้าห่มนวมเอาไว้แน่น เธอจำได้ดีว่าการอาบน้ำสองคนนั้น มันอันตรายแค่ไหน “ได้หวานได้ผมไม่รีบ อีกตั้งหนึ่งปี” ได้ยินเขาบอกแบบนี้แล้ว หญิงสาวเกิดใจหายวาบขึ้นมา ยิ้มเจื่อน ๆ มองตามหลังคนเดินเข้าห้องน้ำไป สักพักใหญ่ ๆ เขาก็ออกมาจากห้องน้ำ ด้วยผ้าขนหนูแค่ผืนเดียว ธีร์เดินไปนั่งเป่าผมตรงโต๊ะกระจก คนบนเตียงรีบเข้าห้องน้ำต่อจากเขา ชลธารรีบอาบน้ำให้เร็วที่สุด เพราะกลัวว่าเขาจะรอนาน เหมือนว่าธีร์คงมีเรื่องสำคัญต้องคุยกับเธออยู่ หญิงสาวออกจากห้องน้ำมา เห็นเขายังอยู่ในชุดผ้าขนหนูแค่ผืนเดียว คงใช้เวลาทาครีมกับเป่าผม อยู่นานพอสมควร ดูแลผิวพรรณดีแบบนี้นี่เอง ผิวเขาถึงได้ดูสุขภาพดีแบบนี้ ส่วนเธอนั้นใช้เสื้อคลุมอาบน้ำของเขาไปก่อน เพราะยังไม่ได้มีเป็นของตัวเอง ปกติอยู่ห้องคนเดียว เธอใช้แค่ผ้าขนหนูเหมือนเขานี่แหละ “หวาน” ธีร์เรียกหญิงสาวขณะเดินไปทางตู้เสื้อผ้า “คะคุณธีร์” คนที่นั่งรอเขาสวมเสื้อผ้าอยู่บนเตียงนอนยิ้มรับเสียงเรียก “อย่าลืมกินยาคุมฉุกเฉินด้วยล่ะ ในห้องน้ำผมไม่ได้ระวัง” เขายิ้มระหว่างบอก “...ค่ะ” ได้ยินแล้วชลธารนึกตกใจขึ้นมา เขารอบคอบเหมือนชินกับเรื่องนี้ แต่เธอสิไม่น่าพลาดเลย “แล้วก็จัดการเรื่องคุมกำเนิดด้วยนะ ยาคุมน่ะ ต่อไปผมจะไม่ใช้ถุงยางแล้วนะ” “ค่ะ” คนตอบรับกะพริบตาถี่ ๆ ยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องนี้ เห็นทีต้องไปปรึกษาเภสัช ที่ร้านขายยาเสียแล้ว “อย่าทำหน้างงสิไม่ใช่เด็กนะ จะได้ไม่รู้ว่าอาชีพแบบนี้ต้องดูแลตัวเองกับลูกค้ายังไง” เขาตำหนิหลังเห็นสีหน้างงงวยของหญิงสาว ชายหนุ่มไม่อยากวุ่นวายภายหลัง “เข้าใจไหม” เขาเน้นอีกรอบเมื่ออีกฝ่ายเอาแต่นิ่งเฉย “ค่ะ ๆ หวานเข้าใจค่ะคุณธีร์” หญิงสาวรีบพยักหน้าลง ไม่อยากให้เขาคิดว่าเธอไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย “งั้นก็ดี วันนี้วันหยุดคุณก็ไปขนกระเป๋ามาไว้นี่แล้วกัน ผมไม่ได้อยู่นี่ตลอดนะ อยู่บ้านเป็นส่วนใหญ่” “เหรอคะ” เป็นเรื่องใหม่ที่เธอเพิ่งรู้ มิน่าล่ะ เสื้อผ้าในตู้ถึงได้น้อยชิ้นผิดปกติ “ใช่ แต่ช่วงนี้อาจจะมาบ่อยหน่อย” เขาอมยิ้มนิด ๆ สื่อให้รู้ว่ามาบ่อยเพราะอะไร “เอ่อ ค่ะ” ชลธารกลืนน้ำลายหลังได้ยิน ของใหม่ก็แบบนี้สินะ อีกไม่นานเขาคงเบื่อ มองเขาหันหลังไปเปิดตู้เสื้อผ้า ความคิดบางอย่างแล่นเข้ามาในหัวของหญิงสาว “คุณธีร์คะ” “หืมว่าไง” คนที่กำลังติดกระดุมเสื้อเชิ้ต หันกลับมาถาม “คุณธีร์ต้องมีตารางนัดไหมคะ” “ตารางนัดอะไร” เขาเลิกคิ้วสงสัย “ก็แบบว่าคนอื่น ๆ น่ะค่ะ” “คนอื่น ๆ” ธีร์นิ่วหน้าหนักกว่าเดิม “ค่ะ ก็คนที่เป็นเหมือนหวานไงคะ ถ้ามีหลายคนต้องทำตารางนัดไหมคะ” “หวานนี่คุณคิดว่าผมบ้ากามหนักมาก ขนาดมีอีหนูซุกซ่อนไว้ที่อื่นอีกเหรอ” เขาหงุดหงิดหลังได้ยินคำถาม “มันปกติของคนแบบพวกคุณไม่ใช่เหรอคะ” คำว่า อีหนู มันบาดหูคนได้ยินเหลือเกิน นี่เธอกลายเป็นอีหนูของเขาไปแล้วจริง ๆ ธีร์สูดลมหายใจเข้าปอดลึก ๆ ก่อนจะระบายออกมาอย่างยาวเหยียด เขาเดินไปทรุดตัวลงบนเตียงนอน ด้านข้างของคนถาม นี่ชลธารคิดว่าเขาเป็นพวกมักมากในกาม จนต้องมีเมียเก็บไว้หลาย ๆ คนอย่างนั้นเหรอ “ฟังผมนะหวาน” เขาทำเสียงขรึม คนได้ยินก็หันมามองตรง ๆ “ค่ะคุณธีร์” “ผมไม่เคยมีเมียเก็บคุณเป็นแรก” “อ๋อค่ะ” “อ๋อค่ะ นี่คืออะไร” ธีร์คิดว่าเขาจะได้ยินคำพูดแปลกใจ หรือดีใจอะไรออกมา “คุณคงซื้อเป็นครั้งคราว” “ไม่ใช่” เขาหลับตาถอนหายใจดัง ๆ ออกมา “อ้าว แล้วยังไงคะ” “ผมไม่ต้องซื้อ ส่วนใหญ่ก็เต็มใจทั้งนั้น” เขายิ่งอธิบายยิ่งรู้สึกปวดหัว ทำไมชลธารถึงได้เป็นคน เข้าใจอะไรยากแบบนี้นะ “แต่คุณธีร์ก็ซื้อหวานนี่คะ ที่ร้าน” “นั่นมันเป็นงาน ลูกค้าเขาอยากไปร้านนั้น ปกติผมไม่” ธีร์ทำเสียงงึมงำในคอตอนท้าย ชลธารก็ตั้งใจฟังตาแป๋ว “ไม่อะไรนะคะ” “ไม่ค่อยได้เข้าร้านแบบนั้นหรอก” คำตอบมาไม่เต็มเสียง “แปลว่าก็เข้าอยู่” “หวาน” เสียงทุ้มนิ่ง ๆ จากเขา “คะ” ทำให้ชลธารใจคอไม่ดีขึ้นมา “คุณกำลังล้ำเส้นผมอยู่หรือเปล่า” ธีร์ยิ้มแต่ปาก ดวงตาไม่ได้ยิ้มตามด้วยเลย มองชลธารด้วยสายตาคาดโทษ “ขอโทษค่ะคุณธีร์ หวานจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วค่ะ จะไม่พูดถึงเรื่องนี้ด้วย” คนรู้ตัวว่ากำลังก้าวก่าย เรื่องส่วนตัวของเขา รีบเอ่ยขอโทษด้วยความรู้สึกผิด “ผมยังไม่ได้ทำข้อตกลงกับคุณ อย่างเป็นทางการเลยนะหวาน ผมต้องมีกฎไว้คุมความประพฤติของคุณนะ คุณรับไหวไหม” ธีร์คิดว่าเขาจำเป็นต้องคุมหญิงสาว ให้อยู่ในโอวาท “รับไหวค่ะคุณธีร์” แม้ยังไม่รู้ว่ากฎที่เขาพูดถึง มีเรื่องอะไรบ้าง แต่เธอจำต้องรับปากเพื่อตามใจเขาไว้ก่อน “ถ้าข้อไหนรับไม่ได้ให้แย้งผมได้เลยนะ เดี๋ยวผมจะพิจารณาเอง ว่าคุณควรได้ไปต่อไหม” เขาพูดเหมือนกำลังนั่งสัมภาษณ์งานกันอยู่ ชลธารได้แต่พยักหน้าหงึก ๆ เธอจะมีสิทธิ์แย้งอะไรได้อีก ใช้เงินที่ได้มาเกือบหมดไปแล้วด้วย ภาวนาอย่างเดียวขอให้เขาพอใจและไม่ยกเลิกข้อตกลง หรือขอเงินคืนก่อนครบกำหนดเวลา