เจ้าพ่อเสือดุพาสาวอเมริกันทรงโตก้าวลงเรือไปโดยมีรุ่งอรุณยืนมองไม่คลาดสายตา คนงานสองสามคนเช็คความเรียบร้อยของเรือ และขนของขึ้นเสร็จ เรือก็แล่นโต้คลื่นทะเลออกไป
ไกลจากรุ่งอรุณเรื่อยๆ จนลับสายตา...
“เฮ้ ซันนี่” เคเธอรีน่าที่นั่งจิบมาร์การิต้าอยู่บาร์เหล้า แห่งเวเคชันบีชเกาะสมุยเอ่ยทักทายผู้ชายร่างสูงที่เดินเข้ามายังผับประจำรีสอร์ท...
ตะวันยิ้มกว้างให้เพื่อนสาวกางแขนกอดหล่อนอย่างสนิทสนม แก้มแนบกันแบบไม่ถือตัวตามสไตล์อเมริกัน ที่ทั้งสองเคยอาศัยอยู่... การกระทำของทั้งคู่ไม่ได้เป็นที่แปลกตาของผู้คนมากนัก เพราะว่าแขกของรีสอร์ทร้อยละเก้าสิบห้าที่นั่งอยู่ในบาร์ล้วนเป็นชาวต่างชาติที่คุ้นชินกับวัฒนธรรมนี้อยู่แล้ว
“เคที่ ไหนบอกว่าจะไปอยู่ที่เกาะรินจันทร์เป็นเดือนไง ไหงโผล่มาอยู่ที่นี่ได้ หรือว่าไอ้เสือมันเตะโด่งกลับมา”
“แหม ซันนี่... คุณนี่ปากคอเราะร้ายไม่เปลี่ยนนะคะ” เคที่ผลักบ่าเพื่อนสนิทออก...
