ตอนที่ 2

2498 คำ

ดาริกาโทรศัพท์หาศศิมาได้พักใหญ่ คนที่รออยู่จึงมาถึง พร้อมด้วยรอยยิ้มสดใส ดาริการู้สึกว่า ใบหน้าคงมีเลือดฝาด เพราะ ใบหน้าร้อนผ่าวขึ้น มา เมื่อได้เห็นรอยยิ้มสวยๆ ของคนรักที่มีแววตาทะเล้นๆ แฝงอยู่ “คิดถึงค่ะ” คำทักทายของศศิมา ทำให้ดาริกายิ่งรู้สึกเขินอายมากขึ้น โดยเฉพาะคนที่เพิ่งมาถึง ก้มลงมาจูบเธอเบาๆ หลังจากคำทักทาย “พี่ศศิ ทำรุ่มร่ามนะคะ” ดาริกาพูดแกมดุ แต่ก็ยังคงอมยิ้มกับความน่ารักของศศิมา “จูบแฟน ผิดตรงไหนกันคะ อายหรืออย่างไรกันคะ เป็นแฟนพี่น่ะ ถึงจูบในที่สาธารณะไม่ได้” ศศิมายิ้ม ด้วยความอยากแกล้ง จึงจ้องมองดาริกา ไม่วางตาและขยับเข้าใกล้มากขึ้น พร้อมกับประทับรอยจูบไปอีกครั้ง “เป็นห่วงพี่ศศิ นั่นแหละ ดาวน่ะ เด็กกะโปโล ไม่มีใครรู้จัก” “ไม่ต้องห่วงอะไรเลย พี่รักดาวมากนะ ก็แค่การแสดงความรัก ต่อหน้าพ่อกับแม่ พี่ก็ทำแบบนี้กับดาว อย่ากังวลเลยคนดี ตอนนี้แฟนของดาวหิวมาก ทานอะไรดีล่ะ” ศศิมาออกอาการอ้อนคนรัก เพราะดาริกาจะเป็นคนดูแลเอาใจใส่เรื่องอาหารการกินอย่างสม่ำเสมอ ทั้งในบ้านและนอกบ้าน “ถ้าอย่างนั้น ดาวสั่งให้นะคะ ถ้าไม่อยากทาน ก็บอกนะ” ดาริกายิ้ม หยิบรายการอาหารออกมาดู ซึ่งศศิมาพยักหน้า เมื่อได้ยินดาริกาพูดชื่อของอาหารขึ้นมา “ตามนั้นเลย น่ารักจริงๆ แฟนพี่” ศศิมาอมยิ้ม ส่งสายตาหวานๆ ให้ ดาริกา ซึ่งรู้ว่า โดนแกล้งตั้งแต่จูบทักทายแล้ว “หวานขนาดนี้ แอบไปทำอะไรผิดมาหรือเปล่าคะ หรือแวะร้านพี่บุ๊ค มาล่ะสิท่า” “รู้ทันจริง ซื้อของไปใส่ตู้เย็นให้ที่บ้าน แล้วแวะคุยกับบุ๊คแป๊บนึง เจอยายพราวด้วย ยังถามถึงดาวเลย ไม่เห็นแวะไปที่ร้านบ้าง” ศศิมายิ้มกว้างขึ้น เมื่อพนักงานโรงแรมยกอาหารมาวางให้ที่โต๊ะ “ดาวไม่ค่อยว่างเลย พี่ศศิเลยต้องขับรถเทียวไปเทียวมานี่ไง เหนื่อยไหมคะ” ดาริกาถาม “เหนื่อย และเมื่อยมากค่ะ” ศศิมาพูดยิ้มๆ มองอาหารที่วางอยู่ตรง หน้า เพราะรู้ดีว่า ดาริกาเข้าใจว่า ควรจะทำอย่างไร “ป้อนก็ได้ ถ้าไม่อายคนอื่น” ดาริกามองไปรอบๆ มีคนอยู่ไม่มากนัก “อายทำไมล่ะ ดาวนั่นแหละ อายหรือเปล่า” ศศิมาถาม แล้วเอามือแนบไปที่แก้มของดาริกาอย่างแผ่วเบา “ห่วง พี่ศศิมา มากกว่า สงสารคนบ่น เมื่อย ไม่มีแรงทานข้าวเอง น่าสงสารมากเนอะ” ดารินพูดด้วยน้ำเสียงกวนๆ “ทำมาพูดกวนนะ จะทันได้กลับบ้านไหม คิดถึงจะแย่ เปิดห้องที่นี่เลยดีกว่า