TANINN PART
ตั้งแต่เดินเข้ามาสีหน้าหยีก็ไม่ค่อยสู้ดีนัก น้องดูกังวลดูสับสน พอเห็นว่าผมกับพ่ออยู่ที่นี่ด้วยตาน้องก็เบิกกว้างอย่างตกใจ ทำให้รู้ได้ในทันทีว่าที่มานั่งอยู่ตรงนี้หยีไม่ได้เต็มใจ
“ธนิน พ่อว่าพาน้องออกไปเดินเล่นก่อนดีไหม” พ่อคงเป็นห่วงความรู้สึกหยีไม่ต่างจากผมถึงได้พูดขึ้นแบบนี้ ก็ตั้งแต่ที่คุณทีปกรแสดงเจตนารมณ์ว่าต้องการอะไรสีหน้าหยีก็ซีดลงอย่างเห็นได้ชัด
“ผมพาหยีไปข้างนอกได้ไหมครับ” ผมถามคนที่นั่งฝั่งตรงข้าม อย่างน้อยท่านก็ขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อของคนที่ผมรัก ถึงท่านจะทำตัวไม่น่าเคารพเท่าไหร่แต่ผมคงทำกิริยาแย่ใส่ไม่ได้
“ตามสบายลูก” ผมถอนใจน้อย ๆ กับคำพูดของคุณทีปกร พ่อแตะแขนแล้วส่งยิ้มให้ผมก็เลยต้องพยักหน้าเพื่อบอกว่าเข้าใจ ผมเข้าใจว่าตอนนี้ไม่ควรใส่อารมณ์กับเรื่องไหนนอกจากเรื่องความรู้สึกของยาหยี
“โอเคไหม” ผมพาหยีมาที่ศาลาริมน้ำ ปล่อยให้น้องได้นั่งเงียบอยู่สักพักถึงเอ่ยถาม
“พี
