“คุณ ตื่น คุณ” เสียงเรียกพร้อมแรงเขย่าเบาๆ ที่ไหล่ทำให้รุ่งอรุณที่อยู่ในห้วงนิทราปรือตาขึ้นมามองคนที่เรียกตนเอง พอเห็นดวงหน้าคมนัยน์ตาสีบรั่นดีจ้องอยู่ใกล้ๆ ใบหน้า ราวกับว่าเขากำลังจะก้มลงมาจูบหล่อน...
จูบอย่างนั้นหรือ ไม่นะ หล่อนจะปล่อยให้เรื่องอัปยศแบบนั้นเกิดขึ้นอีกไม่ได้
“ออกไปนะ” หล่อนผลักบ่าเขาจนหงายหลังผลึงลงไปกับพื้น แล้วจึงลุกมายืนชี้หน้าเขา“คุณจะทำจังไรอะไร แม้แต่ตอนที่ฉันหลับคุณก็ไม่เว้น... คนบ้า หื่นกาม”
“ผมขอโทษ ต่อไปนี้จะไม่ทำอีกแล้ว” อัครินทร์บอกอย่างกล้าๆ กลัวๆ หญิงสาวค้ำเอว ด่าเขาต่อ ยิ่งเมื่อเห็นเขาตกใจที่หล่อนเอาจริง.. หล่อนก็ยิ่งฮึกเหิม...
อย่างนี้ต้องสั่งสอนให้รู้ซะบ้าง
“ฉันไม่แปลกใจเลยทำไมน้องสาวฉันถึงทิ้งคุณไปหาคนอื่น คุณมันเลวอย่างนี้นี่เอง เป็นฉันฉันก็ไม่เอามาทำพันธุ์หรอก... เจอผู้หญิงเป็นไม่ได้ จับมาฟัดหมด ไม่เลือกลูกเขาเมียใคร...นิสัยแย่ แสนจะห่วยอย่างนี้น่
