“เราจะปล่อยให้หยีไปกับเขาจริงเหรอคะ” ฝนพูดขณะที่ป้าอุ่นกำลังช่วยฉันแต่งตัว “แกจะไปจริงเหรอหยี”
“ฝน หยีแค่ไปกินข้าวกับพ่อ” ป้าอุ่นพูดในเชิงปรามให้ฝนใจเย็น ๆ
“ก็นั่นแหละค่ะ ร้อยวันพันปีไม่เคยนัดหยีออกไปกินข้าวนอกบ้าน แล้ววันนี้ทำไมจู่ ๆ ถึงทำแบบนี้ละค่ะ ฝนว่ามันน่าสงสัย” เป็นครั้งแรกจริง ๆ ที่คนเรียกตัวเองว่าพ่อชวนฉันออกไปกินข้าวนอกบ้าน อย่างที่รู้ว่าเขากลัวคนอื่นรู้จะตายว่าเราเป็นอะไรกัน แต่ไม่รู้อะไรดลใจให้วันนี้เขาโทรมาบอกฉันด้วยตัวเองว่ามีเรื่องสำคัญจะคุยด้วยแล้วเขาจะมารับเพื่อไปคุยกันที่ร้านอาหาร
“คุณเขาอาจจะมีเรื่องสำคัญที่ต้องการคุยกับหยีแบบส่วนตัวก็ได้ลูก” ป้าอุ่นยังคงพยายามพูดอย่างใจเย็น
“แต่ฝนเป็นห่วงหยี” ฝนย้ำกับป้าอุ่น “ฉันไม่อยากให้แกไปกับเขา สังหรณ์ใจไม่ดียังไงก็ไม่รู้”
“เลิกพูดให้หยีกังวลได้แล้วฝน”
“แม่อ่ะ” ฝนหน้างอเมื่อโดนดุ เห็นอย่างนั้นฉันก็เลยต้องเดินเข้าไปกอด
“ไม่ต