อีกอย่างเขาเป็นเจ้าของบริษัท จะหักเงินเดือนเธอคืน ก็เป็นเรื่องง่ายแสนง่าย “เข้าใจก็ดี เอาเป็นว่าข้อแรก ห้ามให้ใครรู้เรื่องระหว่างเราเด็ดขาด ไม่ว่าเพื่อนสนิทหรือแม้แต่ครอบครัว ข้อสองห้ามเรียกร้องอะไรเพิ่มอีก เช่นข้าวของเงินทอง เว้นแต่ว่าผมจะเป็นคนซื้อให้เอง ข้อสามเวลาผมอยากผมต้องได้ เว้นแต่ว่าเป็นวันนั้นของเดือน ต้องแจ้งผมล่วงหน้า ไม่ใช่ให้มาเก้อรู้ไหม” เขาเว้นจังหวะเพื่อมองหน้าคนฟัง “รู้ค่ะ” “ต่อไปข้อสุดท้าย ตั้งใจฟังให้ดี ๆ นะหวาน เพราะว่ามันค่อนข้างสำคัญ” เขามองหน้าชลธารตรง ๆ เอียงหน้าลงเหมือนถามอีกครั้งว่าเข้าใจไหม “ค่ะคุณธีร์” “ห้ามปล่อยท้องเด็ดขาด ! อย่าคิดจับผมด้วยเรื่องนี้เพราะผมไม่เอาเด็กไว้หรอก หากจำเป็นต้องเอาไว้ ผมก็เอาแค่เด็ก ไม่เอาแม่แน่นอน” เขาขู่ให้กลัวไว้ก่อน และได้ผลอยู่ไม่น้อย เพราะชลธารหน้าซีดทันทีที่ฟังจบ “ทวนให้ผมฟังได้ไหม” เขาย้ำความเข้าใจอีกครั้ง “ทวนเหรอคะ” อีกคนทำหน้างง ๆ เล็กน้อย “ก็ใช่น่ะสิ นี่อย่าบอกนะ ว่าคุณไม่ได้ตั้งใจฟัง ที่ผมพูดไปทั้งหมดนี่” ธีร์ทำตัวเหมือนครูจับผิดนักเรียน “หวานตั้งใจฟังสิคะคุณธีร์” ชลธารรีบแก้ต่างให้ตัวเอง “งั้นทวนมา” เขาเลิกคิ้วสูง อีกคนก็ยิ้มแหย ๆ คืนมา ก่อนจะเริ่มต้นท่อง เป็นนกแก้วนกขุนทองให้เขาฟัง “ข้อหนึ่งห้ามให้คนอื่นรู้เรื่องนี้ ข้อสองห้ามขอเงินเพิ่ม ข้อสามห้ามคิดจับคุณธีร์ด้วยการตั้งท้อง ถึงท้องก็เอาแค่ลูกไม่เอาแม่ค่ะ” ถึงจะเปลี่ยนคำพูดไปบ้าง แต่ความหมายก็ตรง ทว่าดันขาดไปอีกข้อนั่นสิ “อีกข้ออะไร” คนตั้งกฎเริ่มชักสีหน้าใส่ ชลธารกะพริบตาถี่ ๆ นิ่งไปชั่วครู่หนึ่ง ก่อนจะตาโตขึ้นเมื่อนึกออก “เอ่อ อ้อ เป็นวันนั้นของเดือนต้องบอกก่อนค่ะ” “ไม่ใช่ !” เขาแทบจะตะคอกใส่ด้วยความหงุดหงิด “ไม่ใช่ได้ไงคะ ก็คุณธีร์พูดเองเมื่อกี้” ชลธารจำได้แม่นว่าเขาพูดเรื่องนี้จริง ๆ ไม่ผิดแน่นอน “นั่นไม่ใช่ใจความสำคัญของข้อนี้ เป็นแค่ตอนท้าย คิดดูใหม่” คุณครูจอมเฮี้ยบ ยังไม่ยอมเฉลยข้อสอบ ชลธารก้มหน้าลงพยายามใช้ความคิดอย่างหนัก เธอไม่ได้ความจำสั้นหรือเสื่อม แต่ตกใจกับข้อสุดท้ายของเขามากไป จนลืมเรื่องอื่นไปเสียหมด ค่อย ๆ คิดทบทวนดูใหม่อีกรอบ ดวงตาคู่สวยเปิดกว้างขึ้นอีกครั้ง “คิดออกแล้วค่ะคุณธีร์” “อะไร” “ถ้าคุณธีร์อยากนอนกับหวาน หวานห้ามปฏิเสธค่ะ” คำพูดฉะฉานเกินเหตุ จนธีร์ต้องถอนหายใจออกมาดัง ๆ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more