อยากได้ไอตัวอุ่นๆ หอมๆ ของดาวจะแย่แล้ว ไม่กินข้าวก็ได้นะ” ศศิมาหัวเราะ เมื่อเห็นดาริกาถลึงตาใส่ “ลามก นะ พี่ศศิ” ดาริกาก็หัวเราะออกมาเช่นกัน สองสาวนั่งคุยกันจนเพลินไม่ได้สนใจว่า มีคนเดินเข้ามาหยุดยืนอยู่ใกล้ๆ จนกระทั่งได้ยินเสียงกระแอมดังขึ้น “อะแฮ่ม ลืมมือเอาไว้ที่บ้านหรือคะ พี่ศศิ” เสียงของพระพายทำให้ดาริกาตกใจเล็กน้อย อันที่จริงต้องเรียกว่า มากน่าจะดีกว่า เพราะช้อนส้อมที่อยู่ในมือแทบร่วง “อ้าว ว่าเดี๋ยวจะโทรฯ ไปหาพอดีเลย สบายดีนะ ไต้ฝุ่น” ศศิมาลุกขึ้นยืน ดาริกาปฏิบัติตาม ยิ้มแหยๆ ให้กับพระพาย ซึ่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตร “ตกลง ลืมมือไว้ที่บ้านอย่างนั้นหรือเปล่าคะ” พระพายยังไม่หยุดพูดแซว ศศิมายิ้มๆ มองไปทางดาริกาที่แก้มแดงเป็นลูกตำลึงด้วยความเขินอาย “มีคนน่ารัก ช่วยป้อน ก็ต้องมีลีลาปวดเมื่อยกันบ้าง ไต้ฝุ่น กับ ดาวคงยังไม่รู้จักกัน ดาวจ๋า นี่สาวไฮโซ นามว่า พระพาย ชื่อเล่น ไต้ฝุ่น แล้วนี่ก็ ดาริกา เรียกดาวก็ได้จ้ะ แฟนพี่เอง” ศศิมาโดนหยิกเข้าที่ขา หลังจากแนะนำดาริกาว่าเป็นแฟน “พี่ศศิคะ แนะนำละเอียดไปไหม” ดาริกาหยิกเข้าที่แขนอีกครั้ง ทำเอาพระพายอมยิ้มกับความน่ารักของทั้งสองคน “พี่กับไต้ฝุ่นสนิทกันค่ะ เมื่อก่อนบ้านอยู่ติดกันเลย วิ่งเล่นด้วยกันมา แต่เล็กแต่น้อย เหมือนพี่น้อง สาวคนนี้ลูกโทนเหมือนพี่นั่นแหละ เลยนับถือกันเป็นพี่เป็นน้อง แต่ช่วงหลังๆ ไม่ค่อยได้เจอกันสักเท่าไหร่นัก” ศศิมาอธิบาย ดาริกาพยักหน้า แต่ไม่คิดมาก่อนว่า ศศิมาจะสนิทกับพระพายมากขนาดนี้ “ดาวมีอะไรจะเล่าให้ฟังด้วยค่ะ เอาไว้ขากลับนะคะ” ดาริกายิ้มจ๋อยๆ ให้พระพาย “คุณนักข่าว กลับไปแล้วหรือคะ” พระพายถามดาริกา “ค่ะ” ดาริกาตอบเสียงอ่อยๆ “สองคนนี้มีอะไรกัน ดาวดูแปลกๆ นะ เรา” ศศิมาถาม “กับดาว ไม่มีหรอกค่ะ พี่ศศิ” พระพายพูดขึ้น ทำให้ดาริกายิ้มออก แอบนึกถึงหน้าเพื่อนรักขึ้นมาทันที ถ้าเกิดรู้ว่า พระพายกับศศิมาสนิทกันจะว่าอย่างไรบ้างนะ หาเรื่องท้ารบกันตั้งแต่แรกพบแบบนี้ “ยายพลอย หรือ” “ค่ะ” ดาริกาพูด แต่น้ำเสียงอยู่ในลำคอ “เมื่อไหร่ปาร์ตี้กันดีคะ ไหนๆ ก็เข้ากรุงมาแล้ว บ้านพี่หรือบ้านฝุ่นดี” พระพายรู้ว่า ดาริการู้สึกอึดอัด จึงชวนศศิมาเปลี่ยนเรื่องคุย “ที่ไหนก็ได้นะ ที่ไต้ฝุ่นสะดวก” “บ้านดาวไหมคะ ถ้าไม่รังเกียจ บ้านหลังน้อยๆ” ดาริกาหัวเราะแหะๆ อยากเลี้ยงแก้ตัวที่ทั้งเพื่อนและตัวเธอนั้น พูดถึงพระพายในทางที่ไม่ดีนัก “ไม่รังเกียจเลยค่ะ แต่จะรบกวนเกินไปหรือเปล่า” พระพายพูดออกตัว “ยินดีค่ะ คิดเสียว่า ขออภัยแทนเพื่อนก็แล้วกัน” ดาริกาพูดอ้อมแอ้ม “ถ้าอย่างนั้นก็บ้านดาว ค่ำนี้เลย ไต้ฝุ่นสะดวกหรือเปล่า” ศศิมาถาม “พร้อมมาก ฝุ่นขอตัวก่อนนะคะ รู้สึกตัวเองมานั่งเป็นก้างขวางคออย่างไรไม่รู้ จะเปิดห้องก็บอกพนักงานนะคะ พี่ศศิ” พระพายอมยิ้มมองสบตากับทั้งศศิมาและดาริกา คนหนึ่งหัวเราะออกมา แต่อีกคนยิ้มอายๆ “ดีเหมือนกันนะ นะ ดาว นะ” “ล้อเล่นแบบนี้ ดาวโกรธจริงๆ นะ พี่ศศิ” ดาริกาบ่นงึมงำ “เจอกันค่ำนี้ แจ้งพิกัดทางโทรศัพท์ให้ทราบด้วยนะคะ” พระพายบอก “ยินดีค่ะ เดี๋ยวให้พี่ศศิจัดการให้ค่ะ บายค่ะ คุณพระ เอ่อ พระพาย” ดาริกาอมยิ้มเมื่อนึกถึงชื่อ พระเพลิง ซึ่งเพื่อนรักของเธอใช้เรียกแทน พระพาย “ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ ดาว แล้วเจอกันนะคะ พี่ศศิ มีเรื่องจะคุยด้วยเยอะมาก” พระพายพนมมือไหว้ศศิมา ก่อนที่จะเดินจากไป “ไม่เห็นหยิ่งเลย ตัวจริงสวยมากๆ” ดาริการำพึงออกมา “งอนนะคะ ชมคนอื่นแบบนี้” ศศิมายื่นหน้ามาหาดาริกา “พี่ศศิสวยกว่าค่ะ ยิ่งตอนไม่มีเสื้อผ้าอะนะ” ดาริกาหัวเราะคิกคัก “ปะ เปิดห้อง รอไม่ไหวแล้วนะ ยังมาพูดยั่วพี่อีกนะ เนี่ย” ศศิมาพูดยิ้มๆ แกล้งทำท่าจะลุกขึ้น “กลับบ้านดีกว่า ต้องไปซื้อของเตรียมไว้ให้คุณพระพายด้วย กลับถึงบ้านอย่างว่าง่าย จะอาบน้ำให้ รับรองตัวหอมแน่นอน ตกลงไหมคะ” ดาริกาพูดยิ้มๆ “อาบน้ำกัน อาบน้ำกัน ปะ กลับบ้านเถอะ ถ้าช้ากว่านี้ พี่จะจับดาวถอดเสื้อผ้าออกกลางห้องอาหารนี้เลยนะ” ศศิมาอมยิ้มมองสบตากับดาริกา “ทะลึ่งนักนะคะ ขอกอดหน่อยคิดถึงจะแย่” ดาริกาพูดอ้อน “หายเหนื่อยเลย พี่รักดาวนะ รักมาก” “ดาวก็รักพี่ศศิ รักมากกว่าด้วย” “ดีมากค่ะ น่าฟัดจริงๆ แม่คนน่ารัก” ศศิมาหยิกแก้มทั้งสองข้างของ ดาริกาเป็นการหยอกเอิน พระพายเดินยิ้มๆ เข้ามาในห้องทำงาน กุลธิดาเห็นเข้าก็แปลกใจ ไม่รู้ว่า ไปอารมณ์ดีมาจากไหน ก่อนออกไปยังเดินหน้ามุ่ยอยู่เลย “อารมณ์ดี เรื่องอะไรมาคะ” กุลธิดายิ้มให้พระพาย “ฝุ่นก็อารมณ์ดีแบบนี้ทุกวันอยู่แล้วนะคะ พี่กุล” พระพายพูดยิ้มๆ “เหรอคะ หน้านิ่งทั้งวัน อารมณ์ดีตรงไหนกัน” “ตรงนี้ ในห้องนี้ ยิ้มได้ หัวเราะได้ ออกไปเดินยิ้มเรื่อยเปื่อยข้างนอก คนอื่นจะว่า บ้าไหมล่ะคะ” “ตกลงไปอารมณ์ดี เรื่องอะไรมาคะ” กุลธิดาถามอีกครั้ง “เย็นนี้มีปาร์ตี้ บ้านแฟนพี่ศศิค่ะ” “แฟนผู้หญิง ใช่หรือเปล่าค่ะ” “ค่ะ ชื่อดาว หน้าตาน่ารัก อัธยาศัยดีทีเดียวค่ะ ไปด้วยกันนะคะ พี่กุล” “ตามสบายเถอะคะ พี่กลับบ้านไปนอนอ่านหนังสือ สบายกว่า ขอให้สนุกนะคะ” กุลธิดายิ้ม และก้มหน้าอ่านเอกสารที่วางอยู่ต่อ เสียงรถยนต์มาจอดที่หน้าบ้าน เจ้าบ้านกับศศิมารีบออกมาต้อนรับในทันที แขกที่นัดหมายเอาไว้ สวมกางเกงยีนส์รัดรูปกับเสื้อเชิ้ตสีขาว ดูสวยเก๋ในความรู้สึกของคนที่ได้พบเห็น โดยเฉพาะดาริกา เมื่อได้เห็นพระพายทีไร ต้องแอบคิดถึงพิมพ์พลอยตลอด ยิ่งได้ เห็นพระพายในเวลานี้ รวมถึงการได้พูดคุยอย่างเป็นกันเองเมื่อตอนกลางวัน และการบอกเล่าเกี่ยวกับตัวพระพายจากศศิมา ทำให้ดาริการู้สึกว่า ผู้หญิงคนนี้ท่าทางจะไม่ธรรมดา มีอะไรหลายๆ อย่างในตัว โดยเฉพาะคำนี้ น่ารักเป็นบ้า ดาริกาแอบยิ้ม “อยากให้ ยายพลอยมาเห็นจริงจริ๊ง ไหนยะ สาวหยิ่งของเธอ” ดาริกาคิดอยู่ในใจ แค่เพียงครู่เดียว สายตาก็เหลือบไปเห็นรถยนต์ของพิมพ์พลอยเคลื่อนเข้ามาและกำลังจอดต่อท้ายรถสปอร์ตคันโก้ของพระพาย “เหมือนนัดกันเลยนะ” ศศิมาพูดขึ้น “ดาวเปล่านะคะ พลอยไม่ได้บอกว่า จะมา ดาวไม่ได้บอกว่า มีปาร์ตี้ที่บ้านด้วย ไอ้พลอยมันมาเอง แต่งานจะเข้าไหมล่ะคะ พี่ศศิ” พระพายอมยิ้ม เมื่อหันไปมองตามสายตาของเจ้าบ้าน “บ้านดาว กว้างพอที่จะให้ฝุ่นกับคุณนักข่าวตีกันไหม” พระพายหัน มาถาม ดาริกายิ้มแหยๆ หันไปมองสบตากับศศิมา “ต้องเรียกว่า ฟ้ากำหนด ดีเหมือนกันหลายคนคงสนุกดี” ศศิมาพูดยิ้มๆ เพราะรู้จักทั้งสองคนดีทั้งพระพายและพิมพ์พลอย “บ้านจะบึ้ม มากกว่า มั้งเนี่ย” ดาริการำพึงออกมาเบาๆ พิมพ์พลอยมองดูรถสปอร์ตที่จอดอยู่ ไม่ทันมองว่า มีใครอีกคนยืนอยู่กับศศิมาและดาริกา พอเห็นเข้าหน้าตาที่ยิ้มร่ามา ก็หุบลงในทันที พระพายเห็นเข้าก็ยิ้มๆ นึกขำ แต่ดูไปดูมา พิมพ์พลอยก็น่ารักดี ถึงแม้จะไม่ยอมญาติดีด้วยสักเท่าไรนักก็ตาม “เหมือนจะโชคไม่ค่อยดีนะ วันนี้” เดินมารวมกลุ่มกับคนที่ยืนอยู่หน้าบ้าน พิมพ์พลอยรำพึงออกมา อยากให้คนที่ไม่ค่อยชอบขี้หน้านักได้ยิน “มีอะไรซ่อนไว้ในปากนะ คนเรา” พระพายพูดยิ้มๆ ดาริกากับศศิมาหันมายิ้มให้กัน และพยายามกลั้นหัวเราะเอาไว้ “สวัสดีค่ะ พี่ศศิ อะ ไอ้ดาว ขนมของชอบแก รู้งี้ไม่มาน่าจะดีกว่า” “ดีกว่า อะไรคะ” พระพายถาม “ไม่ได้พูดด้วย แล้วก็ไม่ใช่เพื่อนเล่นนะ” พิมพ์พลอยหันมาประจันหน้า กับพระพายที่ยิ้มๆ มองสบตากับศศิมา “มาแล้ว ก็อย่าเพิ่งกลับ กินอะไรกันก่อน คิดถึงจะแย่ กว่าจะได้เจอ แม่นักข่าวสาวสวย” ศศิมายิ้มให้พิมพ์พลอย “ขอกอดทีคะ พี่ศศิ คิดถึงเหมือนกัน คิดถึงมากๆ คิดถึงรีสอร์ทลมเย็นๆ และอาหารแสนอร่อยที่สุด ไว้จะหาวันว่างไปให้เลี้ยงดูปู เสื่อนะคะ” พิมพ์พลอยเข้าสวมกอดศศิมา แล้วยิ้มๆ แกล้งทำเป็นกอดแน่นๆ ชำเลืองมองไปทางเพื่อนรัก ซึ่งกำลังทำหน้ายักษ์ใส่อยู่ “อย่าเยอะนัก แฟนฉันนะ แก” ดาริกาทำเป็นพูดเสียงเข้ม “ฝุ่นขอไปด้วยคนนะ” พระพายพูด แล้วหันไปยิ้มทะเล้นให้พิมพ์พลอย “รถที่ขับน่ะ มันเปลืองน้ำมัน ประหยัดบ้างก็ดีนะ ใครๆ เขาก็รู้ว่า ไฮโซและรวยมาก ขับรถธรรมดาก็ได้มั้ง” พิมพ์พลอยเริ่มพูดต่อ ปากต่อคำ “เจ้าค่ะ คราวหน้าจะขับโฟล์คเต่ามา คุณนักข่าวจะมาอีกเมื่อไหร่ล่ะ” “กลับดีกว่า เดี๋ยวมีชกปาก” พิมพ์พลอยพนมมือไหว้ศศิมา ทำท่าจะหันหลังกลับไปขึ้นรถ “กลัวละสิ ต่อปากต่อคำสู้ไม่ไหว” พระพายรำพึงออกมา ทำทีเป็นไม่ ได้สนใจ เดินเข้าบ้านไปก่อน ปล่อยให้พิมพ์พลอยยืนมอง รู้สึกอยากจะโดดไปขย้ำคอให้ตายคามือ “กลัวปะล่ะ ไอ้พลอย” ดาริการู้ดีว่า อย่างไรเสียพิมพ์พลอยคงไม่ยอมแน่ ยิ่งคนที่ไม่ชอบขี้หน้า ท้าทายขนาดนี้ “แกก็รู้จักฉันดี นอกจากรวย แซ่บ แล้วยังกวน เอ่อ กวน” พิมพ์พลอยไม่กล้าพูด เพราะเกรงใจศศิมา “กวนตีน ใช่มะ” ทั้งสามสาวที่ยังยืนอยู่หน้าบ้านหัวเราะกันเสียงลั่น “พี่ศศิ พูดดังไป เดี๋ยวไต้ฝุ่นได้ยินเข้านะ” ดาริกาพูดเตือนศศิมา “ได้ยินก็ช่างมันสิ พี่ไม่ได้ว่า แค่พูดแทน ไอ้พลอย” “ขอบคุณมากค่ะ รักพี่ศศิ ม๊ากมาก” พิมพ์พลอยทำท่าจะเข้าไปกอด ศศิมา แต่ดาริกามายืนขวางเอาไว้ก่อน “พอเลย บ่อยไปแล้ว ไอ้พลอย ไปเข้าบ้านดีกว่า” ดาริกายืนกอดอกยิ้มอย่างรู้ทันพิมพ์พลอย “แป๊บนะ ทำตัวไม่ได้ ทำรถหรูๆ ก็ได้วะ” พิมพ์พลอยเอาเท้าไปเตะที่รถสปอร์ตของพระพาย ยิ้มอย่างรู้สึกสะใจ” ศศิมากับดา ริกามองสบตากันแล้วส่ายหน้า “เป็นบ้าปะวะ พลอย ไปเข้าบ้านได้แล้ว” ดาริกานึกขำ ไม่คิดว่าเพื่อนจะเป็นเอามากขนาดนี้ รีบลากพิมพ์พลอยให้เดินตามเข้า มาในบ้านทันที

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more