ตอนที่ 4
1154 คำ
ประตูรถถูกเปิดออกอย่างสุภาพด้วยฝีมือของ
บอดี้การ์ดหุ่นล่ำอย่างเดวิด
พราวพลอยก้าวขึ้นไปบนรถโดยแต่โดยดี ก่อนจะพูดกับคนที่กำลังจะปิดประตูรถด้วยน้ำเสียงอวดดี
หล่อนไม่จำเป็นต้องญาติดีกับเดวิด เพราะถ้าคาดคะเนไม่พลาด ผู้ชายคนนี้เลือกแล้วที่จะอยู่ข้างของสรินนา และก็มองหล่อนว่าเป็นคนไม่ดี
“ความจริงฉันไม่ได้ต้องการให้คุณไปด้วย”
สีหน้าของเดวิดราบเรียบ น้ำเสียงก็ดูนิ่ง จนไม่อาจจะรู้ได้ว่าผู้ชายหน้าหล่อคนนี้กำลังคิดอะไรอยู่
“ผมต้องทำตามคำสั่งของนายจ้างครับ”
จากนั้นเขาก็ดันบานประตูรถให้ปิดลง แม้จะไม่ได้รุนแรง แต่เสียงก็ดังไม่น้อย
พราวพลอยเม้มปากอวบอิ่มสีแดงระเรื่อของตนเองเป็นเส้นตรง ก่อนจะพูดขึ้นอีกครั้ง เมื่อเดวิดก้าวขึ้นมานั่งหลังพวงมาลัยรถ และกำลังบังคับให้รถคันงามแล่นผ่านรั้วบ้านออกไป
“เดี๋ยวคุณส่งฉันที่คอนโดของยายกิ๊บ แล้วจะไปไหนก็ไปได้เลย ถ้าฉันจะกลับตอนไหนฉันจะโทรตามเอง”
“ไม่ได้ครับ”
“ทำไมจะไม่ได้ ในเมื่อนี่มันเป็นคำสั่งของฉัน”
พราวพลอยโมโห
“ผมทราบครับ แต่ผมคงทำตามคำสั่งไร้สาระของคุณไม่ได้”
“นี่นาย!”
พราวพลอยโมโหมาก แต่ก็พยายามควบคุมสติของตัวเองเอาไว้
“ฉันจะจ่ายเงินให้นายมากกว่าที่คุณพ่อจ่าย ถ้านายยอมทำตามคำสั่งของฉัน”
“เงินซื้อผมไม่ได้หรอกครับ”
เขาปรายตาสีฟ้าจัดมองหล่อนอย่างเย็นชา
“และผมก็ไม่นิยมรับงานซ้อนครับ”
พราวพลอยกำมือแน่นด้วยความขัดอกขัดใจ
“ไอ้ฝรั่งบ้า!”
เดวิดไม่ได้โต้ตอบเด็กสาวเอาแต่ใจอย่างพราวพลอย เขาเลือกที่จะขับรถไปเงียบๆ มุ่งหน้าไปตามทางที่หล่อนบอกเอาไว้ตอนแรก
พราวพลอยนั่งหงุดหงิดมาตลอดทาง และทันทีที่รถจอดหน้าคอนโดของเพื่อนสนิท หล่อนก็รีบก้าวลงไปจากรถทันที
จากนั้นก็รีบเดินเร็วๆ เข้าไปในคอนโด คาดหวังว่าเดวิดจะตามมาไม่ทัน แต่เขาก็ไวเหลือเกิน เพราะเพียงแค่หันไปมองแค่เสี้ยววินาทีเท่านั้น เขาก็ก้าวเข้ามาประชิดตัวเสียแล้ว
พราวพลอยหยุดเดินกะทันหัน ทำให้คนข้างหลังหยุดการเคลื่อนไหวไม่ทัน ชนเข้ากับร่างอรชรที่หมุนตัวกลับมาหาเข้าอย่างจัง
“อ๊ะ...”
เมื่อถูกเรือนกายกำยำปะทะเข้ามาหาโดยไม่ทันได้ตั้งตัว หล่อนที่ตัวเล็กกว่ามากก็เสียหลักจะหงายหลังล้มครืน แต่มือใหญ่เคลื่อนไหวเร็วมาก คว้าเอวคอดเล็กเอาไว้ได้ทันพอดิบพอดี
ร่างของหล่อนถูกรั้งเข้ามาหาด้วยแรงที่ไม่อาจควบคุมได้ ทำให้ปะทะเข้ากับแผงอกกว้างที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเข้าอย่างจัง
เดวิดเป็นผู้ชายตัวใหญ่ กล้ามเนื้อที่ต้นแขนและหัวไหล่ก็ใหญ่โตไม่ต่างจากผู้ชายที่ผ่านการใช้กำลังแขนมาอย่างหนักหน่วง กล้ามเนื้อของเขาทะลุผ่านเสื้อเชิ้ตสีขาวที่สวมใส่ออกมาให้เห็นเป็นร่องรอยเลยทีเดียว
พวงแก้มนวลแดงระเรื่อ ช้อนตาขึ้นมองเจ้าของแผงอกกว้างอย่างตื่นตระหนก เขาหรี่ตาแคบจ้องมองมาพอดี เสมือนถูกกระชากเข้าไปในอีกโลกหนึ่งที่เต็มไปด้วยความหอมหวานของแรงสิเน่หา
หล่อนเบิกตากว้าง จ้องมองประสานสายตากับดวงตาคมกริบนั้นโดยไม่อาจจะละสายตาหนีไปไหนได้ เขาตรึงจิตวิญญาณของหล่อนเอาไว้อย่างแน่นหนา
ก้อนเนื้อในอกสั่นไหวรุนแรง กลีบปากอิ่มแห้งผากจนต้องแลบลิ้นออกมาโลมเลียเพื่อคืนความชุ่มชื่น
หล่อนไม่เคยรู้สึกราวกับต้องมนต์สะกดของบุรุษเพศแบบนี้มาก่อนเลย แม้แต่กับวิริยะ เพื่อนชายที่หล่อนเคยศึกษาดูใจด้วยอยู่นานเกือบหนึ่งปี หล่อนก็ไม่เคยรู้สึกหวั่นไหวแบบนี้ด้วยเลย
ตั้งแต่แรกเห็น เดวิดก็ทำให้ทุกสรรพางค์กายของหล่อนตื่นจากหลับใหล แต่หล่อนก็พยายามที่จะเลิกหวั่นไหวกับเขา เพราะรู้ดีว่าสรินนาก็กำลังจ้องจะงาบเดวิดเช่นกัน หล่อนไม่ต้องการทะเลาะกับสรินนาเรื่องผู้ชายอีกแล้ว
“เอามือของคุณออกไปจากตัวฉัน”
เมื่อหล่อนได้สติ ก็กัดฟันสั่งเจ้าของมือใหญ่และร้อนผ่าวให้ปล่อย ซึ่งเขาก็ทำแต่โดยดี จากนั้นก็ก้าวถอยหลังออกไปเพื่อรักษาระยะห่าง
“และไม่ต้องตามฉันขึ้นไปนะ รอตรงนี้”
“ผมจะไปรอที่หน้าห้อง”
“ไม่ได้ ฉันกับเพื่อนต้องการความเป็นส่วนตัว”
หล่อนตอบเขาเสียงจริงจัง แต่กลับเห็นรอยยิ้มดูแคลนน้อยๆ จากคนตัวโต
“คุณยิ้มอะไร”
เดวิดจ้องหน้าหล่อนเขม็ง
“ผมจะไม่ยอมให้คุณทำอะไรไม่ดีเด็ดขาด อย่างน้อยๆ ก็เพื่อนายจ้างของผม”
“นี่คุณ!”
หล่อนโมโหจนหน้าแดงก่ำ และยอกย้อนอย่างเสียงแข็ง
“คุณคิดว่าฉันกำลังจะขึ้นไปทำอะไรบนห้องพัก ของเพื่อนที่เป็นผู้หญิงคะ?”
“ผมไม่อาจเดาได้”
“ถ้าเดาไม่ได้ก็เลิกปรักปรำฉัน เข้าใจ?”
หล่อนจะเดินหนี แต่เขาคว้าแขนเรียวเอาไว้
“นี่ปล่อยแขนฉันนะ อย่ามาจับแบบนี้ คุณไม่มีสิทธิ์”
“ท่านอนุญาตให้ผมทำอะไรก็ได้กับคุณ”
หล่อนเบิกตากว้างตกใจ ก่อนหน้ากัดฟันแน่นด้วยความโมโห
“ฉันไม่เชื่อว่าคุณพ่อจะอนุญาตแบบนั้น”
“งั้นคุณก็ลองโทรกลับไปถามท่านดูสิครับ”
เมื่อถูกท้าทาย พราวพลอยก็จัดตามคำท้านั้นอย่างรวดเร็ว แต่สิ่งที่ได้ยินตอบกลับมาจากบิดา ทำให้หล่อนยิ่งโมโห
“เชื่อฟังเดวิดนะลูกพลอย แล้วลูกจะปลอดภัย”
“คุณพ่อ?!”
“แค่นี้ก่อนนะลูกพลอย พ่อกำลังทำธุระอยู่”
“คุณพ่อ... เดี๋ยวก่อนสิคะ คุณพ่อ?”
หล่อนตะโกนเรียกบิดาไปตามสาย แต่ท่านตัดสายไปเสียแล้ว
“บ้าจริง”
หล่อนบ่นออกมาอย่างหัวเสีย ก่อนจะช้อนตามองหน้าเย็นชาของเดวิด
“ฉันจะต้องทำให้คุณพ่อไล่คุณออกให้ได้ คอยดูสิ”
เดวิดไม่ได้โต้ตอบ เขาก้าวเดินตามหญิงสาวเข้าไปในคอนโด และตามเข้าไปในลิฟต์ด้วย
ลิฟต์ของคอนโดหรูย่านกลางเมืองดูเล็กลงไปถนัดตาเลยทีเดียว เมื่อมีเดวิดมายืนอยู่ภายใน
พราวพลอยบอกตัวเองให้สงบ ทำใจให้ร่มๆ เอาไว้ เพราะตัวเองไม่ได้ขึ้นไปทำอะไรไม่ดีสักหน่อย หล่อนแค่มาเยี่ยมเพื่อนเท่านั้น
ติ้งงง
เสียงเตือนของลิฟต์ดังขึ้น ก่อนที่ประตูลิฟต์จะเปิดกว้างออก พราวพลอยรีบก้าวเดินออกไป โดยมีเดวิดตามไปติดๆ
- ผู้เขียน
